Flashback

2.4

Vanaf de gang hoorde Eva al een hoop gelach en gegier. Het was overduidelijk dat de peuter genoot van haar bad, ondanks dat ze had tegengestribbeld toen haar vader haar mee naar boven had genomen. Eva glimlachte bij die gedachten, bij de gedachten aan de vader van haar dochter. Ze kneep zichzelf wel eens in haar handen, hij bewees elke dag opnieuw dat hij een vader was. In haar ogen de allerbeste vader die er bestond. Een vader die zoveel liefhad, zoveel van zijn dochter hield en alles voor haar over had. Eva wist wel dat dat in zijn karakter zat, maar ergens had ze nooit gehoopt of verwacht dat dat ook voor haar dochter zou gelden, voor een kind dat eigenlijk niet van hem was. Ook al was Lilly absoluut van hun beide, ze was voor haar gevoel net zo veel van hem als van haar. Zo voorzichtig mogelijk opende ze de deur van de badkamer op een kiertje. Wolfs was mee in bad gegaan en Lilly gaf hem een hoofdmassage, tenminste zo zag het er uit. Met zoveel mogelijk schuim ging ze door zijn haren, net zo lang totdat het rechtovereind stond. 'Kijk!' zei ze blij en Wolfs keek in de weerspiegeling van de kraan.
'Mooi hoor eendje,' grinnikte hij waarna Lilly ineens zijn schuimende lokken begon te knippen met haar vingers. Ze maakte er geluidjes bij, dat maakte het natuurlijk alleen maar echter.
'Ik zei toch dat je naar de kapper moest.' Besloot Eva te laten merken dat ze er was. Ze had het eerder die week al geroepen, aangezien zijn lokken lang waren geworden en zij vond dat het nodig was, maar hij had geweigerd. Wolfs greep naar zijn borst en lachend stapte ze verder de badkamer in. 'Last van je hart?'
'Ik schrok.' Verduidelijkte Wolfs en Eva lachte.
'Mama kijk!' riep Lilly.
'Ik zie het. Ben je papa's haren aan het knippen?' vroeg Eva belangstellend en Lilly knikte enthousiast.
'Ja.' Bevestigde ze daarna overbodig.
'Heb je het koud Lil?' vroeg Wolfs toen hij merkte dat ze begon te rillen.
'Nee.' Zei de peuter eigenwijs.
'Volgens mij wel,'
'Volgens mij ook.' Knikte Eva.
'Nee!' hield Lilly vol. Wolfs besloot het bad voller te laten lopen, een beetje meer warm water kon geen kwaad. Eva wilde genieten van de twee mensen in het schuimende water, en besloot op de grond naast het bad te gaan zitten. Ze leunde tegen de muur aan en sloot haar ogen even zodat ze alleen het gegiechel hoorde.
'Gaat het?' ze knikte met haar ogen dicht. Wolfs hoefde zich nergens zorgen over te maken. 'Kom je erbij anders?' hierop schudde ze haar hoofd.
'Nee..'
'Ah toe?' smeekte hij en Eva keek hem aan. Opnieuw schudde ze haar hoofd. 'Het zal je goed doen.' Probeerde Wolfs nog.
'Nee Floris.' Doordringend keek ze hem aan waarna haar blik weer verzachtte. Ze wist dat hij het niet slecht bedoelde en waarschijnlijk niet snapte waarom ze weigerde. Ze zuchtte. 'Ik bloed nog steeds..' mompelde ze terwijl ze van hem wegkeek en toch weer terug.
'Sorry..' Eva zag aan zijn gezicht dat hij baalde dat hij daar niet aan had gedacht. 'Stom van me..' zei hij dan ook. 'Soms..' Wolfs zuchtte kort. 'Soms vergeet ik het al..' zei hij eerlijk. Eva knikte.
'Ik ook.' Bekende ze. Maar toch werd ze er dan weer aan herinnert, door wat dan ook. Ze zuchtte en het bleef even stil. 'Ik denk dat je gelijk had.' besloot Eva na de stilte. Wolfs keek haar alleen aan, niet eens vragen, hij wist dat ze zichzelf nog wel zou verduidelijken. 'Dat het zo beter is..' Hij knikte.
'Dat denk ik ook. Het had gewoon zo moeten zijn Eef,' nu knikte zij.
'Het voelt alleen zo oneerlijk..' Zuchtte ze en hierop knikte Wolfs weer. Het was ook oneerlijk, daar waren ze het absoluut over eens. 'Oneerlijk tegenover jou.'
'Hou op met dat schuldgevoel hoor Eva,' reageerde Wolfs direct, zijn stem klonk hard en fel. Normaal kon Eva die felheid wel aan, dit keer sprongen er tranen van in haar ogen. 'Sorry,' realiseerde Wolfs zich dat zijn reactie ietwat overdreven was. Hij zuchtte. 'Voel je niet schuldig, jij kon hier niks aan doen.' Probeerde hij haar nogmaals duidelijk te maken. 'Het is niet erg dat je dat gevoel nu hebt, dat is misschien zelfs logisch. Als je er maar niet in gelooft Eef,' Eva knikte en veegde haar neus af langs de mouw van haar shirt. 'Denk je dat ik er uiteindelijk gelukkig van word als we een kindje hebben, waar jij niet achter staat? Waar jij niet klaar voor bent? Als jij dan ongelukkig bent?'
'Ik ben toch niet ongelukkig met Lilly..' Of ze er nou klaar voor zou zijn of niet, het zou toch wel goed komen uiteindelijk. De peuter keek op bij het horen van haar naam. Vragend keek ze naar haar moeder terwijl naar vingers het haar van baar vader automatisch door knipte. 'Wel opletten hè Li,' glimlachte Eva. Lilly lachte en concentreerde zich weer op haar werkje.
'Wel mooi maken hè eendje,' zei Wolfs.
'Jaa,' giechelde de kleuter. 'Papa mooi,' beloofde ze.
'Wat bedoelde je daarmee Eef?' Richtte Wolfs zich weer op Eva, ze zuchtte.
'Ik ben er bij haar ook nooit klaar voor geweest, ik was er bij haar ook totaal niet aan toe om moeder te worden. Ik had alleen geen keus, dat heb ik geaccepteerd en nu weet ik dat ik haar nooit zou kunnen missen. Ik had het mezelf nooit vergeven als ik een andere keuze had gemaakt.' Het meisje betekende alles voor haar, daar kon ze helemaal geen dag meer zonder en ze had het ook echt niet anders gewild. 'Dus ook al ben ik er niet klaar voor, wie zegt dat ik dan ongelukkig word? Als jij gelukkig bent, ben ik dat ook.'
'Zo werkt het niet lieverd,' schudde Wolfs zijn hoofd. 'Zij was geen bewuste keuze, toch?' Eva keek hem twijfelend aan. Lilly was een ongelukje geweest, maar Eva had er wel bewust voor gekozen om voor haar te gaan.
'Ik heb er toch bewust voor gekozen haar te houden?' Deelde ze haar twijfel dan ook.
'Maar je bent niet bewust zwanger geworden..'
'Nee..' Eva schudde haar hoofd, dat was absoluut niet bewust geweest.
'Als wij nu bewust voor een kindje gaan, heb jij daar later wel spijt van omdat je wist dat je er nog niet aan toe was maar er toch voor ging.. En waarom? Niet voor jezelf maar voor mij. Dat moet je gewoon niet doen.' Eva liet die woorden even op zich inwerken waarna ze knikte.
'Je zal wel gelijk hebben.' Natuurlijk had hij gelijk, dat wist ze eigenlijk ook wel.
'Tuurlijk. Ik heb altijd gelijk.' Zei Wolfs simpel en zuchtend keek ze hem aan. Lang hield ze dat niet vol, al snel moest ze glimlachen om zijn gezicht.
'Het is goed met je.' Knikte ze en ze stond op. 'Kom je Li, lekker afdrogen.' Ze vond het bedtijd voor de peuter en tot haar verbazing liet Lilly zich vrijwillig uit bad tillen. Eva sloeg een handdoek om haar heen en droogde haar af, terwijl de peuter daar de nodige geluiden bij maakte. Haar tandjes klapperde tegen elkaar en ze rilde van de kou. 'Heb je het koud?' vroeg Eva haar en nog steeds eigenwijs schudde Lilly haar hoofd.
'Nee,'
'Niet?' lachte Eva en opnieuw schudde haar dochter haar hoofd.
'Tuurlijk niet mama,' lachte Wolfs. 'Ze staat te rillen omdat ze het zo warm heeft.' Eva knikte naar hem en wikkelde de handdoek stevig om Lilly heen. Daarna knuffelde ze haar om haar een beetje op te warmen.
'Zo, lekker warm.' Glimlachte Eva.
'Ja!' Eva pakte de badjas en verruilde de handdoek voor de badjas. Ze deed de capuchon over haar hoofd waarna Lilly op en neer stuiterde. Eva zette haar stil op een krukje voor de spiegel zodat ze haar tandjes konden poetsen waarna ze de klitten uit haar lokken kamde.
'Zeg je papa welterusten?' Lilly boog gelijk over de rand van het bad heen en Wolfs kuste haar slaaplekker.
'Lekker slapen eendje.'
'Kwaak, kwaak, kwaak.' Kwakend stapte Lilly de badkamer uit en verbaast keken haar ouders elkaar aan.
'Ze is nog nooit zo snel naar bed gegaan.' Zei Eva en haar vriend schudde zijn hoofd.
'Leg d'r maar snel neer, voor ze zich bedenkt.' Eva knikte lachend en ging achter haar dochter aan. Voordat de peuter zich inderdaad zou bedenken en drama zou gaan maken. Daar had Eva op dit moment absoluut de kracht niet voor.