Flashback

3.11

Elegant hield Wolfs de autodeur open voor zijn dochter zodat ze uit kon stappen. 'Komt u maar prinses.' Glimlachte hij en glunderend sprong Lilly uit de auto. Ze nam zijn uitgestoken hand uit waarna ze hem na deed en haar vrije hand naar haar moeder uit stak.
'Handje?' Eva glimlachte en nam haar hand vast. Giechelend van de zenuwen liep ze met haar ouders mee, ze vond het allemaal spannend en ze had geen idee wat ze kon verwachten. 'Roomiejo!' riep ze blij toen ze hem helemaal voorin zag staan. Ze wurmde haar handen uit de grepen van haar ouders en rende naar hem toe. 'Haaj Roomiejo!' begroette ze hem terwijl ze voor zijn neus op en neer sprong en haar armen naar hem uit stak.
'Hé vriendin.' Lachend tilde hij haar op. De kleuter giechelde.
'Ga jij nu trouwen?' vroeg ze nieuwsgierig en hij knikte met een glimlach. 'Echt waar?'
'Echt waar.' Romeo lachte om haar verbazing.
'Nu?' vroeg ze nogmaals voor de zekerheid.
'Zo meteen,' glimlachte hij.
'Nee, nu.' vond Lilly. Ze wilde helemaal niet wachten op "zo meteen", ze wilde het nu.
'Dan moet ik maar met jou trouwen. Anna is er nog niet.' Zei Romeo zo serieus mogelijk.
'Nee toch!' giechelde Lilly waarna ze haar wijsvinger tegen haar lippen hield. 'Ik mag alleen met papa trouwen.' fluisterde ze serieus. Romeo hield zijn wijsvinger ook tegen zijn lippen en Lilly knikte serieus. 'Ssst.'
'Kom Li,' gebaarde Eva en Romeo zette de kleuter terug op de grond. 'Je ziet er mooi uit.' glimlachte ze en ze trok zijn jasje goed recht. 'Ben je er klaar voor?' haar collega knikte, iet wat zenuwachtig en nerveus.
'Ik denk het.' glimlachte hij.
'Komt goed.' Moedigde ze hem aan. 'Kom je Li,' Lilly was er al weer vandoor gegaan toen ze andere kindjes had gespot. Vriendjes maken kon ze als ze beste.
'Ik ben aan het spelen mama,' schudde de kleuter haar hoofd.
'We gaan bij tante Marion zitten. Kom nou maar. Straks mag je spelen.' Bij het horen van de naam van haar tante ging ze gelijk mee. Ze kroop over haar vader heen die aan de buitenkant op de bank zat richting naar tante. Marion lachte.
'Wat zie je er mooi uit Lilly!' enthousiast gaf de kleuter haar tante een knuffel.
'Ja hè.' Zei ze zelfverzekerd terwijl ze naast haar ging zitten, zo dicht mogelijk tegen haar aan.
'Aan zelfvertrouwen geen gebrek gelukkig.' Glimlachte Marion en Eva schudde haar hoofd.
'Zo'n beetje het enige wat ze van hém heeft, denk ik.' Ze noemde zijn naam nooit om nieuwgierige vragen van Lilly te voorkomen maar Marion wist wie ze bedoelde. Ze knikte, ze wisten allebei dat ze het niet van haar moeder had. Lilly hing al weer ondersteboven en ze werd terug rechtop gezet door haar moeder. 'Je blijft even rustig en netjes zitten Lilly.'
'Maar..'
'Geen maar.' onderbrak Eva haar gelijk.
'Maar..' probeerde de kleuter opnieuw en dit keer werd ze afgekapt door haar vader.
'Lilly, mama zei géén maar.' zei hij duidelijk. 'Anders gaan wij buiten staan en dan zien wij niet hoe Romeo gaat trouwen.' De kleuter zuchtte en liet haar hoofd hangen.
'Oké papa.' Zei ze braaf en ze keek op toen haar tante met haar hand door haar lokken ging.
'Wat een mooie strik heb je in je haren Lilly.' Marion probeerde weer een glimlach op haar gezicht te krijgen, ook wel wist ze wel dat deze zielige bui snel weer over zou zijn. Zo was Lilly nou eenmaal. De kleuter knikte.
'Heeft mama gedaan.' Zei ze zielig. Eva rolde met haar ogen en Marion lachte.
'Strakjes op het feest kan je lekker dansen.' Fluisterde Marion naar Lilly en van die woorden klaarde de kleuter al een beetje op. Ze kon niet stil zitten en vond het altijd vreselijk als ze daar op gewezen werd.
'Wanneer gaan we dan?' vroeg ze ongeduldig.
'Strakjes. Eerst trouwen, dan eten, dan feesten.' Glimlachte haar moeder. Ze zag aan de uitdrukking op Lilly haar gezicht dat ze enorm haar best deed rustig te blijven zitten. Er gebeurde zoveel om haar heen en de kleuter was altijd zo ontzettend nieuwsgierig naar alles en iedereen. Ze wiebelde haar benen op en neer en ze legde haar hoofd tegen Eva haar arm aan. Glimlachend boog Eva over haar dochter heen om een kus op haar hoofd te drukken.