Flashback

4.11

Die avond speelde de kleuters net zoals alle andere avonden een spelletje. Schoon gedoucht en in hun pyjama zaten ze aan het tafeltje in de caravan terwijl Eva en Wolfs op de veranda zaten met een glas wijn en een glas chocomel. Vragend keek Wolfs op toen zijn vriendin zuchtte.
'Ik vind het toch jammer om weer naar huis te gaan.' Wolfs lachte.
'We hebben nog twee dagen schat.'
'Dan nog.' Glimlachte ze. Ze had er de hele vakantie al dubbele gevoelens over. Ze vond het fijn thuis weg te zijn, ze vond het fijn om hier te zijn maar eigenlijk was ze net zo blij om weer terug thuis te zijn terwijl ze ook graag hier zou blijven. Ineens klonk er gegil en gehuil vanuit de caravan en bijna tegelijk stonden de ouders binnen. Zowel Lilly als Hester waren in tranen terwijl ze elkaar van de bank probeerde te duwen.
'Wat is hier aan de hand?!' Lilly gaf haar vriendin een harde duw en nog net op tijd kon Wolfs het meisje opvangen voordat ze met haar hoofd tegen de tafel had gelegen.
'Nou doe eens rustig jij!' zei hij boos en spontaan begonnen de twee nog harder te huilen. Hester klemde zich aan Wolfs vast en huilde op zijn schouder terwijl Eva naast haar dochter ging zitten.
'Wat is er gebeurd Lilly?' vroeg ze.
'Hessie doet stom!' riep de kleuter overstuur.
'Niet waar!' gilde de andere kleuter terug. Troostend wreef Wolfs over haar rug en Eva nam haar dochter op schoot.
'Rustig jullie, allebei. Wat is er dan gebeurd?'
'Ik wil naar mama toe.' snikte Hester.
'Je stomme mama.' Beet Lilly haar vriendin toe.
'Niet waar! Jij bent zelf stom!' huilde Hester overstuur. 'Ik wil naar huis!'
'Ga maar naar huis lopen dan!' Lilly veegde haar neus langs haar schone pyjama.
'Jeetje Lilly wat ben jij een gemene tante zeg.' Bestraffend schudde Eva haar hoofd. Zo had ze haar dochter niet opgevoed. 'Maken jullie daarom ruzie?'
'Ja! Hessie zegt dat haar mama liever is dan mijn mama!'
'Ik wil naar mama toe.' snikte de kleuter opnieuw.
'Rustig maar lieverd. We zullen mama zo even bellen, goed?' probeerde Wolfs haar gerust te stellen.
'Nee.'
'We kunnen nu niet gelijk naar huis toe.' schudde hij spijtig zijn hoofd en hij aaide geruststellend over haar rug. 'Maar we bellen mama zo, en dan kan je haar weer spreken.' Beloofde hij haar.
'Jij bent niet stom mama.' Snikte Lilly. Eva wreef troostend langs haar wangen.
'Natuurlijk ben ik niet stom. Maar de mama van Hester is ook níét stom. Dat is heel gemeen om te zeggen.'
'Maar Hessie hebt gezegd dat jij nu ook een beetje haar mama bent maar dat is niet waar mama! Ik hebt gezegd dat jij niet wilt zijn want je bent al mijn mama!' ratelde de kleuter.
'Dat is toch niet lief van jou Lilly?' het bleef even stil op het gesnik van de kleuters na.
'Ja maar Hessie zei toen dat haar mama liever is. Hes is stom en..'
'Er is hier helemaal niemand stom.' Onderbrak Eva haar. Wolfs ging ook zitten en samen met Eva zaten ze met de huilende kleuters op schoot. 'Waarom mag ik niet een klein beetje Hessie's mama zijn Li?'
'Jij bent mijn mama.' Snikte de kleuter. Eva pakte twee zakdoekjes en gaf die aan de kleuters.
'Weet je nog wat Hester tegen je zei toen we op vakantie gingen?'
'Nee.' Reageerde Lilly gelijk en ze snoot haar neus.
'Dat ze heel graag haar broertje met jou wil delen, zodat je ook een beetje een broertje hebt om mee te spelen. Weet je nog?' de kleuter knikte en keek haar moeder zielig aan. 'Dan mag je mij toch ook een beetje delen met Hessie?'
'Ja dat mag.' Bevestigde ze snikkend.
'Hester mist denk ik best wel haar mama.' troostend wreef ze Lilly over haar rug en ze veegde een verwilderde pluk haar uit haar gezicht. 'Dan wil ik heel graag een beetje haar mama zijn.'
'Ik mis mama heel erg.' Huilde Hester zachtjes.
'Zou jij mij niet missen als je met Hester op vakantie gaat?' vroeg Eva zachtjes en direct knikte haar dochter.
'Ja heel erg!' het bleef even stil. 'Sorry Hessie.' Zei de kleuter uit zichzelf en Hester knikte. Het hysterisch gehuil was bij beide meiden overgegaan in zacht gesnik.
'Sorry Lielie,' zei Hester uiteindelijk ook. 'Jouw mama is niet stom maar heel lief.'
'Ja jouw mama ook.' Ze sloegen hun armen om elkaar heen en knuffelde elkaar stevig. Alsof ze aan elkaar vast geplakt zaten en elkaar niet meer los konden laten. Eva en Wolfs keken elkaar even aan, hij rolde met zijn ogen en zij glimlachte.
'Kom dames, tanden poetsen en naar bed. Het is al heel laat.' Besloot Wolfs. 'En dan bellen we in bed mama nog even, dan kan je welterusten zeggen. Goed Hes?'
'Ja heel graag.' Knikte het meisje waarna de twee hand in hand naar het badkamertje liepen om hun tanden te poetsen.
'En dat wil nog een broertje?' vroeg Wolfs zachtjes en lachend, zodat de kleuter het niet kon horen. Eva glimlachte. 'Ze kan jou niet eens voor anderhalve week delen, laat staan voor de rest van haar leven.'