Flashback

3.7

'Lilly blijf nou hier!' riep Eva haar dochter voor de zoveelste keer terug. Ze had een hekel aan dit soort dagen, de dagen waarop Lilly nog eigenwijzer als normaal besloot te zijn, de dagen waarop haar oren niet werkte zoals ze zouden moeten. 'Je blijft hier staan, bij mama. Het is klaar nu.' Eva zette haar terug op haar plek en ging weer door de kledingrekken. Ook dat maakte een dag als deze tot een van de dagen waar ze een hekel aan had. Shoppen was niet haar ding, maar soms moest ze er echt aan geloven.
'Ik heb geen zin mama!' Lilly hing al weer in een kledingrek en Eva trok haar er weer uit om haar voor de zoveelste keer weer terug op haar plek te zetten.
'Mama heeft ook geen zin Lilly.' zuchtte Eva. 'Vind je dit leuk?' ze hield haar dochter een shirtje voor en eigenwijs schudde Lilly haar hoofd.
'Waarom heb je geen zin mama?' Lilly had besloten mee te helpen zoeken en ging als een wervelwind door het rek heen.
'Omdat ik het niet leuk vind als jij zo vervelend doet Li,' Lilly lachte en streng keek Eva haar aan. Gelijk verdween de lach op het gezicht van de kleuter waarna ze ongemakkelijk naar haar voeten keek. 'Denk erom jij. Kom, we passen dit jurkje even.' Eva stak haar hand uit en Lilly liep met haar mee.
'Jurkies passen is stom mama,' zuchtte de kleuter toen ze werd omgekleed in het pashokje.
'Je moet toch iets moois hebben om aan te trekken als Romeo gaat trouwen?'
'Ja! Doe ik dan deze aan?' knikte Lilly ineens enthousiast.
'Als jij deze mooi vindt?' Lilly knikte weer en ze draaide een rondje in haar jurkje. 'Wauw, je bent zo mooi!' glimlachte Eva en trots knikte Lilly.
'Glitter vliegen,' giechelde ze en ze wees naar de vlindertjes die op het bovenstukje zaten.
'Vlindertjes toch.' Lachte Eva en haar dochter knikte lachend.
'Wanneer gaat Roomiejo trouwen mama?'
'Nog twee nachtjes slapen.' Vertelde Eva terwijl ze het jurkje weer over haar hoofd wilde trekken.
'Dan al! Nee, niet uit doen!'
'Jawel, kom. Dan kunnen we je jurkje gaan betalen.'
'Nee..'
'Wel toch.. Je kan 'm nu niet aanhouden Li. Dus uit doen en terug hangen of uit doen en betalen.'
'Ik wil dit aan als Roomiejo gaat trouwen!' knikte Lilly. Terug hangen was dus geen optie. 'Dat doen wij best snel toch mama. Papa doet altijd héél lang sjoppen toch.' bedacht Lilly zich ineens en haar moeder lachte.
'Echt wel. Véél te lang.' Lilly lachte ook en ze kietelde haar moeder bij haar oren.
'Kielie, kielie, kielie.' Lachend hield Eva de broek voor Lilly open zodat ze er in kon stappen. Ze trok haar dochter alle lagen kleding weer aan en nam haar mee terug het pashokje uit. 'Ik wil dragen.'
'Niet over de grond slepen.' Waarschuwde Eva haar. 'We moeten gelijk nieuwe broeken voor je meenemen Li.'
'Ja want ik heb gaten daarin.' Knikte de kleuter.
'En hoe komt dat?'
'Dát weet ik niet.' Deed Lilly alsof ze geen idee had. Eva schudde haar hoofd en kreeg nog geen vijf seconde de tijd om de broeken te zoeken die ze nodig had, want Lilly ging er al weer vandoor.
'Lilly!'
'Ja ik ben gewoon hier!' riep Lilly vanachter het rek terug.
'Jij komt gewoon terug naar hier.' Zei Eva streng en de kleuter sjokte terug naar haar moeder. Eva trok gelijk het jurkje uit haar handen toen ze zag dat het over de vloer gesleept werd.
'Nou mama! Ik doe voorzichtig!'
'Blijf dan staan.' Eva gaf het haar terug. 'Laatste waarschuwing.' Waarschuwde ze haar dochter. Ze had de juiste maat broek te pakken en zocht er nog drie bij elkaar, dan konden ze voorlopig weer vooruit. Voordat ze het in de gaten had was Lilly er weer tussenuit gepiept. 'Het is écht klaar nu Lilly van Dongen!' boos ging ze achter haar dochter aan die lachend en gillend er van door rende. Helaas voor haar was haar moeder sneller en al snel had Eva haar bij haar arm vast. 'Mama is het helemaal zat nu. We gaan betalen en naar huis.' Lilly probeerde zich los te wurmen maar dat lukte haar niet. Ze zette het op het gillen maar daar had haar moeder geen boodschap aan. Ze ging gewoon in de rij aan de kassa staan en ze trok zich al helemaal niks aan van geïrriteerde mensen om zich heen.
'Mama!' huilde de kleuter overdreven toen ze eindelijk aan de beurt waren. 'Ik wil mijn jurkje!'
'Je krijgt toch je jurkje. Je moet gewoon luisteren Lilly.' Eva gaf haar het tasje met kleding aan, in de hoop dat ze zich een beetje zou gedragen.
'Ik doe luisteren.'
'Dat deed jij niet, jokkebrok.' Eva stak haar pinpas terug in haar zak en nam de bon aan. 'Waar zijn jouw oren vandaag gebleven? Heb je die in bed laten liggen?'
'Die zijn hier.' Serieus wees de kleuter naar haar oren.
'Nou, das mooi. Gebruik je ze ook vanaf nu?' Lilly veegde haar tranen weg en knikte.