Flashback

5.15

Zuchtend schudde Eva haar hoofd toen ze in de boodschappentas keek. Een grote tas, compleet gevuld met tissues en zoekdoekjes. 'Wat kan jij overdrijven zeg.' ze haalde er een doos tissues uit waarna ze de halve doos leeg snoof. Ze probeerde weer adem te halen via haar neus, maar dat lukte nog steeds niet. Wolfs lachte.
'Als je maar uit m'n buurt blijft.' Hij was de enige in huis die niet ziek of zwaar verkouden was en dat wilde hij graag zo houden.
'Ik zal m'n best doen.' Hij gaf haar een luchtkusje terwijl hij de weekboodschappen uit pakte.
'Hoe is het met m'n meisje?'
'Ze heeft een beetje bouillon op en ze slaapt nu weer. Arm schaapje.' Eva keek hem even pruilend aan.
'Ze knapt wel weer op schat,' Eva knikte, dat wist ze ook wel. 'Hier.' Hij gooide een doosje in haar richting en met gemak ving Eva het op.
'Neusspray, top.' Glimlachte ze. Dat kon ze wel gebruiken. 'We hadden trouwens wel nog kinderparacetamol.' Herinnerde ze zich zijn woorden van afgelopen nacht. Ze tikte op de keukenla waarna ze op het aanrecht ging zitten.
'Ik ben niet beneden geweest vannacht.' Schudde Wolfs zijn hoofd.
'Maar ze spuugde 'm gelijk weer uit daarstraks. Ik heb d'r ook maar een zetpil gegeven.' Zei Eva. Hij knikte en ze rolde met haar ogen. Het was een heel gevecht geweest om het voor elkaar te krijgen. Wolfs lachte. 'Ja nou ik snap het wel hoor Floris.' Zei Eva serieus terwijl ze de zak met verse broodje toe-eigende en ontbijt voor zichzelf maakte. 'Zal ik eens zo'n ding bij jou naar binnen duwen.'
'Nee hoor. Bedankt.' Schudde hij serieus zijn hoofd en Eva gebaarde dat ze de kaas wilde hebben. 'Ik ga zo even naar Fleur toe, vragen wat ze met de Kerst doet.' Zei hij ineens luchtig. Eva keek hem kort onderzoekend aan, er was iets aan zijn manier van praten dat ze niet geloofde.
'Oké. Leuk. Dat kan niet over de telefoon?'
'Nee. Nee.' Schudde hij serieus zijn hoofd. Eva geloofde er nu al helemaal niets meer van, maar speelde zijn spelletje maar mee.
'Oh? Nou dan moet ik straks écht even persoonlijk naar Marion toe om haar uit te nodigen.'
'Eef.' Zuchtend keek Wolfs haar aan en lachend haalde ze haar schouders op. 'Die telefoon van Fleur is zo'n beetje bezweken, ik heb haar geprobeerd te bellen maar dat ding doet het echt niet meer.'
'Oh nou koop een nieuwe voor d'r.' grapte ze.
'Ja ik ben al aan het zoeken geweest, maar ik weet eigenlijk niet wat voor toestel ze wil.' Zei haar vriend serieus en Eva rolde met haar ogen.
'Vraag het d'r.'
'Dan zegt ze nee.' Kende Wolfs zijn dochter. Eva lachte.
'Als je toch die kant op gaat, kan je dan voor me langs de apotheek?'
'Tuurlijk.' Wolfs vouwde de tassen op toen alle boodschappen op de juiste plek stonden. 'Voor wat?'
'De pil. En als ze het hebben wil ik genoeg voor een half jaar krijgen in plaats van drie maanden. Maar dat moet je effe vragen.'
'Is goed.' Hij ruimde de kaas en het brood van Eva op en liep naar de gang om zijn jas te pakken.
'Je blijft niet lang weg toch? Ik moet nog de stad in.'
'Shoppen?' glimlachte Wolfs vermakelijk.
'Ja daag.' Rolde Eva met haar ogen. Lachend liep Wolfs terug naar de keuken.
'Wat ga je dan doen?' grijnzend keek hij haar aan.
'Niks.'
'Oh je gaat niks doen in de stad.' Lachte hij. 'Grappig.'
'Ja inderdaad.' Probeerde Eva zo serieus mogelijk te knikken.
'Maar dan kan je zelf toch langs de apotheek?'
'Nee dan moet ik helemaal om. En jij komt er letterlijk langs.' Eigenwijs keek Eva hem aan.
'Oké dan.' Lachend drukte hij een kus op haar wang. 'Ik ben zo terug, half uurtje.' Beloofde hij.
'Oké. Haje.' Glimlachte Eva en rustig bleef ze op het aanrecht zitten om haar ontbijt verder te nuttigen. Wolfs pakte de autosleutels en was weg. Terwijl hij in de auto stapte dacht hij na over wat handig was om eerst te doen. Hij ging helemaal niet naar Fleur, maar Eva haar cadeautje voor Kerst ophalen, dus ook hij zou moeten omrijden voor de apotheek.