Flashback

5.2

Toen ik vanmorgen wakker werd dacht ik dat het vrijdag was.. beetje een bummer, haha. Dan maar een flashback stukje! 😂

Met een glimlach op haar gezicht genoot Eva van het stel dat voor haar uit liep. Lilly had het zich gemakkelijk gemaakt, zittend achterop de slee commandeerde ze haar vader. En beide hadden ze daar de grootste lol in. Dat zijzelf een rotdag had kon ze daardoor even vergeten. Al was ze dat al bijna vergeten toen ze die ochtend beneden was gekomen en een chocoladetaart ontbijt voor haar klaar had gestaan. Lilly sprong ineens van de slee af en raapte een handje sneeuw bij elkaar. 'Wat ga jij doen Lil?' Wolfs had allang door wat de kleuter van plan was.
'Niks hoor.' reageerde de kleuter onschuldig waarna ze zich van haar vader wegdraaide zodat ze haar plannetje in het geheim kon voorbereiden. Giechelend probeerde ze van de sneeuw een bal te maken en op het moment dat ze zich weer terug om draaide zag ze dat haar vader weg was. 'Papa?' verbaast keek ze voor zich uit. De slee stond nog op de zelfde plek, maar haar vader stond er niet meer naast.
'Boe,' voordat ze het doorhad kreeg ze een handje sneeuw tegen haar wang aan gedrukt en ze gilde het uit.
'Papa!' ze gooide haar sneeuwbal richting haar vader, die er al weer vandoor was gerend.
'Pak 'm Li!' moedigde Eva haar dochter lachend aan.
'Ja!' riep Lilly vastbesloten terwijl ze een nieuwe sneeuwbal maakte en richting haar vader rende. 'Kom hier papa!' helaas voor haar was haar vader een stuk sneller, week hij telkens op tijd uit voor de sneeuwballen of rende er nét te snel vandoor. 'Bangerik!' vond Lilly.
'Nou inderdaad.' Lachte Eva.
'Echt niet.' Grijnsde Wolfs. 'Kom dan, eendje.' Expres bleef hij stilstaan, terwijl Lilly zo snel als ze kon een sneeuwbal maakte.
'Blijven staan hoor papa!'
'Ja, ja.' Knikte haar vader lachend om vervolgens nog harder te lachen toen Lilly mis gooide. 'Nou, daar ging je kans schat.' gefrustreerd pakte Lilly weer een handje sneeuw bij elkaar.
'Jij moet dichtbij Lie komen!'
'Ja daag, dan heb ik een sneeuwbal in mijn gezicht.' Wist Wolfs.
'Ja.' Giechelde Lilly. Ze kreeg grote ogen toen ze zag hoe haar moeder aan vader besloop en voordat Wolfs het in de gaten had, had hij een sneeuwbal in zijn broek.
'Eva!' in een reflex draaide Wolfs zich om, en voordat Eva er vandoor had kunnen rennen werd ze getakeld en lag ze in de sneeuw. 'Sneeuwhappen jij,' lachte Wolfs.
'Nee mama!' Lilly rende op haar ouders af en liet zich boven op het stapeltje vallen. Gierend van het lachen probeerde Lilly haar moeder te bevrijden, maar haar vader was veel te sterk.
'Jullie kunnen wel met z'n tweeën tegen mij alleen hè.'
'Absoluut.' Lachte Eva, dat konden ze samen heel erg goed.
'Lilly!' Wolfs voelde ineens sneeuw in zijn nek en hij draaide zich om. Snel gooide Lilly nog een handje sneeuw richting zijn hoofd maar voordat ze er vandoor kon gaan had Wolfs haar al ondersteboven over zijn schouder gegooid. 'Jullie zijn écht erg met z'n tweeën.' Vond hij. Lilly trommelde op zijn onderrug terwijl hij Eva met zijn andere hand in de sneeuwgedrukt hield.
'Jij moet lief doen tegen mijn mama!' riep Lilly giechelend.
'Nou inderdaad.' Zei Eva serieus terwijl ze zich probeerde te bevrijden. Eventjes dacht ze eraan om hem een knietje te geven en ze lachte om haar eigen gedachten.
'Laat het.' Wolfs had haar zien kijken en wist precies welke gedachten door haar hoofd spookte. Onschuldig keek ze hem aan. 'Alsof jullie zo lief zijn voor mij.' Zei Wolfs daarna zielig.
'Awhh.' Reageerde Lilly daarom ook en Eva sloeg haar hand voor haar mond, ze wist dat zij precies het zelfde had gereageerd.
'Nou klink je net als je moeder Lil.' Lachend trok Wolfs haar terug over zijn schouder heen en de kleuter belandde naast haar moeder in de sneeuw. Tevreden liet Wolfs het stel los, hij zag dit als zijn overwinning.
'Weet je nog hoe je sneeuwengeltjes kan maken Li?' vroeg Eva en nog voordat ze uitgesproken was zwaaide Lilly haar armen en benen al op en neer.
'Zo toch mama!'
'Ja precies,' grinnikte Eva en ze deed mee.
'Mijn engeltje is groter.' Vond Lilly en lachend schudde haar moeder haar hoofd.
'Dat mocht je willen.'
'Echt wel hoor mama.' Grinnikend stond Eva op uit de sneeuw en Lilly deed haar na. 'Kijk maar.' hield de kleuter eigenwijs vol.
'Ja, je hebt gelijk. Jouw sneeuwengel is bíjna even groot als die van mama.' Knikte Eva series en Lilly knikte net zo serieus mee.
'Lie hebt het koud mama.' Rilde de kleuter.
'We gaan ook naar huis.' Zijzelf had het ook ijskoud nu, na dat gerol in de sneeuw.
'Oh mijn kadoo!' herinnerde Lilly zich weer en ze rende terug naar de slee, waar haar cadeautje van Sinterklaas nog lag te wachten. Lachend keek Eva naar haar vriend, die op zijn mobiel keek.
'Ga je mee?' Wolfs keek op en knikte.
'Graag. Alles is zeiknat.' En hij wilde zich zo snel mogelijk omgekleed hebben in warme droge kleding.
'Vooral je onderbroek.' Zei Eva serieus en lachend sloeg Wolfs zijn arm om haar heen.
'Ja. Vooral die. Dank nog, daarvoor.' Zei hij.
'Graag gedaan.' Knikte Eva serieus. 'Moet je maar niet vervelend doen.' Vond ze. Grinnikend keek ze hem aan, quasi verontwaardigd keek hij terug.
'Ik deed helemaal niks.' vond hij. 'Jíj propt ineens een sneeuwbal ín mijn broek.' Eva lachte het hardst om haar eigen actie.
'Jawel jij deed vervelend papa.' Zei Lilly met haar armen over elkaar heen geslagen en Eva knikte resoluut.
'Och, daar gaan ze weer met z'n tweeën.'
'Mama mag nu op de slee!' had Lilly bedacht en ze maakte het plekje vrij.
'En papa mag zeker de slee weer trekken?'
'Ja.' Klonk er in koor waarna de kleuter giechelde. Wolfs glimlachte.
'Gelukkig maar.' stiekem zou hij het niet eens anders willen. Lilly tilde haar cadeautje op.
'Kom maar mama.'
'Dat gaat niet schat, ga zelf maar zitten.' probeerde Eva, zij hoefde niet zo nodig op dat ding. Liever niet, zelfs.
'Jawel hoor. We kunnen we samen mama. Dan doen we deze gewoon vast houden.' had Lilly allang bedacht.
'Oh ja, dat is slim.' Eva gaf zich maar over en ging op de slee zitten. Ze tilde haar dochter op schoot, die haar cadeau weer op haar schoot had.
'Weet ik.' Zei Lilly trots en glimlachend kuste Eva haar wang terwijl ze haar dochter stevig vast hield.

Feedback is heel erg welkom! 💜