Flashback

4.6

Na een redelijk goede nachtrust was het gezin de volgende ochtend weer op tijd vertrokken vanuit het hotel waar ze overnacht hadden. Tegen lunchtijd reden ze eindelijk de camping op. Na een stop bij de receptie konden ze door naar de stacaravan die voor hun klaarstond. Wolfs had de plattegrond in zijn handen terwijl hij Eva langs alle tentjes, huisjes en caravans de goede richting op stuurde. 'Zijn we er nou al?' vroeg Hester ongeduldig.
'Ik moet plassen.' Aan de stem van Lilly was duidelijk te horen dat ook zij ongeduldig was.
'Tuurlijk moet jij plassen.' zei Eva luchtig, verder werd er niet op gereageerd.
'Hier links Eef.'
'Hoezo?' vroeg Lilly, licht verontwaardigd. Ze snapte niet dat haar moeder dat zei. Eva keek haar dochter kort via de achteruitkijkspiegel aan.
'Omdat jij altijd moet plassen mevrouw.' De kleuter giechelde, ze wist dat het waar was.
'Is dit allemaal ken-ping?' Vroeg Hester terwijl ze naar buiten keek.
'Dit is allemaal camping.' bevestigde Wolfs. 'Groot hè?'
'Ja!' bevestigde Hester. 'Kijk Lie heel veel bomen!'
'Ja dan kunnen we klimmen!' Twee paar oogjes glommen nu al van plezier. Ze reden langs een speeltuin en de kleuters werden alleen maar enthousiaster.
'Hier rechts.. Dan moet het hier ergens zijn.' Zei Wolfs bedenkelijk en hij keek het straatje in.
'Kan ik hier met de auto in dan?'
'Ja, om de spullen uit te pakken wel zeiden ze bij de receptie. Daarna moet 'ie hier achter op de parkeerplaats.' Eva knikte, dat laatste had ze al begrepen.
'Welk nummer?'
'De laatste caravan.'
'Dat vroeg ik niet...' Mompelde Eva maar verder werd er niks meer over gezegd. Ze reed het straatje door tot de laatste caravan en in tegenstelling tot alle andere caravans in het straatje stond deze redelijk alleen doordat er geen caravan tegenover hun stond maar bomen. Zowel Eva als Wolfs knikte goedkeurend.
'Tenminste nog een beetje privacy.' Knikte Wolfs, dat vond hij toch wel belangrijk. De kleuters hadden hun riem al los voordat de auto stil stond.
'Gaan we hier wonen papa?' Vroeg Lilly enthousiast. Haar gezicht had ze tegen het raam gedrukt.
'Zo lang we op de camping zijn wonen we hier.' Grinnikte Wolfs. Hij stapte uit en opende de deur voor zijn dochter. Hester kroop achter haar vriendin de auto uit.
'Wow zo groot!' glimlachend om hun enthousiasme keken de ouders elkaar aan.
'Ja eendje, bijna net zo groot als ons huis.' Lilly knikte serieus, het sarcasme van haar vader begreep ze nog lang niet.
De caravan had een overdekte veranda, iets wat Wolfs perse had gewild zodat ze buiten een beetje fatsoenlijk konden zitten om te eten. Nu Eva het zo zag was ze er wel blij mee. Hester stond al aan de voordeur te trekken en Lilly hielp haar mee.
'Rustig jullie twee.' Wolfs liep naar hen toe en liet ze de sleutel zien. Glimlachend keek Eva toe hoe de deur werd open gemaakt en hoe de kleuters direct binnen stapte.
'Waar is de wc papa?' was het eerste wat Lilly wilde weten.
'Geen idee lieverd.' Lachte Wolfs. 'Ga maar kijken.'
'Kom Hessie.' Gebaarde Lilly en samen gingen ze op onderzoek uit in de caravan. Wolfs legde de sleutel en papieren binnen op tafel en liep terug naar de auto. Eva had de achterklep al open maar voordat ze de eerste spullen eruit had kunnen pakken had Wolfs haar hadden vastgepakt.
'Wat is er?' Vroeg hij haar en Eva glimlachte naar hem.
'Niks?' vragend keek ze hem aan. Haar vriend schudde zijn hoofd, hij zag aan haar houding en uitdrukking dat er wel degelijk iets was. 'Wat?' wilde Eva weten waarom hij zijn hoofd had geschud.
'Niks hoor lief, ik dacht even dat er wat was.' Zei hij. Als ze er aan toe was zou ze het hem wel vertellen.
'Oké. Zullen we maar uitpakken dan? Ik wil lunchen.' Ze had onwijs trek en ze was er aan toe even rustig te zitten en te eten. Wolfs knikte glimlachend.
'Goed plan.'
'Mama ik heb geplast!' kwam Lilly trots terug buiten.
'Goed zo lieverd.' Eva stak haar duim naar haar dochter op.
'Hessie is nu plassen.' Deelde ze mee terwijl ze het trapje van de veranda afstormde en zowat in de achterbak bij alle spullen kroop. 'Kan Lie helpen?'
'Graag. Kijk eens aan.' Wolfs gaf zijn dochter de hardloopschoenen van haar moeder en zonder te vragen waar het naartoe moest bracht Lilly het naar binnen.