I'm your Slave

Chapter 32

Chapter 32

Annika POV

"N-nasan ako?" bakit nandito ako dito sa- wait? Clinic? Why am I here?

"Owh! Darling.. Your awake.. May nakakita sayo sa Garden na walang malay. What happen?" sa Garden? Owh! Sa garden.. Hinanap ko kaagad ang kwentas ni Anne.

"Mom nakita mo ba yong kwentas? Yong hawak ko kanina? Mom? Where is it?"

"W-why? Is that something important?"

"Yes mom.." my tears fall. I cant help it.. Di ko malaman at walang mapaglagyan ng saya sa puso ko nang makita ko yon.

Niregalo samin ni Daddy ang kwentas nayon bago mangyari ang aksidente.. At alam kong wala nang ibang meron nun kundi kami lang..

Lalo na nang ipagdikit ko yon at nagkakonekta ang dalawang puso sa gitna ng pangalan naming dalwa, hinding hindi ako pweding magkamali sakanya talaga iyon.

"Darling... You need to take a rest.. The last time na natalisod ka nagkasprain ka then stress ka pa kaya you passed out.. Baka mapano ka pa nyan.. Please.. Just take a rest ha..."

"But mommy--"

"No buts, darling. Take a rest and please stay there.. Babalik agad ako okey.. Sasabihan ko si Ms. Ramos na bawal kang palabasin cause your not feeling well.. Okey?" then she pat my head.

"Listen to me, darling. Kung ano man yang iniisip mo wag mo munang isipin. Ayoko may mangyari sayong masama.. Tayong dalawa nalang ang natitira iiwan mo pa ang mommy? Di ko na kakayanin yon anak.."

"Mommy! Listen to me first. Anne's still alive.. I found her necklace.. I think she missplaced it so maybe hahanapin nya to.. Mommy please kahit ngayon lang maniwala ka sakin oh.. Ramdam ko mom.. Ramdam ko na nandito lang sya sa paligid.. Mommy we're still connected to each other.. Mom gusto ko syang hanapin.. Gusto ko syang makita.. Please.." humahagolgol na ako at naghahabol ng hininga kakaiyak, di ko kayang pigilang ang luhang tumutulo sa mga mata ko.

Naghahalo ang tuwa at pananabik na makita ko sya.. Kung kamusta na sya.. Kung ano na bang itsura nya.. Ugh! How so pathetic of me.. Malamang magkamukha kami Identical twin kami eh! Tsk!

Matagal ko na syang pinapahanap. Kahit nung sumuko na si Mommy sa paghahanap sa kanya I'm still finding her. Nag hire ako ng private investigator but then they found out 'nothing! Pero hindi padin ako sumuko.. Until now.. Ngayon ako na mismo ang nakahanap sa kanya.. Not literally but then alam kung malapit lang sya sakin..

Alam kung malapit na.. Nasasabik na akong dumating ang araw nayon..

Anne POV

"Salamat sa pag hatid!"

"Di mo ba ako papapasukin?"

"Naku! Wag na. Magkikita pa naman tayo bukas ahh.. Kaya sige na umuwi ka na.."

"But I want to spend my time with you.."

"Wala! Hinahanap ka na ng daddy mo.. Umuwi ka na lang."

"Tsk! Ayaw.."

"Ano ka bata?"

"Nasan muna ang kiss ko.. Mmmmh!" aba't nakanguso na kaagad sya.

"Sige. Basta pipikit ka.."

"Okey... Mmmmh!" yong nguso!

'Tsup!!'

"Bakit sa noo??!"

"Sabi mo kiss.. Oh ayan na na'kiss na kita.. Satisfy? Oh, uwi ka na!!"

"Pero a-akala ko?"

"Wala! Uwi na.. Susunduin mo naman ako bukas. Kaya magkikita parin tayo..."

"But--"

"Wala ng pero- pero sige na.. Sho! Haha.. Sige na bye!"

"Kiss ko muna.."

"Aba! Tapos na ah, napagbigyan na kita. Tama na yong ---"

O//////O

'TSUUUUUP!!'

>//////<

"Bye na Mahal ko.. See you in my dream!" tapos nagtatakbo na sya..

"Waaaaah! Stoler! Nakakainis ka! I hate you!"

"Hahaha... I love you too, mahal ko.."

"Aish! Ewan ko sayo.." binuhay na nya ang makina ng sasakyan nya.

"Tatawagan kita pagkadating ko sa bahay ahh... Love you!" at umalis na sya...

"I love you too, Cholo." bulong ko.. Hayy! Hanggang bulong nalang ako.. Sa ngayon... Makapasok na nga!

"Arf! Arf! Arf!"

"Silvester! Hey, baby boy kamusta ka? Haist! Di na tumatawag sakin yong amo mo simula nung nakaraang dalwang linggo.. Tsk! Nakakapagtampo na.. Galit kaya sya? Kasi nung nakaraang nag usap kami binabaan nya ako eh.. Di tuloy ako nakapagpaalam ng ayos."

"Arf! Arf!" ang likot naman nya ata ngayon. Yong buntot nya di mapakali tapos may kinakahulan sya banda sa likod ko eh wala namang tao..

"Wag ka namang manakot silvester oh... Hahaha.. Halika nga dito.. Sana tawagan naman-- wait parang narinig naman nya ata agad ako?"

'Baby, baby blue eyes ~~~' pagkatingin ko si phone ko. Napangiti kaagad ako.. Ang galing naman, parang nandito lang sya ah.. Narinig nya ba ang sinabi ko.. Hahaha..

"Silvester.. Stay! Wag kang maingay tumatawag si Amo mo. Stay!" kaso wala eh, nagpaikot ikot sya dun sa may damuhan na para bang may tumatawag sa kanya pati yong buntot nya di mapakali.. "Haha.. Ang cute mong tuta.. Kasing cute ni Carlo.. Wahaha.."

"Bakit ngayon ka lang tumawag sakin ha---" sinagot ko ang tawag nya ng di nangangamusta.. Pero napatigil ako sa pagsasalita ng marinig ang boses ni Aunt Mellisa.

"No Anne... Its me. Aunt --"

"N-nasan po si Carlo? Pwedi ko po ba syang makausap?" hindi naman nagpapahiram o binibigay ni Carlo ang cellphone nya kahit na kanino.. Kahit sa mommy nya.. Nasan na ba sya.

"Sorry Anne.. He cant talk to you.."

"Po? Galit po ba sya? Please po pakibigay po sa kanya ang phone.." bakit ba? Anong dahilan. Pinag aalala nya naman ako eh..

"Anne- Carlo's in coma two weeks ago and still di pa din sya nagigising..." bigla nalang humikbi si Aunt Mellisa na para bang kanina pang pinipigilang umiyak.. Hindi! Nagbibiro lang sya.. Hindi totoo yan.

"Aunt Mellisa? A-ano po?? D-diba nag bibiro lang kayo? Kinantahan pa nga po nya ako the last time na nagusap kami. Paanong nasa Coma sya- p-paanong two weeks ago? E-eh, aunt tinawagan nya po ako two weeks ago and- and yon na hindi na sya nagtetex o tumawag.." tumakbo ako papunta sa tree house at umupo sa duyan. Di ko mapigilang mag alala at ang mga luhang kaninang nagbabadya ay tumulo na!

------

Sorry!!!!! I know maraming magrereact dyan! Waaah! Maski ako nasasaktan sa gagawin ko but then sorry!! The next chapter maybe mauuna kung mauUpDate sa Wattpad.. Sorry talaga... Waaah!

'RestAndPiece to <3<3<3

Thank you for reading.. T____T