I'm your Slave

Chapter 37

Chapter 37

Annika PoV

"Hold on, darling malapit na tayo sa ospital."

"Mommy naman! Pwede namang sa bahay nalang ako."

"No! Baka mamaya lumala yang lagnat mo. Tama na yong nahilo at nawalan ka nang malay. Wag lang lumala yan."

"Mommy ang OA mo talaga kahit kailan! Wait... Kamusta na po ba yong tungkol sa kwentas? Hinanap na po ba sya ni Anne? Mommy tell me."

"Calm down. Wala pang naghahanap pero nagpakalat na ako ng picture nun sa school at nagtanong tanong. Maghintay nalang tayo ng mga ilang araw."

"Okey. But! Please mommy umuwi na tayo!! Hindi na ako nahihilo oh! Tara na please..." nagpuppy eye pa ako.

"Pero mainit ka pa din oh! Sinasabi na kasing magpahinga ka muna. Stress na stress ka na dyan sa schooling and pagiging model mo idagdag mo pa yang katigasan ng ulo mo. Tapos ano yong nalaman ko kay Paula about sa 'call off thing' ha?!"

"Tsk! Ang ingay talaga nang bruhang yon." bulong ko pa.

"Anong binubulong bulong mo dyan? Mas lalo akong mag aalala sayo ngayon at alam kung wala nang magbabantay sayo. Pano nalang kong--" blah! Blah! Blah! Kinuha ko nalang ang phone ko at kinabit ang earphone ko. Tsk! Yan nanaman sya eh! Maya maya tinanggal nya ang earphone ko "Magaling ka na nga.. Nagsusuplada ka nanaman. Pero mamaya lang papupuntahin ko si Nate sa bahay at mag uusap tayo. Okey?"

"What?? Mom! Nakapag usap na kami. At alam nya ang dahilan ko. Di ko naman sya pinapaalis eh. Gusto ko lang ng time para makapag isip." umayos ako nang upo at sumandal sa bintana ng sasakyan ni mommy.

"Okey then, kailangan padin nating mag usap. About dun sa girl na kamukha mo."

O____O talaga?

"W-what Mom? K-kamukha ko? S-si Anne po ba?"

"I dont know darling... May nakapag sabi sakin the last time na nakuhaan ka nang picture ng mga paparazzi mo inakala nilang ikaw yon kaya nila sinundan somewhere... But they found out na nasa klase ka nang mga time na yon. Kaya baka may possibelity na Anne's still alive. My princess Anne..." may halong excite ang pagsasalita ni Mom and at the sametime lungkot.

One week past...

Nandito ako ngayon sa isang sikat na restaurant. May tumawag sakin kanina at sinabing magkita na lamang kami dito.

"Excuse me." isang matanggad na lalaki ang kumulbit sakin. Mistiso at di ko mapagkakailang pogi sya. Napakamaamo ng mukha nya at basta para syang anghel. "Ahem... Haha... Starstruck? Tsk! Same as her. By the way I'm John Luna. Nice to meet you miss Annika Imperial." inabot nya ang kamay nya sakin ang kamay nya... Sa tingin palang mukhang ang lambot na ng mga kamay nya. "Ahem! Shake hands??" then sya na ang umabot sa kamay ko.

"Ah.. Sorry. Im Annika--"

"Yes. I know you. By the way. Didiretsahin na kita sa pakay ko. Gusto kitang kuhanin bilang model ng companya namin. Payag ka ba?"

"H-ha? A-ah... Sige!" ang ganda ng boses nya. Magaling siguro tong kumanta? Ang ganda ng muhka nya. Ang puputi ng pantay pantay nyang ngipin. May dimple din sya--

"---hey! I said this is my calling card... Tawagan mo nalang ako sa iba pang info na di mo maintindihan. Mukhang lutang na lutang ka kasi ngayon. 'magkatulad talaga kayo."

"W-what? Paki ulit. Di ko narinig yong last part."

"Tsk! I said tawagan mo nalang--"

"No! The last one."

"About what?"

"Yong binulong mo."

"Ah.. Sabi ko ang ganda mo."

"Thanks. But-- hey! Hindi yan.. Yong isa pa. Tsk! Parang ayaw mo eh! Edi wag! Aist!"

"Haha! How so cute..." napatulala ako sa kanya nang bigla syang tumawa. Waaaah! His angelic voice and face! How I wish na sana akin nalang sya. Tsk! Paano ba to? Mahal ko si Nate! Pero nagkakacrush naman ako kay John.

Alam kung nakakatawang sabihin to pero nagka 'crush at first sight ako sakanya. Waaah! Sorry Nate.. Ang cute/pogi talaga ni John! Complete package na... Pero parang payat sya nang kunti? Yong para bang kagagaling lang sa sakit? Pero- waaaah! Wala akong paki! Crush ko na sya! Nag'crush kaagad ako sa kanya! Waaaa!

"What's with the smile? May nakakatuwa ba sa mukha ko? Wait ha?" maya maya may kinuha sya sa bulsa nya. Tinignan nya lang pala sa salamin ang mukha nya. "Wala namang dumi ah? Nangayayat lang nang kunti? Haha.. Alam kung di ka maniniwala pag sinabi kung 'isa akong survivor!"

"Haha... Kasali ka ba dun sa survivor philippines? Ay sorry di ko kasi napapanuod yun. Busy sa school and work.. Haha.." nang tumawa ako. Nagulat ako nang biglang mas malakas pa ang tawa nya sakin. "What's the problem? May mali ba sa sinabi ko?" tawa padin sya nang tawa. Napapatingin na nga samin yong nasa kabilang table eh.. "Luh! Baliw ka ba?" out of nowhere nasabi ko bigla yan.

"Hahah--- ha? Baliw? Sino?" biglang nagbago ang eksprisyon ng mukha nya. Naging seryoso--

"Hahaha! S-sorry! Di ko mapigilan... Hahaha!" okey! I'll change that seryoso!

"Tumigil ka na nga baka mamaya kakatawa mo mautot ka pa dyan. Mahiya hiya naman!!" naiinis na kasi talaga ako sa pagtawa nya eh, pero at the same time nacu-kyutan ako. Ang galing! Andali lang nyang patawanin. Pero wait? Wala naman akong maalala na nagjoke ako ah?

"Hahaha! Di ka pa din nagbabago Anne!!/What is your order maam??" Aisst! Ano ba yan nagkasabay pa ang dalawa..

"Ha?" baling ko sa kanila.

"Wala!/Ano pong-- ay sorry po sir. Kayo po muna." paghingi pa nang patawad ni ateng waitress.

"Ah.. Hehehe.. sige ikaw nang mauna.. Wala na akong sasabihin.."

"Okey po sir. Ahmm.. Me I take your order po mam and sir?"

"Ahh.. Ms.---" magsasalita na sana ako nang bigla syang sumingit.

"Aalis na po kami. Thank you po." Tsk! Problema nito?

"P-pero sir?"

"Ito po ang bayad. Salamat sa pagpapaupo samin. Bye miss!" sabay nagwink pa sya. Kaya speechless na si ateng. Habang ako tangay tangay nang taong to.

"W-wait nga?!" hinila ko ang kamay ko na hawak hawak nya. "Magka linawan nga tayo! Saan mo ba talaga ako dadalhin ha?"

"Iuuwi na kita."

"What?!!"

"Ang OA mo talaga!! Anne! Sa bahay mo."

"Ahhh. Pero wait! How did you know--"

"Internet. Magazine. Newspaper. And etc. What is the next question?" he answer me with a poise.

"Magtigil ka nga para ka namang bakla nyan eh! Tsk! Sayang!"

"Ow! How did you know??"

O____O

"True?"

"OA nang mata mo! Tusukin ko kaya yan! Malamang hindi! Para ka din yong bestfriend ko eh!! 'malamang magkapatid kayo."

"What? Again? Repeat the word na nagtapos sa "kayo!" please..." yan nanaman sya sa pagbulong bulong nayan eh!

"Dont mind me. Not now. Maybe till the right time. Hope in the motorbike! Kumapit ka at baka maiwan ka.. Pero wait." sasakay na sana ako sa likodan nya nang bigla nya akong hilain pabalik. "Suotin mo muna tong helmet."

"Thanks..."

"Your always welcome Anne..." nagtataka talaga ako. Bakit parang kilalang kilala ako nang taong to? Siguro isa to sa mga stalker ko at balak akong kidnapin. Tsk! Pano ba yan. Ako na ata ang kinikidnap na willing sumama sa kidnapper ko. hahaha...

Feeling ko kasi kuniktado kami sa isat isa. Pati ang gaan gaan na kaagad ng loob ko sa kanya.. Bakit kaya?