Indebted

Indebted 22

"Pleased to meet you Mr.  Dominique Winter Jimenez." ani ko pa kahit sa totoo lang ay hindi ko ikiginagagalak na makita siyang muli.

My hands tremble as he touches it. Sa pakikipagkamay ko sa kanya ay para na rin kaming nagkaroon ulit ng koneksyon.

"Raine?" I blink my eyes a lot of times. Halos walang gustong rumihistro sa utak ko kahit ano pang piga ang gawin ko.

Kinakabahan ako na kung ano. Being insane is the perfect word to describe it. That is what definitely I am feeling right now. Para akong nakakita ng multo. Para akong ginagambala ako sa matagal na panahon na yun.

"Raine, are you okay? Something wrong?" ang mga mata kong nakatitig lang kanina pa kay Ivo nakatuon pa rin doon.

Ngumisi siya at tumaas ng bahagya ang gilid ng labi niya. Saka lang ako bumalik sa ulirat.

"Huh?" tanong kong naguguluhan sa mga tingin nila pareho saka ko binaling ang mata sa lalaking nasa likuran niya.

"Kanina ka pa tulala, may mali ba?" Realization wake me up from my hallucination. He isn't Jimenez, yan tuloy nagmukha akong tulala sa harapan nila.

Bakit ba ako nag-iimagine ng kung ano-ano? Shit!  That was just all a fuckin' reverie!  Akala ko kasi ay talagang totoo na ito.

I lost words to say. Nakita naman ng sulok ng mata ko ang paggalaw ng lalaki palapit sa amin.

Inayos niya pa ang suit na kanyang suot bago ito nagpakilala sa akin at nakipag-kamay.

"I'm Frank Gonzalvo. Glad to meet you." inabot ko ang kanyang kamay. Nanginginig pa rin ito hanggang ngayon dahil sa nangyari kanina.

"Raine. Raine Montreal, Mr. Gonzalvo." pilit ko pang ngiti dahil kabado pa rin ako. Ano ba kasing nangyayari sa sistema ko? Where did my freakin' imagination lead me on?

Napaparanoid na ako. The last night, I dreamed about him. All those memories we'd shared. All those freakin' fairytale moments he gave me for just a little while kept repeating on my system and now I am really imagining things.

"Let's have a seat." tumikhim na sabi ni Ivo saka bumalik na sa swivel chair. Umupo na rin kami pareho.

"So, I did called you because we need to tackle something." tugon niya sa akin. Bumaling siya sa relos niya.

"Just go on." sabi nung lalaking nagpakilala bilang si Mr. Gonzalvo.

Mabuti na lamang at gising na ang diwa ko. Hindi gaya kanina na parang dinala ang utak ko sa kung saan. I should get a grip.

"You know about the project in Davao, right? Kakaplano pa lang nun so they need my presence their." I nodded. Iyon yung bagong condominium project. Iyon kasi ang napagsang-ayunan ng mga kasosyo niya kaysa gawin itong Department store and Coffee shop.

"May mga papeles na kailangan talagang doon asikasuhin. But sadly I can't be there this week so ikaw na lang ang aatasan kong mamahala na muna dun ang mag-asikaso." The idea of working some files and papers doesn't depressed me. It is leaving my son alone here while I'll be gone for days that worries me.

Hindi ko naman kasi pwedeng tanggihan ang amo ko. Anyway, Ivo doesn't even know about my child. Nung mga panahong buntis ako at nagtatrabaho ako rito ay wala siya dahil may inasikaso sa states.

Nung bumalik naman ako mula sa panganganak ko ay mga ilang months rin ang nakalipas bago siya bumalik rin dito. He don't have any idea about it.

"So, it is been settled then, but don't worry may makakasama ka naman doon. He also have to work some of my duties instead." Ivo looked at Mr. Gonzalvo na ngumiti lang sa akin. Nakita ko na naman ang pagsulyap niya sa wrist watch.