14/17

880 18 1
                                    

     Biasalah berkawan pasti ada dugaan. Aku ingat lagi aku pernah bergaduh dengan Hafiy sebab abang angkat. Nama dia Syakir. Dia tak adalah hensem mana tapi dia sweet talker. Plus dia baik. Tinggi dari aku. Badan biasa biasa and dia gelap sikit.

       Aku tak adalah rapat sangat dengan dia tapi dia selalu jadi tempat mengadu aku. Kalau ada masalah aku selalu text dia. Dia pernah text aku cakap nak ajak aku tidur sebelah and else. Aku pun layan kan jelah. Sebagai seorang tempat mengadu, dia baik dengan aku. Then Hafiy cakap nak jadikan dia abng angkat tapi just in discussion dengan F4. So aku dengar jelah. Aku tak kesah pun. Syakir tak tahu waktu ni Capt masih lagi abang angkat aku. Cuma kitorang tak rapat je. So tak nampaklah aku ni adik angkat dia (damn). So satu harini Syakir dapat tahu yang Capt ni abg angkat aku. Then tetiba dia nak marah. Rupanya dia nak jadikan aku adik angkat. Sedikit terkejut. Sebab rapat kot. Tapi aku tak lupa pun pasal Hafiy. Then aku blah. Aku cakap tak boleh kot. Aku text Syakir cakap kat dia yang Hafiy nak jadikan dia abng angkat. Waktu tu memang aku panggil dia abang. Then dia balas "abang nak adik jadi adik angkat abang" ah sudah.

       Sudahtu satu malam tu kantoi yang Syakir ni macam nak jadikan aku adik angkat. Waktu tu aku tengah tidur kat dorm nilam 6. Ada Akmal, Hafiy and Hamidi. Aku dengar diorang cakap pasal topic Syakir ngan aku. And diorang plan nak bash kat twitter. Yelah kan twitter via mesej so aku akan dapat mesej tu. Memang waktu tu aku buat buat tidur je. Aku tak tahulah nak kata apa tapi memang sedih gila waktu ni. Rasa macam tak sangka diorang sanggup buat macam ni sekali. Diorang keluar dorm dan start bashing aku kat twitter. Ye memang sentap beb. Yelah kawan paling rapat weh.

       Waktu tu aku gagahkan diri untuk buat derk je dengan bende ni. Acah acah kuat padahal mata dah menitik dah baca tweet Akmal. Ye Akmal yang semena mena bash aku. Padahal urusan aku ngan Hafiy. Memang sebak air mata dah mengalir. Aku keaat perlahan sebab taknak kantoi yang aku dah baca. Nak buat buat konon belum baca and act macam tak ada apa apa berlaku. Tapi aku baca satu persatu.
       "Dasar perampas"
       "Eh lelaki jalang. Murah"
       "Tak cukup ke dulu kau dah rampas orang lain sekarang kau nak rampas orang lain pulak"
       "Dasar tak tahu malu"
       "Perampas. Lelaki murah. Jalang takguna."
Memang perit. Kawan yang paling rapat kat asrama cakap aku jalang. Eh wth. Sedih weh. Gila tak sedih.

       Lama jugak kami gaduh. Bawak diri sendiri. Lama kelamaan, aku tak ingat macam mana kami baik semula. Pelik tapi benar. Perit macam mana pun aku rasa tapi aku tak tahu kenapa aku memaafkan begitu mudah. Senang sangat. Mungkin sebab kawan. Bukan lawan.

GELAP [Completed]Where stories live. Discover now