13/17

1.4K 20 0
                                    

Satu kelas ada 28. Satu satu demi satu pindah tinggalkan cendana. semua pindah ke SMS Batu Pahat. Entah bila ntah tawaran aku nak sampai. Rasa cemburu pun ada. Yang lain dah pindah ke tempat yang lebih baik. Mungkin?

Akhirnya tawaran aku sampai jugak ke rumah. Aku ingat lagi, aku daftar lambat. Sekali lagi masuk ke sekolah baru. Cuak. Hahah. Orang pertama aku jumpa faris. Baik. Kelakar. Sekolah baru, hidup baru. Itu yang aku cuba lakukan. Sekolah ni seronok atau tak tu pun aku tak tahu.

Aku ingatkan lain. Rupanya sekolah ni sama je. Masih segar di ingatan aku, budaya asrama ni ketika itu, yelah first batch. Budaya ketak. Diri belakang lelaki, buat buat macam nak jolok then buat bunyi 'ketak'! Hahha kelakar tapi itulah budaya kami dulu. Sekarang dah tak buat lagi dah. Taubat.

Asrama. Ya mula dari asrama, aku mula rasa keseronokan kehidupan, aku lupa semua masa lalu aku. Aku lupa rumah. Aku tak ingat masalah masalah yang ada kat rumah. Sebab tu aku tak homesick. Sebab aku memang suka duduk kat asrama. Pergaulan aku terjaga. Solat aku terjaga. Semua benda ok je. Kalau kat rumah, banyak masalah. Pening. Sakit kepala aku. Sakit. Bagi aku, asramalah yang berjaya buatkan aku mampu bertahan sampai sekarang. Sebab ada kawan. Kawan yang aku boleh percaya. Kawan yang bukan aku anggap lawan.

Aku ingat lagi pedajalnya kami, panjat pagar koridor nak keluar dari asrama. Saja saja. Hanya suka suka. Seronok. Sangat seronok.

Tapi kala malam tiba, masih benda yang sama, masalah masalah tu masih terngiang ngiang di telinga. Masih terbayang bayang di minda. Penjara. Mahkamah. Bilik. Semua sekali. Perittt. Bila nak berhenti, mungkin mati?

GELAP [Completed]Tempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang