GZ 3: Shotgun Marriage! (BxB)

STILL 8: Fight

**

STILL 8

FIGHT 

ADAM

" I told you to stay away from my son! Alam mo na ngang masama na ang lagay niya 'di ba? Adam, please, let him stay with us. You don't love each other in a romantic way, you just see him as your brother!" madiing wika ng mama niya sa kabilang linya. "Habang maaga pa itama mo na 'to, you are older than him, matured than him, so please, for his health stay away from him. Ayokong siya ang kausapin dahil baka damdamin niya, please Adam?" dugtong pa niya sa mas mababang tono. Hindi ako kumikibo dahil baka magising siya, siguro dahil sa sakit niya at sa gamot na iniinom niya kaya madalas siyang matulog. Tatlong araw na siyang nandito sa 'kin, oo lumayo ako pero hindi para kalimutan siya. Para sa kalusugan niya, dahil ayokong awayin ang mga magulang niya na baka ika-atake pa niya sa puso.

Seeing him sleeping on my bed like an angel everytime makes me want to steal him away from his parents. Kaya ko naman 'yon, lalo ang ipagamot siya. Pero I'm afraid that he died on my side. What if his parents are the best doctor for him? Fck, I'm getting paranoid.

" I'll fetch him," anito bago nawala sa kabilang linya.

"Adam, sino ba 'yang kausap mo? Kanina ka pa diyan, hindi ka naman nagsasalita?" nabigla pa 'ko nang magsalita siya. Nakatagilid na siya sa 'kin habang nakatayo pa rin ako malapit sa pintuan. " Dito ka na," aniya sa katabing puwesto niya.

"Kumain ka muna," nilapitan ko siya at naupo ako sa gilid ng kama.

"Ayoko, hindi pa 'ko nagugutom," aniya na nginitian ako. Fck, until now I still love how he smiled like that. He's so cute.

Naupo siya sa niyakap ako sa likuran. " May problema na naman ba tayo?" tanong niya, problema ng isa, problema naming dalawa that's how it goes. Wala akong balak ibigay siya ngayon, ayokong masiraan ng ulo kakaisip sa kanya.

" I love you, 'wag mo na isipin 'yon hindi tayo maghihiwalay. " humigpit ang yakap niya sa likuran ko at nang hinarap ko siya kinintalan ko siya ng halik sa noo.

" Kakayanin natin 'to kasi mahal natin ang isa't isa, 'di ba?" pinakita na naman niya ang dimple niya, minsan sinasadya niya talaga 'yan tss.

" Nakakailang chansing ka na sa 'kin, haplusin mo na," ngisi ko sa kanya dahil wala akong upper shirt kaya namula siya at tatanggalin niya ang kamay niya pero hinawakan ko.

" Bastos 'to!" pulang-pulang sabi niya pero nanatiling hawak ko ang mga kamay niya.

" Bastos, sinong bastos?" tanong ko nang tinutudyo kong lapitan siya ng mukha ko pero layo siya nang layo hanggang mapahiga siya. Itinuon ko ang dalawang kamay ko sa magkabilang gilid ng ulo niya. Tumagilid naman siya para 'di ako titigan nagiging kamatis na naman siya.

"Kung wala ka lang sakit talaga ... " sabi ko kaya tinignan niya 'ko nang magkadikit ang kilay.

"Ano ngang gagawin natin kung wala akong sakit?" tanong niya na halatang inis na , kagabi pa namin pinagtatalunan ang gagawin ko sa kanya kung wala siyang sakit at hindi ko naman inaamin.

" Basta, tipong sisigaw ka – " natatawang sabi ko.

"Perris wheel?" tanong niya na agad ngumiti, " aatakihin ba 'ko sa puso na pag sumakay ako do'n?" tanong niya na tila nag-isip at nagsisimula na naman mag init ang paligid ko nang kagatin niya ang lower lip niya na tila lalong nagpupula.

" Masakit na sisigaw ka pa," sabi ko sa kanya. Ang awkward ng puwesto ko, baka madama niya ang 'di niya dapat madama kapag lumapat ang katawan ko sa kanya.