Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 2- Προϊστορία μέρος δεύτερο

Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, υπήρχε ένα άλλο ζευγάρι. Ένα ακόμη ζευγάρι που που αναγκάστηκε να είναι ζευγάρι. Ο Βόλφγκανγκ και η Έλσε. 

Βόλφγκανγκ φον Βάϊσενμπουργκ. Βαρύ το όνομα που κουβαλούσε από μικρό παιδί. Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος δικηγόρος. Όλη η καλή κοινωνία της Βαυαρίας τον εμπιστευόταν. Η μητέρα του, η Ελίσε κόρη και εκείνη πλούσιου δικηγόρου. Την πάντρεψαν με τον Μάρκους από τα δεκαεπτά της. Δεν της έλειψε τίποτα. Αντιθέτως, είχε παραπάνω από όσα χρειαζόταν. Της άρεσε η καλή ζωή της Ελίσε. Η ντουλάπα της γέμιζε κάθε μέρα με ένα νέο φόρεμα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Τα κοσμήματα δεν χωρούσαν πλέον στα κουτιά. 

Περνούσαν τα χρόνια και ο Μάρκους με την Ελίσε δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί. Ανησυχούσε όλη η κοινωνία... Δεν μπορούσε να το δεχτεί και ο Μάρκους. Που θα άφηνε το όνομά του; Το βαρύ όνομά του; Τα πλούτη του; Το γραφείο του; 

Άκουσε ο Θεός τα παρακάλια του, και δέκα χρόνια αργότερα, όταν η Ελίσε μπήκε στα είκοσι επτά, τους χάρισε έναν γιό. Κουράστηκε πολύ η δόλια η Ελίσε. Δέκα ώρες προσπαθούσε να γεννήσει και το παιδί δεν έλεγε να βγει. Εξαντλημένη όπως ήταν, χωρίς ίχνος μακιγιάζ, της πέρασε ο άντρας της ένα πανάκριβο μεταγιόν στον λαιμό για να την ευχαριστήσει για τον γιό που του χάρισε. Μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά, το χρώμα επανήλθε στα χείλη της όπως και το χαμόγελό της. 

Τον μεγάλωσαν τον Βόλφγκανγκ, ή τον Βόλφι τους -όπως συχνά τον αποκαλούσε η μαμά του- με όλα τα καλά. Τίποτα δεν του έλειψε ποτέ. Το προσωπικό τους στο σπίτι ασχολούταν συνεχώς μαζί του. Να παίξει στον κήπο ήθελε ο κανακάρης του χερ* Μάρκους; Να σου ο κηπουρός τον έπαιρνε μαζί του. Να φάει σνίτσελ ήθελε το καμάρι της οικογένειας; Σε λιγότερο από ένα λεπτό η μαγείρισσα είχε φτάσει στην κουζίνα. Και έτσι μεγάλωσε ο Βόλφι. Και σπούδασε όπως ήταν φυσικό, νομική στο καλύτερο πανεπιστήμιο της Γερμανίας. Και κληρονόμισε το γραφείο του πατέρα του. Μαζί με το βαρύ επώνυμό του... Φον Βάϊσενμπεουργκ. 

''Μην με απογοητεύσεις'' του είχε πει ο πατέρας του την πρώτη μέρα που ανέλαβε και επίσημα το γραφείο

''Αποκλείεται πατέρα'' του είχε απαντήσει εκείνος

 Και όντως. Δεν τον απογοήτευσε. Συνέχισε τις επιτυχίες ως δικηγόρος και κράτησε καθαρό το όνομα των φον Βάϊσενμπουργκ. Παντρεύτηκε τέσσερα χρόνια αργότερα την Έλσε. Κόρη πλούσιου  δικηγόρου. Ήταν όμορφη η Έλσε. Καστανόξανθη με πράσινια, γατίσια μάτια. Ταίριαζε με εκείνον. Και όμως δεν τον αγαπούσε. Όταν την παντρεύτηκε για χάρη του πατέρα του και του πατέρα της, εκείνη ήταν ερωτευμένη με κάποιον άλλο που άκουγε στο όνομα, Κρίστιαν. Προσπάθησε πολλές φορές να την κάνει να τον ξεχάσει. Της προσέφερε ότι ήθελε. Ότι ζητούσε η ψυχή της. Το εκμεταλλεύτηκε η Έλσε μα ποτέ δεν ξέχασε τον Κρίστιαν. Δεν τον αγαπούσε τον Βόλφγκανγκ. Ποτέ της δεν τον αγάπησε. Μονάχα τα χρήματά που ποθούσε. Ταξίδια ήθελε; Τα είχει. Ρούχα ήθελε; Τα είχε.