Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 26- Πίσω από τις λέξεις

Έβρεχε πολύ εκείνο το κρύο και δύσκολο πρωινό του Οκτώβρη. 'Ανοιξαν οι ουρανοί στα δύο. Έπεφτε το νερό, τόσο δυνατά που νόμιζε κανείς πως αυτό ήταν, θα καταστραφεί ο κόσμος. Οι σταγόνες ήταν τεράστιες και έπεφταν με δύναμη στο υγρό πλέον έδαφος. Που και που, άσπρο φως έσπαζε το σκοτάδι και μετά ακολουθούσε πάντα μια βροντή. Τα τζάμια των σπιτιών έτριζαν. Ήταν έξι η ώρα μα όλα είχαν παραμείνει τόσο σκοτεινά που νόμιζες πως ακόμη δεν έχει ξημερώσει. 

Ο Δημήτρης άφησε για λίγο την βαλίτσα του από το χέρι και άνοιξε την μεγάλη μαύρη ομπρέλα του. Σήκωσε την βαλίτσα ξανά και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Κοίταξε τον δρόμο. Οι λακκούβες ήταν γεμάτες νερό, ο δρόμος υγρός. Η μυρωδιά της βροχής ήταν παντού. Γύρισε και κοίταξε το σπίτι, αυτό το σπίτι που ονόμαζε ''σπίτι του'' τους τελευταίους μήνες. Χαμογέλασε πικρά σκεπτόμενος τις όμορφες μέρες που είχε περάσει εκεί μαζί με την αγαπημένη του. Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια του στην ανάμνηση της χθεσινής μέρας. Έβγαλε από την τσέπη του την αλυσίδα της Έρνα και την κράτησε σφιχτά στο χέρι του ενώ σιγά-σιγά έκλεισε για τελευταία φορά την πόρτα του σπιτιού. 

''Αντίο...'' είπε προσπαθώντας να μην κλάψει

Κατέβηκε αργά τα σκαλιά, λες και δεν ήθελε να φύγει. Το μυαλό του έτρεξε στον κίνδυνο που βρισκόταν κοντά στην Ελλάδα... Έπρεπε να φύγει, ήταν χρέος του. Τα βήματά του είχαν γίνει τώρα γρηγορότερα. Η βροχή και η βαλίτσα δεν τον βοηθούσαν παρόλα αυτά ιδιαίτερα. 

Ένα τέταρτο αργότερα, μούσκεμος από την βροχή, είχε φτάσει στον Κεντρικό Σταθμό του Φράιμπουργκ. Κοίταξε το πλατάτ απέναντί του, το τρένο για Ελλάδα θα έφτανε σε δέκα λεπτά. Πήγε να κόψει το εισητήριό του. 

''Καλημέρα'' είπε

''Ντόιτς; Σπρέχεν ζι ντόιτς*;''

''Όχι''

''Να νταν... Άουφ βίντερζεν**'' είπε ο άντρας και του γύρισε την πλάτη

Προχώρησε στο δίπλα ταμείο, αυτή τη φορά στεκόταν απέναντι από μια συμπαθητική κυρία

''Καλημέρα''

''Καλημέρα''

''Θα ήθελα ένα εισητήριο για την Λάρισα στην Ελλάδα... Με το τρένο που φτάνει τώρα''

''Γνωρίζετε πως τα δρομολόγια πραγματοποιούνται μόνο για ανθρώπους που τους καλεί η πατρίδα τους έτσι;''

''Ναι. Μου ήρθε επιστολή. Ορίστε'' είπε και έδειξε το γράμμα

''Ωραία...''