Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 18- Ρυθμίσεις

Για ένα λεπτό ο Κάρλ έχασε τα λόγια του. Παρατηρούσε την γυναίκα του που είχε χάσει το χρώμα της και έκλαιγε σιγανά, λες και ο γιος τους είχε χαθεί για πάντα. Ώστε ήταν αλήθεια. Ακόμα δεν μπορούσε να το πιστέψει ούτε ο ίδιος. Ξαφνικά, όνειρα γεννήθηκαν μέσα του. Τα λόγια του Φύρερ του άρχιζαν να παίρνουν μορφή. Ένα τεράστιο χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλη του.

''Γελάς;'' τον ρώτησε η Βίλμα γεμάτη ερωτηματικά

''Φυσικά και γελάω, Βίλμα! Το ίδιο πρέπει να κάνεις και εσύ! Ο Χρίστοφ θα πολεμίσει και θα γυρίσει! Θα γυρίσει και τότε θα σημαίνει πως θα είμαστε οι πιο δυνατοί σε ολόκληρο τον κόσμο, Βίλμα! Το ήξερα πως ο Φύρερ δεν θα μας απογοήτευε! Μαρία! Φέρε μπύρες!''

Η Βίλμα δεν πίστευε στα αυτιά της. Δεν πρόλαβε να μιλήσει. Ο Κάρλ είχε ήδη μπει στο σπίτι για να γιορτάσει τα νέα που αφορούσαν τον μονάκριβο γιο του. Το δικό της μυαλό έτρεξε πίσω στον χρόνο. Αρκετά πίσω. Εκεί όπου κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της τον γιο της, τον Χρίστοφ της. Ήταν πολύ όμορφο μωρό. Άσπρο, μεγάλο, στρουμπουλό, με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Θυμήθηκε τα δάκρυα που δεν μπορούσε να συγκρατήσει σαν τον είδε. Ένιωσε μια ανατριχίλα θυμούμενη τα πρώτα του βήματα, τις πρώτες του λέξεις... Γενικά ότι πρώτο είχε καταφέρει στην ζωή του ο Χρίστοφ της. Είναι άδικο να χαθεί έτσι... Είναι τόσο νέος... Τόσο όμορφος... Τώρα αρχίσει να χτίζει την οικογένειά του... Τόσο άδικο... Όχι. Για τα δικά της μάτια, ο Φύρερ δεν ετοιμαζόταν να εκπληρώσει καμία υπόσχεσή του. Αν ήταν να χάσει το παιδί της, ακόμα και όλα τα χρήματα του κόσμου να της έδινε δεν θα την έκαναν ευτυχισμένη. Όχι. Δεν θα γιόρταζε μαζί με τον Καρλ για το γράμμα αυτό. Δεν θα γιόρταζε κάτι τόσο άσχημο που ήταν έτοιμο να ξεκινήσει. 

Δύο μέρες αργότερα...

''Τι καλό ετοιμάζεις Μαρία μου;'' ρώτησε η Βίλμα μυρίζοντας την κουζίνα, η οποία μοσχοβολούσε

''Κυρία, ξεχάσατε; Σήμερα επιστρέφουν τα παιδιά από την Ιταλία'' 

''Πως θα μπορούσα να το ξεχάσω... Απλά δεν ήξερα ότι θα μαγείρευες κάτι ιδιαίτερο γι αυτό''

''Εντολή του κυρίου Κάρλ! Ετοιμάζω το αγαπημένο του Χρίστοφ, Ζάουερμπράτεν''

Χαμογέλασε με το ζόρι στην κοπέλα που καθόταν απέναντί της και έφυγε από την κουζίνα. Λίγη ώρα αργότερα η πόρτα χτύπησε. Άνοιξε η ίδια.

''Παιδιά μου!'' είπε και αγκάλιασε πρώτα τον γιο της και στην συνέχεια την Έρνα

''Σου λείψαμε τόσο πολύ;'' την ρώτησε ο Χρίστοφ