Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 43- Αυτή η στιγμή είναι η ζωή σου

Ήταν μεσημέρι πια, μα τα μάτια της με δυσκολία παρέμεναν ανοιχτά. Δεν είχε δύναμη να φάει κάτι, δεν πεινούσε εξάλλου. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν λίγος ύπνος. Να κλείσει λίγο τα μάτια της, να ξεκουραστεί. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί πως η γέννα θα μπορούσε να είναι τόσο επίπονη και χρονοβόρα. Τη στιγμή που άκουσε το κλάμα του γιου της, τη στιγμή που τον αντίκρυσε για πρώτη φορά, τη στιγμή που είδε με τα μάτια της το μωρό που τόσους μήνες περίμενε, το δημιούργημά της, πέρασαν όλα. Έγινε πιο γλυκός ο πόνος, έμοιαζε με λύτρωση. Τώρα όμως, ο οργανισμός της χρειαζόνταν ύπνο, όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. 

Γύρισε σιγανά το κεφάλι της από την άλλη πλευρά του κρεβατιού και έκλεισε τα μάτια της. Δεν χρειάστηκε χρόνο, ούτε κόπο. Ο ύπνος τη πήρε σχεδόν αυτόματα. 

Στο σαλόνι υπήρχε μια βαριά σιωπή και αμηχανία. Η Ζοζεφίν, καθόταν δίπλα στην Έλσε, η οποία κρατούσε στην αγκαλιά της και τάιζε τη μικρή Αμελί πριν τον μεσημεριανό της ύπνο. Ο Χρίστοφ καθόταν απέναντί τους και κοιτούσε το κενό. Πέρα από μερικά γελάκια της Αμελί, κανείς δεν άρθρωνε ούτε μια λέξη, δεν έκανε ούτε έναν μορφασμό. Έριχνε ο ένας στον άλλον που και που μερικές αδιάφορες ματιές, αυτό ήταν όλο. 

Η Έλσε κατάλαβε το άσχημο κλίμα και αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή, η οποία νόμιζε πως θα την πλακώσει. Όχι μόνο αυτή, αλλά όλους όσους βρισκόταν σε αυτό το δωμάτιο. 

''Τι θα κάνεις τώρα, Χρίστοφ;'' ρώτησε αδιάφορα, μα η απάντηση του την ένοιαζε αυτή τη στιγμή πολύ

''Σχετικά με ποιο θέμα;''

''Θα αναγνωρίσεις το παιδί σαν δικό σου;''

''Δεν χρειάζεται καν να το συζητάμε αυτό. Όποιον αγαπά η Έρνα, τον αγαπώ και εγώ. Όποιον προστατεύει, τον προστατεύω και εγώ. Ότι της ανήκει, ανήκει και σε εμένα. Ποτέ δεν θα άφηνα ένα μωρό παιδί, απροστάτευτο''

''Άμα...''

''Αμα τι; Αν εμφανιστεί ο πατέρας του;''

''Ναι''

''Με το καλό να ορίσει. Τότε, να του δώσει το επίθετο του. Μέχρι να γίνει αυτό, το παιδί αυτό θα είναι γιος μου''

''Σε είχα παρεξηγήσει στις αρχές, αγόρι μου''

''Έλσε... Η κόρη σου είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου''

Εκείνη χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει τίποτα άλλο. 

''Φαίνεται πόσο την αγαπάς...'' είπε η Ζοζεφίν