Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφαλαιο 50- Η όψη σου

Τα πόδια της ήταν παγωμένα. Με δυσκολία κατάφερνε να κάνει μερικά βήματα πιο κοντά. Αν κάποιος βρισκόταν δίπλα της εκείνη τη στιγμή, θα άκουγε σίγουρα τη καρδιά της να χτυπά σαν τρελή. Σχεδόν είχε φτάσει στην αυλόπορτα όταν ένιωσε πάνω της το βλέμμα ενός άντρα.

''Ποια είστε;''

''Ονομάζομαι Έρνα Έσσενμπεργκ''

''Γνωρίζει ότι έχετε έρθει εδώ;''

''Εκείνος με κάλεσε''

''Περάστε μέσα τότε''

Κοιτούσε γύρω της. Η αυλή ήταν τεράστια και από όσο μπορούσε να δει και περιποιημένη. Δέντρα βρισκόταν εδώ και εκεί και ένα συντριβάνι στεκόταν στη μέση δίνοντας στο τοπίο μια νότα αριστοκρατική. Η εσωτερική πόρτα του σπιτιού βρισκόταν τώρα μπροστά της. Ξύλινη, σκαλισμένη, περίτεχνη. Και το δικό της σπίτι στο Φράιμπουργκ ήταν καλοδιατηρημένο, το σπίτι του Χρίστοφ το ίδιο όμως μπροστά στο σπίτι που βρισκόταν τώρα, τα δικά τους σπίτια έμοιαζαν ένα τίποτα.

Η πόρτα άνοιξε και μπροστά της βρισκόταν εκείνος. Το βλέμμα του ήταν όπως πάντα καρφωμένο πάνω της μα εκείνη ένιωθε ακριβώς όπως τη πρώτη φορά που τον είδε. Τα χέρια της ίδρωσαν και η καρδιά της χτυπούσε τώρα πιο γρήγορα και δυνατά από κάθε άλλη φορά.

''Καλωσόρισες! Πέρασε μέσα''

''Ευχαριστώ'' είπε και μπήκε στο εσωτερικό του σπιτιού ενώ η πόρτα έκλεισε πίσω της.

Τώρα βρισκόταν μόνη μαζί του.

''Όλα εντάξει με τη Χίλντεγκαρντ;''

''Ναι, όλα εντάξει...''

''Σου το είχα πει, Έρνα. Πάντα κρατώ τις υποσχέσεις μου. Το γνωρίζεις αυτό ήδη άλλωστε''

Προτίμησε να μην απαντήσει. Δεν είχε διάθεση να μιλήσει μαζί του για το πόσο εντάξει είναι ο ίδιος απέναντι στις υποχρεώσεις και τις υποσχέσεις του. Προτιμούσε να κοιτάζει γύρω της, να θαυμάζει το σπίτι.

''Σου αρέσει;''

''Πολύ''

Χαμογέλασε. Πόσες φορές αλήθεια μέσα σε αυτόν τον χρόνο τον είχε δει να χαμογελάει έστω και αχνά;

''Πέρασε από εδώ''

''Τι είναι εδώ;''

''Η τραπεζαρία'' της είπε

Ένα μεγάλο τραπέζι βρισκόταν στη μέση του δωματίου. Πάνω του ήταν στρωμένο ένα άσπρο τραπεζομάντηλο. Πετσέτες, πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα ήταν τοποθετημένα στην εντέλεια. Αναμμένα ήταν και κάποια κεριά. Εκείνος τράβηξε τη καρέκλα για να κάτσει.