Πείραζε με τα δικά του δάχτυλα τα δικά της. Ήταν μακριά και λεπτά. Τα μέτρησε από τα δεξιά, μετά από τα αριστερά, λες και είχε χάσει κάπου το μέτρημα την πρώτη φορά ή λες και ήθελε να επιβεβαιώσει την τελειότητα της γυναίκας αυτής σε κάθε μέρος του κορμιού της.
''Τι σκέφτεσαι;''
''Εσύ;''
''Νομίζω πως δεν σκέφτομαι τίποτα''
''Τότε ούτε και εγώ''
''Μπορώ να κάτσω όλη μέρα έτσι και να μετράω τα δάχτυλά σου''
Εκείνη χαμογέλασε.
''Έχουμε να τακτοποιήσουμε τόσα πράγματα''
''Αυτό θα σου έλεγα και εγώ... Έχουμε να τακτοποιήσουμε πάρα πολλά πράγματα... Όπως για παράδειγμα πρώτο και κυριότερο, πως συνεχίζουμε τώρα Έρνα;''
''Τι εννοείς;''
''Πως συνεχίζουμε μεταξύ μας;''
''Δεν ξέρω... Δεν έχω ιδέα τι νιώθω''
''Δεν θέλω να πιέσω καταστάσεις, καταλαβαίνω ακριβώς σε τι φάση βρίσκεσαι''
''Ξέρεις τι θαυμάζω σε εσένα περισσότερο από όλα;''
''Τι;''
''Την κατανόηση που δείχνεις πάντα''
''Έμαθα να μην την έχω, γι αυτό''
Τον κοίταξε με βλέμμα γεμάτο απορία ενώ ανασηκώθηκε ελαφρά από το κρεβάτι.
''Ποτέ δεν είχα την κατανόηση των γονιών μου, Έρνα. Ούτε καν της μητέρας μου''
''Μα η Βίλμα...''
''Η Βίλμα δεν ήταν πάντα η Βίλμα που γνώρισες εσύ''
''Για τον Κάρλ ήμουν σίγουρη''
''Όπως και να έχει... Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να σου δείχνουν κατανόηση''
''Είναι μεγάλη αρετή''
''Για εσένα μπορώ να δείξω όση κατανόηση χρειαστεί''
''Το παιδί μου, Χρίστοφ... Αυτό σκέφτομαι περισσότερο από όλα''
''Αυτό το παιδί, μέχρι να γνωρίσει τον Δημήτρη, θα το μεγαλώσω σαν δικό μου'' της είπε με σταθερή, σίγουρη φωνή και ακούμπησε τη κοιλιά της
''Λες μέσα στην ατυχία του να είναι τυχερό;''
''Μόνο ο Θεός ξέρει''
''Χρίστοφ;''
''Ναι;''
''Όπως και να έχει, θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ''
YOU ARE READING
Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}
Historical FictionΣε μια εποχή όπου ο θάνατος είναι ο μοναδικός σύντροφος των ανθρώπων, σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το μίσος, ο Δημήτρης γνωρίζει την Έρνα και η Έρνα τον Δημήτρη. Και είναι ευτυχισμένοι μαζί. Ο Δημήτρης απόφοιτος της ιατρικής. Η Έρνα απόφοιτη της νομι...