Κεφάλαιο 8- Γερμανοί ευγενείς

388 43 12
                                    

Η Έλσε χτύπησε την πόρτα του γραφείου του Βόλφγκανγκ και μπήκε μέσα. Τον είδε καθισμένο στην αναπαυτική καρέκλα του. Φορούσε τα γυαλιά του και διάβαζε προσεκτικά ένα φυλλάδιο. Το πρόσωπό του ανέκφραστο. Για μια στιγμή αμφέβαλλε για το αν είχε αντιληφθεί την παρουσία της στον χώρο. Πλησίασε αργά και κάθισε στην καρέκλα απέναντί του.

''Η Τρούντε είπε πως με φώναξες''

Άφησε το φυλλάδιο και σήκωσε αργά το βλέμμα του. Την κοίταξε. 

''Ναι''

''Τι συμβαίνει;''

''Η Έρνα''

''Έπαθε κάτι το παιδί;'' 

''Όχι. Πρέπει να έρθει το συντομότερο δυνατό''

''Γιατί;''

''Πριν μια ώρα πέρασε από εδώ ο Κάρλ''

''Βόλφγκανγκ. Μην μου πεις πως ακόμα σκέφτεσαι να παντρευτεί η κόρη μας τον γιο του''

''Ναι, Έλσε.Το σκέφτομαι. Δεν μπορεί να περιμένει άλλο ο Χρίστοφ την κόρη μας να τελειώσει τις σπουδές της''

'' Δεν το εννοείς αυτό. Δεν εννοείς να σταματήσει το παιδί τις σπουδές του!''

''Το εννοώ. Και θα γίνει. Φρόντισε να της γράψεις... Μην της αναφέρεις τίποτα. Πες της απλά να έρθει''

''Όχι''

''Είπα ναι. Αυτό σε ήθελα... Πήγαινε''

Πόνεσε η καρδιά της. Θυμήθηκε τον εαυτό της. Τον πατέρα της που την πάντρεψε με τον Βόλφγκανγκ. Μακάρι να είχε φύγει τότε... Μακάρι να μην έμενε μαζί του ούτε λεπτό. Τον σιχαινόταν. Δεν τον αγάπησε ποτέ της. Μπορεί να καταστράφηκε η δική της ζωή εξ αιτίας του όμως δεν θα τον άφηνε να καταστρέψει και την ζωή της κόρης της. Δυστυχώς όμως για αρχή δεν μπορούσε να μην της στείλει το γράμμα που της είχε πει ο Βόλφγκανγκ. Εξάλλου εκείνος θα το πήγαινε στο ταχυδρομείο. 

'' Έρνα αγάπη μου,

ο μπαμπάς σε ζητάει. Πρέπει να έρθεις παιδί μου το συντομότερο δυνατό στην Γερμανία. Θα σε περιμένουμε.

Να προσέχεις τον εαυτό σου

Η μαμά'' έγραψε μόνο. Μπήκε ξανά στο γραφείο και του πέταξε το γράμμα στο γραφείο. Δεν στάθηκε να δει την αντίδρασή του. Γύρισε την πλάτη της και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας δυνατά την πόρτα. Πλέον δεν τον φοβόταν. Πλέον ένιωθε πιο δυνατή. 

Η Έρνα έλαβε το γράμμα της μητέρας της τρεις μέρες αργότερα. Ο Δημήτρης καθόταν δίπλα της. 

Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}Where stories live. Discover now