Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 30- Πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις στην λάμψη

Τα βήματά του γινόταν μεγαλύτερα, γρηγορότερα. Η ανάσα της γινόταν και εκείνη γρηγορότερη . Δεν ήθελε - ή μάλλον φοβόταν- να κοιτάξει πίσω της. Ήξερε πως την πλησίαζε. Δεν είχε χρόνο να σταματήσει για να βγάλει τα παπούτσια της, ο τοίχος ήταν άλλωστε πλέον πολύ κοντά.

Εκείνος άπλωσε το χέρι του και κατάφερε τυχαία να φτάσει το φόρεμά της. Με όλη του τη δύναμη κράτησε το φόρεμα σφιχτά και την τράβηξε προς τα πίσω. Αυτή γύρισε το κεφάλι της και τον κοίταξε με βλέμμα τρομαγμένο.

''Εσύ το κόλλησες αυτό;''

Εκείνη δεν απάντησε.

''Τι ρωτάω! Φυσικά και το έκανες εσύ''

Σιωπή ξανά.

''Γιατί το έκανες;''

''Εγώ....''

''Μην το ξανακάνεις. Προστάτευσε τον εαυτό σου!''

''Εγώ...''

''Πρόσεχε''

''Δεν έχω λόγο...''

''Λογο για ποιο πράγμα;''

''Για να προσέχω''

''Μα τι λες; Φαίνεσαι τόσο νεα! Πρώτα από όλα έχεις να προσέχεις για εσένα!''

''Νέα και μόνη. Όλοι έφυγαν, δεν ξέρω πότε θα γυρίσουν... Δεν ξέρω αν γυρίσουν...''

''Τι εννοείς με αυτό;''

''Εννοώ πως τα έχω χάσει όλα. Δεν έχω τίποτα, κανέναν. Εξ αιτίας του πολέμου, εξ αιτίας αυτής της τρέλας! Γι αυτό το έκανα, γι αυτό θα το ξανακάνω, δεν έχω τίποτα να χάσω εξάλλου''

''Έχεις. Την ελευθερία και ίσως την ίδια σου τη ζωή''

''Θα το έλεγες ζωή εσύ αυτό; Αν ναι, τότε θα διάλεγα χίλιες φορές τον θάνατο''

''Δεν ξέρω τι σου έχει συμβεί, όμως μπορώ να σου πω μονάχα ένα πράγμα: Η ζωή και η ελευθερία είναι ότι σημαντικότερο έχουμε''

''Για ποια ελευθερία μου μιλάς; Ζούσα φυλακισμένη σε έναν γάμο, μακριά από εκείνον που αγαπούσα, μου στέρησαν το παιδί μου, τώρα είμαι φυλακισμένη σε μια χώρα, μόνη μου. Ποια ελευθερία λοιπόν;''

Τα μάτια της είχαν μεγαλώσει απότομα. Ήταν υγρά. Υγρά και μεγάλα.

''Στέφαν Γκρίσμαν''

''Έρνα''

''Έρνα σκέτο;''

''Έρνα φον Βάϊσενμπουργκ''

''Αριστοκράτισα και κατά του Χίλτερ;''

''Πολύ έυκολα δεν βάζεις ταμπέλες στους ανθρώπους;'' τον ρώτησε με παράπονο