5. Diva, Einstein, Chihuahua & Baby
‘Echt fenomenaal,’lachte Olivier en hij sloeg met zijn hand op de tafel om zijn woorden kracht bij te zetten. ‘Dus wij gingen naar binnen, toen je maar niet naar buiten kwam. half en half verwachtten we dat jij ons nu voor de gek hield, maar we zagen je nergens. Totdat Kristen ons opeens riep en zei dat je gewoon op de bank lag te slapen.’
Ashley hoorde de bewondering in zijn stem en ze lachte een beetje onzeker. Hij knipoogde naar haar en vroeg: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Zelfs ik kreeg de bibbers in dat huis. Hoe kun je dan in hemelsnaam in slaap zijn gevallen daar?’ Hij deed alsof hij rilde.
Meredith zuchtte ongedurig en zei: ‘Dat is toch logisch? Ze heeft gewoon zonder dat wij het zagen een of ander medicijn genomen om kalm te blijven of niet soms, Ashley?’
Ashley schudde haar hoofd en Meredith lachte schamper. ‘Dan deed je alsof je sliep.’
‘Alleen omdat jij zo laf bent, betekent dat niet dat Ashley dat ook was,’zei Abbey fel, die Ashley een heel stuk leuker vond nu ze het uur in het spookhuis “overleefd” had.
‘Ik ben niet laf!’snauwde Meredith.
‘O, nee? Na een kwartier zat jij al te beuken op de deuren, omdat je naar buiten wilde. Pas na twintig minuten besloot je dat het geen nut had en zat jij je tijd uit.’
‘Dat kwam, omdat die vieze dikke rat in de woonkamer rond liep!’riep Meredith verontwaardigd uit. ‘Trouwens, moet jij nodig zeggen! Jij hield nog geen kwartier vol in dat huis! Je hebt ons weken gesmeekt of we je nog eens wilden laten proberen!’
Abbey zwol op van verontwaardiging. ‘Dat is helemaal niet waar!’
Ashley nam een slokje van haar cola, terwijl ze de meiden om de beurt aan keek. Dus Abbey had een tweede kans gekregen? Ze betwijfelde of Meredith haar datzelfde had toegestaan als zij vandaag gefaald had.
‘Meiden, laten we het gezellig houden,’zei een van de andere jongens verveeld, die Brandon heette en Kristens vriendje was.
Meredith keek hem even vals aan en glimlachte toen. ‘Maar natuurlijk, Brandon. We willen niet het feestje bederven van onze Ashley.’ Ze keek haar langs haar lange wimpers aan en hief haar beker op. ‘Op onze nieuwe aanwinst.’
‘Proost,’zei de rest in koor en ze hieven hun beker eveneens op. Ashley glimlachte flauwtjes en stopte nog een frietje in haar mond.
Meredith nam snel haar kans. Nu er niet meer over Ashleys avontuur werd gesproken, begon ze snel een verhaal over een of ander feest dat ze van de zomer had georganiseerd.
Ashley luisterde even naar haar, maar merkte toen dat haar gedachten weer begonnen af te dwalen. Hoewel ze had gezien dat er niets op de zolder te zien was, twijfelde ze er nog steeds aan of ze wel gedroomd had. Dromen hadden de neiging om na verloop van tijd te vervagen, waardoor ze zich wel vaker midden op de dag afvroeg waar ze ook alweer over gedroomd had. Nu echter kon ze zich alles dat ze op de duin had meegemaakt glashelder herinneren, waardoor ze het idee had gekregen dat ze wellicht toch niet geslapen had.
Ondanks het feit dat ze niet geloofde dat het een droom was geweest, kon ze zich ook niet voorstellen dat het echt was geweest. Tovenaars, kasten die een geheime wereld verborgen en jonge meiden die die wereld bewaakten, dat kon gewoon niet. Ze was bang geweest en haar geest had gewoon een spelletje met haar gespeeld. Op een andere manier kon ze dit niet verklaren. Toch voelde dit ook niet juist.
Alles had zo echt geleken. De zilte zeelucht, de koelte van de druppels, de wind in haar haren, de aanraking van het lange helmgras..en dan natuurlijk Emily’s verschijning. Ze kon zich niet voorstellen dat ze dat meisje zo goed voor de geest kon halen. Ze had haar nota bene maar een keer gezien! Misschien was het echt slechts haar fantasie en was Emily daarin aanwezig, omdat ze haar nog eens had willen zien.
