42. In de aanval
Trommels klonken in haar oren. Ze kon de bevelen die de oversten hun mannen gaven horen. Ze zag de eerste soldaten hun bogen op hen richten. Dit is het dan, dacht Ashley angstig, terwijl ze haar zwaard ter hand nam.
Toen ze binnen bereik waren, schoten de Orcs hun zwartgevederde pijlen op hen af en Xena dook alle kanten uit om de golf te ontwijken. Ashley moest moeite doen om niet van haar rug te vallen. Toen Xena eindelijk weer recht vloog, kwam een nieuwe vlaag pijlen al weer op hen af. Xena wist de helft met haar vlammen te vernietigen, maar kon niet voorkomen dat ze naar de grond moest duiken om de rest te ontwijken.
‘Het zijn er te veel!’riep Emily, toen ze naast elkaar kwamen te vliegen. ‘We zijn al dood, voordat we de hoogste toren bereikt hebben!’
‘Ik weet het, maar welke optie hebben we? We moeten die toren bereiken!’ Ashley keek naar de bergtoppen, die langzaam oranje kleurden. ‘En snel.’
‘Splitsen!’schreeuwde Emilia ineens, toen een aantal rotsblokken met blijden naar hen afgevuurd werden. Xena wendde naar links en vloog vanuit het westen op de vesting af. Ashley nam snel de tijd om naar de grootste toren te zoeken. Lang hoefde ze niet te kijken, want al gauw zag ze de toren als een vermanende vinger boven het landschap uitsteken.
‘Daar!’schreeuwde ze zo hard als ze kon. Alleen Emilia verstond haar en ze knikte, terwijl ze de boodschap aan Emily overbracht. Meteen wendde Gabrum en hij vloog achter zijn zusje aan.
De Orcs lieten zich niet ontmoedigen. Er kwamen steeds meer nieuwe soldaten aan en degene die ze gepasseerd waren, volgden snel. Als Valentina nog niet op de toren was, dan hadden ze een probleem, want met deze menigte konden ze nooit naar haar op zoek gaan. Daar was simpelweg geen tijd voor.
Emilia zag haar kijken en zei instemmend: ‘Dat dacht ik dus ook al.’
Ashley glimlachte wrang. ‘Enige suggesties?’
Emilia trok een mondhoek op. ‘Levend aas.’
Emily draaide zich met een ruk om, maar voordat ze nog wat kon zeggen, was Emilia al van Gabrums rug gesprongen. Ashley keek als verstijfd toe. Die sprong was zeker twintig meter…de sprong alleen al zou Emilia het leven kosten. Emily gilde en wilde achter haar zus aanspringen, maar Gabrum was sneller. Hij draaide zich op zijn rug en greep zijn Berijdster middenin de lucht vast. Ashley keek naar Emily’s spartelende gedaante en voelde een vlaag van medelijden. Ze waren zo kort samen geweest…
Emilia liet zich echter niet kennen. Alvorens ze de grond raakte, riep ze een bol van water op (Ashley kon niet achterhalen waar ze het vandaan haalde). Emilia landde in een bubbel water, duwde het water toen op haar vijanden af en begon toen te strijden met het zwaard. Ze werd al gauw omsingeld door tientallen Orcs, waardoor ze aan het zicht onttrokken werd. Ze zorgde echter inderdaad voor een opstopping, waardoor zij meer tijd kregen om Valentina eventueel te zoeken.
Xena legde contact met haar en vroeg voorzichtig: ‘Is ze..?’
‘Ik zie geen mogelijkheid waarop ze dit kan overleven, maar we kennen Emilia. Ze heeft altijd wel een plan achter de hand.’
‘Ik geef haar nog niet op.’
‘Ik ook niet. Ze zorgt voor verrassingen. Dat is zeker.’
Ashley verbrak het contact en zag dat Emily in de tussentijd weer in haar zadel zat. ‘Geef haar niet op, Em,’zei Ashley voorzichtig. ‘Emilia weet van wanten.’
