Ashley lag al op haar slaapplek met een boek in de hand, toen Emily en Emilia pas binnen kwamen. Ze lachten om een onuitgesproken grap en Ashley keek hen blij aan. Emily merkte haar als eerste op. ‘Nog wakker?’
Emilia lachte. ‘Had je anders verwacht? Die wil ons nog uitgebreid uithoren!’
Ashley lachte schuldbewust en zei: ‘Dat bespaar ik jullie. Ik wil alleen even uit jullie monden horen: is alles goed tussen jullie twee?’
Emilia en Emily keken elkaar aan, maar toen lachte Emilia. ‘Alles, is een zwaar woord. We zijn echter zeer zeker op de goede weg.’
‘Ik kon het niet beter formuleren,’knipoogde Emily en ze kleedde zich om. ‘Man, ik ben kapot!’
‘Confrontaties zijn zeker uitputtend,’meende Emilia en ze gaapte luidkeels.
Ashley legde haar boek weg. ‘Dan zal ik jullie niet langer ophouden. Slaap zacht.’
Emilia beet op haar onderlip. Even dacht Ashley dat ze iets wilde vragen, maar toen zei ze: ‘Welterusten.’
‘Wilde je nog iets zeggen?’
‘Nee,’zei Emilia iets te vlug. ‘Dat kan wel wachten.’
‘Echt? Je mag alles vragen.’
‘Nee, het is al goed. Ga maar slapen.’
Emily haalde haar schouders op en zei: ‘Kijk eens wat ik kan!’ Ze stak een hand voor zich uit en sloot in concentratie haar ogen. Ashley keek Emilia vragend aan, maar die zei trots: ‘Wacht en zie.’
Het duurde niet lang of de kamer werd verlicht door een zachte oranje kleur. Ashley wilde net vragen wat er aan de hand was, toen ze zag dat het licht afkomstig was van Emily’s hand, waar een zweep van vuur zich ontwikkelde. Ashley sprong enthousiast op en klapte verheugd in haar handen.
‘Het is je gelukt!’zei ze blij.
Emily gloeide van trots. ‘Ja, ik heb mijn innerlijke vuur gevonden.’ Liefdevol keek Emily naar haar zus en even voelde Ashley een zweem van jaloezie. De zussen hadden elkaar weer gevonden en waar bleef zij daarbij? Zou ze het vijfde wiel aan de wagen worden?
Ze schudde verbeten haar hoofd om die gedachte weg te jagen en zei toen: ‘Daar ben ik blij om. Het lijkt erop dat Clarus echt weet wat hij doet.’
‘En ik zal hem daar altijd dankbaar voor blijven,’zei Emilia met een knipoog, terwijl ze zich op haar deken op krulde. ‘Maar nu ga ik slapen. Morgen wacht ons weer een zware trainingsdag.’
‘Maar voor het eerst heb ik er echt zin in.’
Ashley kon niet anders dan daar mee in te stemmen.
Ze had al een aantal weken niet meer te maken gehad met koningin Heshtra en Ashley had stiekem gehoopt dat die verontrustende dromen tot het verleden behoorden. Daarom was ze ook niet erg blij met het bekende gevoel dat ze haar lichaam verliet en over stad en land vloog ik de richting van Heshtra’s vesting.
In Heshtra’s kasteel aangekomen, zag Ashley de koningin rusteloos ijsberen. Ze was niet alleen. Onder aan de troon lag een roerloze gedaante, die Ashley meteen identificeerde als Valentina. Ashley slaakte een geluidloze kreet van afschuw uit, toen ze zag hoe Valentina’s conditie verslechterd was. Het meisje was vel over been en haar lichaam werd ontsierd door de vele littekens die ze gedurende haar martelingen had opgelopen. Haar huid was asgrauw en haar haren hadden alle levendigheid verloren. Als Ashley heel eerlijk was, zag ze er meer dood dan levend uit.
