39. Goede daad
Ashley leunde haar hoofd vermoeid tegen de rotswand aan en haalde amechtig adem. Haar hoofd draaide en ze voelde hoe haar lijf trilde van vermoeidheid. Het was toen dat ze Emily’s paniekerige stem hoorde die haar naam riep. Ashley opende haar ogen en zag net op tijd dat Obscurus zijn zwaard wilde laten neerkomen. Ze rolde bij hem vandaan, maar vond de kracht niet om op te staan.
Obscurus lachte vals. ‘Dus dit is de grootste dreiging voor mijn koningin? Een meisje dat wegkruipt, wanneer ze onder vuur ligt?’
Ashley gromde en probeerde op te staan, maar haar benen wilden niet meewerken. Ze stak haar zwaard dapper de lucht in. Ze zou niet onder gaan zonder een gevecht te leveren. Obscurus beende op haar af en sloeg haar het zwaard in een zwaai van zijn kling uit haar handen. Hij lachte en tilde haar aan haar nek op.
‘Eindelijk mag ik dan de klus afmaken, die ik maanden geleden al had moeten beëindigen. Zeg maar vaarwel, kleine Amazone.’
Ashley probeerde haar gave op te roepen, maar ze wist alleen een klein vonkje te produceren. Obscurus’ ijzeren vingers knepen haar luchtwegen dicht en ze begon al in haar ooghoeken zwart te zien. Ze klauwde met haar vingers aan zijn arm, maar hij gaf geen haarbreed toe. Ashley zag het duister voor zichzelf in. Zou ze nu al sterven?
Ineens verdween de druk op haar nek en knalde ze onzacht op de grond. Ze hapte naar adem en voelde hoe iemand een arm om haar heen sloeg en haar optilde. Toen ze opkeek, zag ze Emily’s bezorgde gelaat. ‘Em,’wist Ashley uit te brengen.
‘Ze leeft nog,’zei Emily opgelucht en ze gaf Ashley aan Clarus over. Daarna trok ze haar zwaard weer en dook op Obscurus af, die in een gevecht was verwikkeld met Emilia.
‘Emilia,’bracht Ashley uit. Clarus bekeek haar gauw en gaf haar toen een slok te drinken. Ashley proefde dat het de elfendrank was. Meteen verwarmde een warme gloed haar ledematen en ze voelde dat ze weer energie kreeg. Ze testte haar spieren, die niet langer trilden.
‘Voel jij je weer beter?’vroeg Clarus bezorgd.
‘Ja, bedankt!’
‘Ga je zussen maar helpen. Ik ben van vrij weinig nut deze keer, vrees ik. obscurus heeft - slim als hij is- mijn staf over gebroken. Zonder mijn staf kan ik geen magie gebruiken. Ik ben tijdelijk uitgeschakeld.’
‘Ik zal wraak voor u nemen,’zei Ashley en met een respectvolle hoofdknik stond ze op en mengde zich opnieuw in het gevecht. Ze stak Obscurus met Renatus in zijn rug, waardoor hij Emily wel los moest laten.
Zij omhelsde Ashley kort en zei: ‘Welkom terug.’
Emilia sloeg haar joviaal op een schouder en zei: ‘Als je me nog één keer zo laat schrikken, draai ik je jouw nek om.’
Ashley lachte schuin. ‘Dat verdien ik dan ook.’
‘Dus de Amazone is terug?’vroeg Obscurus grimmig, terwijl hij weer op stond. De drie meiden hielden hun zwaarden op hem gericht, klaar om bij de geringste beweging aan te vallen. ‘Misschien is ze toch sterker dan ik dacht. Die fout zal ik niet nog eens maken.’
‘Nee,’zei Emilia schamper. ‘Je zult geen fouten meer maken.’
Obscurus’ blik kruiste de hare en hij zei cryptisch. ‘Dit is de tweede keer dat jij je tegen me keert.’
‘Maak je geen zorgen. Er zullen er geen meer volgen.’
‘Want? Jij en je waardeloze zusjes maken een eind aan mijn leven? Laat me niet lachen! Ik ben de rechterhand van de koningin!’
