20. Rat in de val
Ashley schreeuwde. Niet, omdat ze weer een aanval had, maar uit woede en frustratie. Ze schreeuwde net zo lang, totdat haar keel schor was en iedereen ongerust om haar heen stond. Emily’s gelaat was zo wit als sneeuw. ‘Weer een aanval?’vroeg ze bezorgd.
‘Nee, een nachtmerrie. Droom. Visioen. Of hoe je het ook wilt noemen.’
Emily leunde op een elleboog en keek haar afwachtend aan. ‘Wat zag je deze keer?’
Ashley kneep in haar neusbruggetje. Nu ze wakker was, had het visioen de neiging om weg te zakken, zoals een droom doet wanneer jij je ogen geopend hebt. ‘Eerst zag ik het gebruikelijke. Heshtra die Valentina martelde. Valentine gaf geen krimp, totdat heshtra bekend maakte dat ze Clarus gevangen heeft laten nemen.’
Emily sloeg een hand voor haar mond. ‘Nee,’kreunde ze. ‘Hoe kan dat? We lieten hem toch achter in een veilige have? Obscurus kan hem daar toch niet gevonden hebben?’
‘Ik heb geen idee hoe ze hem in haar klauwen heeft gekregen,’gaf Ashley toe. ‘Dat zei Heshtra niet. Ik denk wel dat Obscurus en zijn Glaerogh erbij betrokken zijn, want hij moest Clarus meteen naar haar fort brengen. Wie weet, is Clarus ons nog achterna gekomen en heeft Obscurus hem in zijn verzwakte toestand meester kunnen worden. Dit verklaart wel waarom hij ons nooit heeft ingehaald.’
‘Dit is erger dan ik had verwacht,’zuchtte Emily. ‘Heb je enig idee hoeveel macht Heshtra nu over ons heeft? Ze heeft drie van de onzen! We kunnen niet ten strijde tegen haar trekken zonder het leven van minimaal één van hen in gevaar te brengen.’
Ashley keek ongemakkelijk naar de grond. Ze moest Emily nu de volledige waarheid vertellen. Ze had het lang geprobeerd te verzwijgen, maar nu moest Emily weten wat Emilia’s plannen waren. Immers, het kon zo maar zijn dat ze elkaar binnenkort weer zagen. ‘Twee van de onzen.’
Emily trok een wenkbrauw op. ‘Pardon? Ik kom toch op drie uit en ik kan best tot drie tellen.’
Ashley keek haar schuchter aan. ‘Emilia is niet meer bij Heshtra.’
De weinige kleur die Emily weer in haar gelaat had gekregen, stroomde resoluut weg. ‘Wat? Ze is weg bij die feeks? Wanneer? Waarom?’
‘Het is helaas niet wat je denkt,’vervolgde Ashley vlug, toen ze het sprankje hoop in Emily’s ogen zag. ‘Emilia is nog steeds Heshtra’s trouwste dienares. Ze is slechts lijfelijk niet meer bij haar. Ze is op reis.’
Meteen drong een wantrouwen in Emily’s ogen door. ‘Reis waarnaar toe?’
Ashley zuchtte. ‘Naar ons. Heshtra heeft haar opdracht gegeven ons op te sporen.’
Emily spert haar neusgaten. ‘Om ons te doden?!’
‘Nee, om een zuster van ons te worden. Ze moet zich voordoen als een van ons en ons zo naar Heshtra leiden. Nu we nog zwak zijn, zou Heshtra ons meteen verpulveren.’
‘Kortom, ze leidt ons indirect de dood in.’ Emily keek woedend naar de grond en vroeg: ‘Waar bevond ze zich momenteel? Heb je gezien waar ze was of moest ze nog vertrekken?’
Ashley wist dat het een strikvraag was. Als ze de eerste optie koos, wist Emily dat ze gelogen had en dat zij al langer van Emilia’s opdracht af wist. Koos ze echter voor optie twee dan loog ze alsnog. Emilia zou hen elk moment kunnen inhalen en dan zou Emily er alsnog achter komen dat ze gelogen had. ‘Ze is in de buurt, Emily. Ze heeft het Claraèlwoud al bereikt. De enige reden waarom ze ons nog niet heeft, is omdat we vliegen en we haar zo voorblijven.’
