12 : Make Love

628 27 14
                                    

NOTE : SPG ALERT. Kung ayaw niyong madungisan ang ubod ng linis niyong pag-iisip, wag nang basahin ang chapter na ito. Arraseo?

Para naman doon sa mga ITUTULOY PA RIN, pagpasensyahan niyo ang nakayanan ko. This is basically the first bed scene that I will write for this story, and maybe the last too? I dunno yet. Still, it depends.

This is my reward to my readers because we finally reached 100K reads sa WMHMHF. Wala, masaya lang. HAHAHAHA

Sorry for the long wait. Thank you for those who still patiently waits.

Enjoy~

~*~

Yasumi's POV

I forced myself to rest. I told myself sternly that I will give him space because maybe, that's what he needed. I forget all the reasons of why I need to see him.

"How about Ken?" I uttered out of the blue.

Gaga! Hindi ka nga muna pupunta doon, eh.

But suddenly, my phone beeps.

From : +639000077888

Nasa labas ako.

9:58PM

Sheet of paper. Sino 'to?

I want to punish myself because of hoping that maybe the person behind the text message is Rinnel. Imposible naman dahil paano mapupunta sa kanya ang number ko?

I sighed. Instead of whining, I decided to take a look to see the person who texted me.

Sinigurado ko munang hindi nakakahiya ang ayos ko kahit na naka-pantulog na ako. Bubuksan ko na sana ang pinto pero dahil bilin ni daddy ay ingatan ko ang sarili ko, sumilip muna ako sa bintana to check if this person is not a stranger.

Rinnel?

"Shocks. Anong ginagawa niya dito?" gulat na gulat kong tanong sa sarili.

He was just standing right there with his arms crossed. He's wearing an ash-colored sweater and paired it with his tightly fitted black jeans. His red rubber shoes defined his head-turner charms.

Nung nakakuha na ako ng sapat na lakas ng loob, pinihit ko na ang door knob para pagbuksan siya.

"Anong...ginagawa mo rito?" nauutal kong tanong.

He didn't make any signal nor response. He's just looking at me like I am a stranger to him. And me as my normal self, I grab the chance to analyze his well-being.

"May problema ba?" nahihiya kong tanong upang basagin ang katahimikan.

"You." sagot niya na ikinagulat ko.

"Ako?" I pointed myself in disbelief. "Bakit ako na naman? Kita mo namang nananahimik na ako."

"Ah," a smirk slightly appeared on his lip. "So you want to settle down."

"Ano bang pinagsasasabi mo?" Kanina lang ang tahimik namin. Tapos heto na naman kami ngayon. Magtatalo, mag-aaway, magkakasagutan, at magkakasakitan. Paulit-ulit na lang.

"Alam mo, pambihira ka rin eh." singhal niya.

"Ano bang ginawa ko na naman?" I frowned.

Napatigil ako sa paghinga ng bigla ay itulak ako papasok ni Rinnel sa loob ng mansyon. Isinandal niya ako sa mismong tabi ng pinto at padabog na ikinandado ang pinto ng hindi man lang inaalis ang galit na tingin sa mga mata ko.

"Pakiramdam ko mababaliw na ako, alam mo ba yun?" bulong niya sa tenga ko na nakapagpalambot sa tuhod ko.

"Hindi na kita maintindihan." utal kong sagot.

His Man Hater Wife Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon