Remembering Mr. Perfect

Sixteen

Matagal akong tinitigan ni Ivan. His face ashen, eyes wide, mouth agape, breathing hitches. He momentarily froze right infront of me. I closed my eyes and took in air to feed my rallying lungs. "I will ask again Ivan and I want the truth. Who are you?"

He did a series of blinking before he reached for my hand, it seemed like his sould got hurled back to the reality. But I knew then that he wasn't really going to tell me the truth. "Asawa mo ako Tonie."

Gusto kong itanong yung tungkol sa mga narinig ko na pinaguusapan nila ni doc. Pero aasa pa ba ako namag sasabi siya sa akin ng totoo gayong harap-harapan nga siyang may tinatago sa akin?

Hindi ko nga alam kung asawa ko ba talaga siya. Walang singsing, walang litrato, hell we don't even have a marriage certificate for pete's sake! Lagi niyang sinasabi nasa condo daw lahat. Nag-eexist ba ang condo na iyon? Gaano ba kalaki iyon na sa tuwing may hinahanap ako sa bahay namin, lagi niya nirarason ang condo na yun.

I looked at him with no emotions at all, before I moved my hand away from his touch. Tinanggal ko ang kumot sa katawan ko. "Iuwi mo na ako." Hindi naman siya sumagot. Napansin kong may hinahanap siya bago kami lumabas ng kwarto at alam ko yung cellphone niya ang hinahanap niya.

I gulped some air to cover up my fear of being caught. I have to do this. Kailangan kong gawin to. Kinukulong ako ni Ivan, I need to get some answers sa mga taong alam kong magsasabi ng totoo sa akin.

Umakyat ako agad sa kwarto namin para isilid yung cellphone na kinuha ko sa kanya. Inilagay ko iyon sa ilalim ng foam ng kama namin. Hindi naman niya ako sinundan kaya mabilis kong naitago. Nagiinit ang mga pisngi ko sa mga ginagawa ko. Hindi ako sanay sa ganito bagay. Pero kung may kaisa-isang bagay man akong namana kay mama, yun ay ang maging matatag para sa sarili ko.