Remembering Mr. Perfect

Thirty

Nakarinig ako ng mahinang katok sa pinto ko bago iyon nagbukas. "Um Tonie, ito na yung phone na gusto mo. Pina-set up ko na rin siya sa nagbebenta kanina. I also saved Doc Kim's number." Aniya sabay abot sa akin ng paper bag.

I looked at him in the eyes but he can't seem to focus them on me. Halata mo talaga na guilty siya sa isang bagay. "I-I am really sorry for-"

But I stopped him in mid-air, "Don't even go there Ivan." Napatango siya at ngumiti ng may bahid na lungkot sa mukha bago umalis ng kwarto.

I spent some few more minutes on mantra. Hindi dapat ako maawa sa kanya. Bakit naawa ba sila sa akin dati? Hindi naman diba? Kaya wala silang karapatan na makatanggap ng awa o kahit na anuman galing sa akin.

Kinuha ko yung kapirasong papel na ibinigay sa akin ni Doc Kim bago ako nakaalis ng hospital. "Doctor Kim, it's Tonie."

"Is this your own number?"

"To my surprise too Doc. Yes this is mine, Ivan ran off to the store when I said I wanted a phone of my own."

"Very well then. I will be dropping by your place later this afternoon. Kunwari bibigyan kita gamot, but I will be giving you your roaming sim card. Just wait for me." Saka niya ibinaba ang linya.