ZOR (Siyah Serisi~1~)(TAMAMLANDI)

***Siyah Gecenin Umut Dolu Yıldızları***

Sabah telefonumun sesiyle gözlerimi zar zor açtım.Ve arayanın kim olduğuna bakmadan cevapladım

''Alo''

Sesim uykulu olduğundan fazlasıyla boğuk çıkmıştı.

''Ooo uykucu prenses siz daha uyuyor musunuz?''

''Erken mi kalkmalıydım? Dün öyle bir şey söylememiştin''

''Aslında hayır seninle bugün yaptığım plan için akşam buluşacağız''

''O zaman neden beni uyandırdın?''

''Şöyle ki cadı eminim haberin yoktur bizimkiler sizinkilerle birlikte iş için yurt dışına gittiler.Evdeki hizmetliler de bugün izinli olduğu için tek başımayım. Ve eminim sende teksin o yüzden bize gel de beraber kahvaltı yapalım''

''Doğru tahmin yurt dışına gittiklerinden haberim yoktu. Abimde çıkmıştır zaten yani dediğin gibi ben de tekim. O yüzden tamam geliyorum''

''Tamam cadı bekliyorum''

Gerçekten yurt dışına gittiklerinden hiç haberim yoktu.Genelde böyle durumlar da abime haber verirlerdi o bana söylerdi. Ama bu sefer o da bana bir şey söylememişti.Aklından çıkmış olsa gerek.Daha fazla düşüncelerimle oyalanmadan yataktan kalktım elimi yüzümü yıkadım. Dolabımdan tayt ve siyah bol bir kazak alıp giydim. Saçlarımı da kendi haline bıraktım. Telefonumu cüzdanımı ve araba anahtarımı alıp aşağı indim.Tam evden çııkacakken abimle karşılaştım

''Abiciğim nereye gidiyorsun?''

''Arkadaşlarla buluşup kahvaltı yapacağız güzelim sen nereye?''

''Andaçlara kahvaltıya gidiyorum.Bu arada annemler yurt dışına gitmiş neden bana söylemedin?''

''Yüzünüzü mü görebiliyoruz hanımefendi? Varsa yoksa Andaç. Hiç abiyi özlemiyorsun artık''

''Ya abiciğim olur mu öyle şey? Ayrıca bana diyene bak sende süreki arkadaşlarınlasın ''

''Olsun ben abiyim''

Abimin bu tepkisine ikimizde gülmüştük.Abime sıkı sıkı sarıldım ve yanağına kocaman bir öpücük bıraktım

''Ama prenses sen böyle yaparsan ben sana kızamam ki''

''Kızma zaten abiciğim''

''Hem sen o Andaçla evde tek olacaksın. Onun ailesi de bizimkilerle gitti.O yüzden gidemezsin tek kalamazsınız''

''Abiciğim abartma ve kıskanma daha kaç kere söyleyeceğim Andaçla biz sadece...''

''Sadece ne?''

''Biz sadece arkadaşız neyse hadi ben kaçtım''

Abimi son kez öpüp evden çıktım ve arabama bindim. Ama garip hissediyordum.Andaçla arkadaşım derken sanki böyle kalbime bir şey oturmuştu. O kelime boğazımda düğümlenmişti. Aman saçmalamaya başladım yine.Biz sadece arkadaşız ya da ben bir süre daha böyle olduğumuza inanmak istiyordum.Bir süre sonra arabayı bir pastanenin önüne park ettim.İçeri girip çeşit çeşit poğaçalar aldıktan sonra Andaç'ın evine doğru sürdüm.Kısa süre sonra varmıştım.Poşetide elime alıp kapıya doğru ilerledim. Zile bastım ve kapının açılmasını beklemeye başladım.Bir süre sonra kapıyı tabiki de üstsüz bir Andaç'ın açmasını beklemiyordum. Tamam güzel bir vücudu olduğu zaten belliydi ama bu kadarını beklemiyordum.Ben neler düşünüyorum ya? Hemen düşüncelerimi aklımdan def ettim