Never Together / Sequel To Forever

Κεφαλαιο 6

Δεν έχω άλλα δάκρυα. Είναι αλήθεια. Έμεινα ξύπνια όλο το βράδυ, κλαίγοντας για αυτό που έκανε το μεθυσμένο αγόρι που ερωτεύτηκα. Μα πως μπόρεσε;

Όταν σηκώνομαι από τον καναπέ, πηγαίνω στο δωμάτιο μου, για να βρω το κινητό μου, μόλις όμως ανοίγω το πρώτο συρτάρι βλέπω το γράμμα του Χάρρυ και δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου από το να το πάρω στα χέρια μου. Αρχίζω να το διαβάζω ξανά, ελπίζοντας ότι με τις ρομαντικές του λέξεις θα διώξω τον πόνο.

Κάθε λέξη, κάθε πρόταση που γράφει, είναι σαν να χαράζεται πάνω μου. Αυτή η ξαφνική έκφραση συναισθημάτων από τον Χάρρυ είναι κάτι που λατρεύω. Πρέπει να το διάβασα πάνω από δέκα φορές και να με πάλι εδώ να κλαίω. Γιατί έχω γίνει τόσο ευαίσθητη;

Ξέρω, ότι ποτέ δεν θα σταματήσει να κάνει λάθη. Το ήξερα από την πρώτη στιγμή, αλλά εγώ συνέχιζα να είμαι μαζί του, επειδή τον αγαπούσα. Και ακόμα τον αγαπάω.

Το μόνο που σου ζητώ είναι να με ξεχάσεις.

Είναι αδύνατον να το ξεχάσω, πως γίνεται να μου ζητάει κάτι τέτοιο;

Δεν σταματώ τον εαυτό μου από το να πάρει ένα μπουφάν και να βάλω γρήγορα τα παπούτσια μου, βγαίνοντας έξω στον παγωμένο αέρα του Λονδίνου.

Αμέσως παίρνω τηλέφωνο την Χέιζελ και το σηκώνει μετά από λίγα δευτερόλεπτα.

"Ναι;" η βραχνή φωνή της με κάνει να καταλάβω ότι την ξύπνησα.

"Τι ώρα φεύγει Χάρρυ;" μπαίνω γρήγορα στο θέμα.

"Δεν θυμάμαι" ξεφυσάει.

"Θυμήσου!" φωνάζω.

"Καλά, ηρέμησε. Νομίζω στις 12" λέει. Τέλεια, έχω μια ώρα στη διάθεσή μου.

"Εντάξει" είμαι έτοιμη να τερματίσω την κλήση μας, όταν ακούω την φωνή της.

"Κάτσε, θα πας να τον βρεις;" ρωτάει έκπληκτη.

"Έτσι νομίζω"

_____

Έχω λιγότερο από 10 λεπτά. Έχασα τον χρόνο μου με το να ψάχνω ταξί και την υπερβολική κίνηση που είχε στους δρόμους μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο. Τρέχω, σαν τρελή, μέσα στο αεροδρόμιο σπρώχνοντας τον κόσμο μπροστά μου. Αγνοώ τις βρισιές τους και τα παράπονα τους, ενώ προσπαθώ να βρω τον Χάρρυ. Ίσως ήταν πια απαίσια ιδέα να τον βρω.

Κοιτάζω τον πίνακα αναχωρήσεων και διαβάζω ότι το επόμενο αεροπλάνο είναι για Νέα Υόρκη και φεύγει σε 8 λεπτά. Θεέ μου δεν θα προλάβω. Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά στο στήθος μου και η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο γρήγορη.

Όταν βλέπω ένα σγουρομάλλικο αγόρι να περιμένει στην ουρά και γεμίζω μέσα μου με ελπίδα. Είναι αυτός. Πρέπει να είναι αυτός. Τρεχω προς τα εκεί, αλλά ένας σεκιουριτάς με σταματάει, πιάνοντας τον ώμο μου.

"Μόνο με εισιτήριο επιτρέπεται η είσοδος" λέει με αυστηρή φωνή.

"Πραγματικά, πρέπει να πάω εκεί για να σταματήσω κάποιον να φύγει. Τον αγαπώ και αν φύγει...απλώς δεν μπορώ να ζήσω μακριά του"  ικετεύω και με αγριοκοιτάζει. "Πρέπει να με αφήσετε να περάσω. Σας παρακαλώ". Τελικά μου κάνει να νεύμα να περάσω και χαμογελάω. Θα μπορούσα να τον αγκαλιάσω αυτήν την στιγμή.

"Σας ευχαριστώ" λέω και τρέχω προς τον μέρος του Χάρρυ. Φωνάζω το όνομα του και γυρίζει. Αμέσως η ματιά του συναντά τη δικιά μου.

"Λία τι κάνεις εδώ;" ρωτάει. Τα μάτια του είναι γουρλωμένα, σαν να μην πιστεύει ότι κάθομαι εδώ μπροστά του.

"Χάρρυ μην φύγεις. Σε χρειάζομαι" λέω τελικά μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.

"Λία, κανείς ένα μεγάλο λάθος αυτή την στιγμή" λέει σοβαρός. "Θα φύγω και θα δεις ότι θα είναι καλύτερο για σένα, που δεν θα είμαι εκεί γύρω. Θέλω το καλύτερο για σένα"

"Μα εσύ είναι το καλύτερο για μένα, δεν το βλέπεις; Όσο βρίσκομαι μακριά σου, πονάω. Σε θέλω δίπλα μου" πιάνω το χέρι του, αλλά το απομακρύνει και συνοφρύωμαι. Πότε αντιστράφηκαν οι ρολόι;

"Λία, εμείς οι δυο δεν θα έχουμε ποτέ καλό τέλος. Σε μια καλή σχέση πρέπει να αγαπάνε και οι δύο"

"Εγώ σ' αγαπάω" τον κοιτάζω. Έχει μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του και πράσινα μάτια του δεν είναι τόσο φωτεινά όσο συνήθιζαν να είναι.

"Εγώ όμως δεν σ' αγαπώ" κοιτάζει κάτω και μένω με ανοιχτό το στόμα.

"Μα το γράμμα σου έλεγε-" νιώθω ένα κόμπο στον λαιμό μου.

"Μαλακίες. Αυτά που έγραψα ήταν μαλακίες"

"Τι;"

Δεν μπορεί να τα εννοεί αυτά που λέει, έτσι. Μ' αγαπάει, το ξέρω.

"Με άκουσες. Δεν σ' αγαπώ, Λία "

"Πες το μου! Κοίτα με στα μάτια και πες το μου!" φωνάζω. Νιώθω κάποιες ματιές να πέφτουν πάνω μου, αλλά είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει.

"Δεν σε αγαπάω" τονίζει κάθε λέξη και η καρδιά μου σπάει σε χίλια κομματάκια. Αφήνω τα δάκρυα μου να κυλήσουν στα μάγουλα μου. Τον παρατηρώ καθώς σηκώνει τον σάκο του από το πάτωμα και φεύγει, τόσο απλά σαν να μην με πλήγωσε με κάθε λέξη του.

Δεν σ' αγαπώ.