Never Together / Sequel To Forever

Κεφαλαιο 21

Ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου, νιώθοντας τελείως αδύναμη. Ένα έντονο κάψιμο στο στήθος, με εμποδίζει από το να αναπνεύσω κανονικά.

"Επιτέλους ξύπνησες" ακούω μια γνώριμη φωνή. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω τον Χάρρυ να με πλησιάζει με ένα πλάγιο χαμόγελο. Έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα.

Θεέ μου είναι ζωντανός.

"Χάρρυ;" ρωτάω με πνιχτή φωνή, αφού ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου.

"Είμαι εδώ μωρό μου. Όλα καλά" ψιθυρίζει και ξαπλώνει δίπλα μου στο κρεβάτι βάζοντας όλο το βάρος στον αγκώνα του, ώστε να με βλέπει και εγώ αμέσως αγγίζω απαλά το πρόσωπο του για να σιγουρευτώ ότι όντως είναι εδώ.

"Νόμιζα ότι ήσουν νεκρός" λέω με τα δάκρυα να κάνουν την εμφάνισή τους.

"Μην κλαις μωρό μου. Όλα είναι καλά" με καθησυχάζει και σκουπίζει τα δάκρυα μου με τους αντίχειρες του.

Ενώνει γρήγορα τα χείλη του με τα δικά μου, ενώ με φιλάει αργά, απολαμβάνοντας κάθε λεπτό από αυτό το φιλί. Θέλω τόσα πολλά πράγματα να τον ρωτήσω, όμως το μόνο που έχω στο μυαλό μου τώρα είναι τα σαρκώδη χείλη του Χάρρυ να αγγίζουν τα δικά μου. Καθώς εμβαθύνει το φιλί, νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι και όλο μου το σώμα αναστατώνεται. Ο Χάρρυ χαμογελάει μόλις αντιλαμβάνεται την αντίδραση μου και κατευθύνεται προς το πιγούνι μου, αφήνοντας υγρά φιλιά εκεί και ανατριχιάζω, ενώ μου ξεφεύγει μια τρεμουλιαστή ανάσα.

"Σ' αγαπώ" ψιθυρίζει και νιώθω την ανάσα του πάνω στο δέρμα μου.

"Και εγώ" λέω επιρρεασμένη από τα φιλιά του Χάρρυ.

"Θέλω να σε ακούσω" μου λέει και αφήνει ένα φιλί στον λαιμό μου.

"Σ' αγαπώ" ξεφυσώ, καθώς αρχίζει να πιπιλάει τον λαιμό μου. Ξέρω ότι εννοώ όλο το νόημα αυτής της λέξης.

Και απλά ξεχνάω τα πάντα. Οτιδήποτε κακό είχε συμβεί, απλά έχει διαγραφεί από την μνήμη μου. Βρισκόμασταν σε ένα δικό μας κόσμο μακριά από την φθορά που υπήρχε γύρω μας. Γιατί αυτό ζητούσαμε, λίγη ηρεμία πριν ξεσπάσει πάλι ο πόλεμος.

_____

Ένα ταρακούνημα με ξύπνησε απότομα από το υπέροχο όνειρο που έβλεπα. Ένιωσα ένα πόνο στο στήθος, όταν κατάλαβα την απουσία του Χάρρυ από δίπλα μου. Κοίταξα γύρω μου και κατάλαβα ότι ήμουν σε ένα αμάξι μαζί με τον Λούις. Ήταν πολύ προσυλομένος στον δρόμο και δεν αντιλήφθηκε ότι ξύπνησα. Ο πόνος στον ώμο μου είχε εξασθενήσει και πλέον η πληγή ήταν τυλιγμένη με μια γάζα, που σταματούσε την αιμορραγία.

"Που πάμε;" ρωτάω με την βραχνή φωνή μου από τον ύπνο. Πόσες ώρες κοιμάμαι; Μοιάζει σαν να έχουν περάσει μέρες από τότε που είδα τον Χάρρυ να πέφτει αναίσθητος στο έδαφος.

Ο Λούις γυρίζει το κεφάλι του προς το μέρος μου για λίγο πριν ξανά επιστρέψει την προσοχή του προς τον δρόμο.

"Κάπου μακριά από το Λονδίνο" λέει και από την φωνή του καταλαβαίνω πόσο κουρασμένος είναι.

"Τι; Δεν μπορείτε να πηγαίνετε όπου θέλετε. Δεν έχω ενημερώσει καν την μητέρα μου που είμαι και είμαι σίγουρη ότι με ψάχνει" λέω πανικοβλημένη.

"Λία ταξιδεύουμε εδώ και μια μέρα. Δεν μπορείς τώρα να γυρίσεις πίσω. Εκτός και αν θες να δουλεύεις σε πορνείο για τον Ίθαν" ειρωνεύεται και αηδιάζω στο άκουσμα αυτού του ονόματος.

Ε λογικό το βρίσκω αφού σκότωσε τον Χάρρυ λέει αυτή η εκνευριστική φωνή, που δεν λέει να σταματήσει.

"Και που ακριβώς βρισκόμαστε;" ρωτάω και ξέρω ότι η απάντηση δεν θα μου αρέσει καθόλου.

"Στον Καναδά" λέει και με φέρνει προτετελεσμένων. Που είπε;

"Ωραίο το αστείο σου Λούις, αλλά λέγε τώρα που ήμαστε" γελάω αμήχανα από το να μην βάλω τα κλάματα. Νιώθω ότι θα ξεσπάσω από στιγμή σε στιγμή.

"Αλήθεια σου λέω. Στον Καναδά ήμαστε. Είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να ήμαστε ασφαλής" λέει και μένω άφωνη. Δεν απαντάω και μένω εγκλοβισμένη στις σκέψεις μου. Το σώμα του Χάρρυ να σωριάζεται στο έδαφος επαναλαμβάνεται συνεχώς στο μυαλό μου.

"Ο Χάρρυ που είναι;" ρωτάω, θέλοντας να μάθω ότι ακόμα είναι ζωντανός. Ένα μέρος μου ήξερε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Και το μισούσα.

"Είναι νεκρός. Λυπάμαι Λία" απαντάει θλιμμένος και μπορώ να δω τα υγρά ματιά του, ενώ εγώ χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.

"Ξέρεις, ίσως ο Χάρρυ ήταν ζωντανός τώρα, αν είχες απαντήσει στο μήνυμα του, αλλά μάλλον δεν σε ένοιαζε" λέει και φαίνεται θυμωμένος. Όμως εγώ τον κοιτάζω με περιέργεια, αφού δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάει.

"Ποίο μήνυμα;" ρωτάω.

"Σου είχε στείλει ένα μήνυμα, που έλεγε ότι χρειάζεται την βοήθεια σου και ότι πρέπει να με πάρεις τηλέφωνο. Δεν το διάβασες;"

Θεέ μου. Το μήνυμα από το άγνωστο αριθμό. Ήμουν τόσο φοβισμένη ότι μπορούσε να είναι από την ομάδα του Χάρρυ, που το διέγραψα. Ο Χάρρυ χρειαζόταν την βοήθεια μου και εγώ απλά το αγνόησα. Θα μπορούσε να είναι ζωντανός τώρα. Πέθανε εξαιτίας μου.

Δεν μπορώ να κρατήσω άλλο τα δάκρυα μου. Πλέον κλαίω με λυγμούς αγνοώντας ότι είναι μπροστά μου ο Λούις. Οι κραυγές μου δεν μπορούν να εκφράζουν πόσο κατεστραμένη νιώθω. Και ο πόνος στο στήθος μου γίνεται όλο και πιο ανυπόφορος, όσο σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα ξαναδώ τον Χάρρυ.