Never Together / Sequel To Forever

Κεφαλαιο 22

Αν με ρωτούσε κάποιος πως νιώθω, δεν θα του απαντούσα. Γιατί ούτε και εγώ ξέρω. Τώρα, αισθάνομαι πιο μόνη από ποτέ σε μια ξένη χώρα για μένα. Ο χρόνος εδώ περνούσε βασανιστηκά αργά, ενώ εγώ πονούσα, ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα πάρει τον πόνο μακριά. Και το μόνο συμπέρασμα; Ο χρόνος δεν γιατρεύει τον πόνο.

Ο Λούις με φρόντιζε, σαν ενας μεγάλος αδερφός που δεν είχα ποτέ, ο Ζέιν μάλλον προσπαθούσε να μου κάνει την ζωή κόλαση, ενώ ο Χάρρυ βρισκόταν μόνο στα όνειρα μου να μου λέει πόσο με αγαπάει.

"Σ' αγαπάει" είχε πει μια φορά ο Λούις. "Σ' αγαπάει, ακόμα και αν δεν είναι εδώ τώρα μαζί σου. Θυμάμαι που συνέχεια μου έλεγε πόσο σημαντική είσαι για αυτόν και ηταν τρελά ερωτευμένος. Χαιρόμουν γιατί πρώτη φορά έβλεπα τον φίλο μου τόσο ευτυχισμενο. Τον έκανες ευτυχισμενο Λία".

"Πως μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν;" ρώτησα κλαίγοντας.

"Ο Χάρρυ θα ήθελε να ζήσεις".

Μπορώ να πω ότι πλέον έχω πειστεί ότι έχει πεθάνει. Η αλήθεια είναι πως τον περίμενα να γυρίσει. Κάθε μέρα περίμενα να χτυπήσει αυτή η πόρτα και να δω τον Χάρρυ. Ζωντανό. Αλλά αυτή μέρα ποτέ δεν ήρθε, εδώ και ένα χρόνο. Οπότε σταμάτησα να ελπίζω.

Ρωτούσα μερικές φορές τον Ζέιν που είναι ο Χάρρυ και δεν ξέρω γιατί συνέχιζα να το ρωτάω. Μπορεί να νόμιζε ότι τρελάθηκα. Αλλά διάολε ποτέ δεν θα μπορούσα να αποδεχτώ τον θάνατο του.
Κάθε φορά που σκεφτόμουν το σώμα του Χάρρυ άψυχο, τα δάκρυα δεν σταματούσαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Και αυτή ήταν ακόμη μια φορά που έκλεγα.

"Πάλι κλαις;" ακούω μια φωνή από πίσω μου. Βλέπω τον Ζειν να κάθεται δίπλα μου στον καναπέ και σκύβω το κεφάλι μου, για να μην με δει να κλαίω πάλι.

"Ξέρεις εγώ δεν θα έκλεγα στην θέση σου" λέει. "Αυτό που εννοώ Λία είναι ότι σκότωσε τον πατέρα σου και εσύ κλαις για αυτόν; Σκότωσε την αδερφή του και πότε δεν είχε τύψεις που το έκανε. Ήταν ένας γαμημένος δολοφόνος Λία" λέει όλο κακία και τα δάκρυα μου πολλαπλασιάζονται.

"Πως ξέρεις ότι δεν ήσουν το επόμενο θύμα του. Μπορεί να σκότωνε και εσένα" συνεχίζει.

"Δεν θα μου έκανε ποτέ κακό" λέω σίγουρη ανάμεσα στους λυγμούς μου.

"Δεν το ξέρεις αυτό Λία" αφήνει ένα γελάκι στο τέλος.

"Ναι, το ξέρω. Με αγαπούσε" σχεδόν φωνάζω και νιώθω τον θυμό να βράζει μέσα μου.

"Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι σε αγαπούσε Λία; Δεν το είχε δείξει ποτέ. Το μόνο που έκανε ήταν να σε πληγώνει. Ήσουν ευτυχισμένη;" φωνάζει και είμαι σίγουρη αν είχα αρκετή δύναμη θα τον χτυπούσα μέχρι να ματώσει.