Never Together / Sequel To Forever

Κεφαλαιο 12

Harry's POV

"Τι της είπες;" τσιρίζει η Χέιζελ.
"Ω Θεέ μου! Ήξερα ότι ήσουν μαλάκας, αλλά όχι και τόσο" λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Πραγματικά δεν ξέρω τι σκεφτόμουν" ξεφυσάω και χώνω το πρόσωπο μου μέσα στα χέρια μου.

"Κοίτα δεν φταίει η Λία που εσύ δεν έχεις μυαλό, γι’ αυτό σταματά να την πληγώνεις και κάνε κάτι σωστό επιτέλους" λέει.

"Δηλαδή;" ρωτάω, γεμάτος ελπίδα.

Θα κάνω τα πάντα για να την έχω πάλι κοντά μου. Είναι τόσο χάλια. Δεν την βλέπω, όπως ήταν πριν. Δεν χαμογελάει, δεν βλέπω κανένα συναίσθημα μέσα της. Και για όλα φταίω εγώ. Την κατέστρεψα γαμώτο και για όλα φταίω εγώ!

"Αυτό να το βρεις μόνος σου. Έχω και άλλα πράγματα να κάνω" λέει και σηκώνεται να φύγει, ενώ πίνω ακόμη μια γουλιά από το ποτό μου.

"Όπως; Να σε πηδήξει ο Νάιαλλ;" ειρωνεύομαι και σηκώνει το μεσαίο της δάχτυλο.

Είναι τόσο εκνευριστική. Ήθελα να μιλήσω μαζί της, μόνο και μόνο για να με βοηθήσει με το τι θα κάνω με την Λία. Και ήταν σκέτη αποτυχία.

Αλήθεια δεν ξέρω τι σκεφτόμουν όταν της το είπα. Είχα τόσα νεύρα με αυτό που συνέβη με τον Ζέιν και ξέσπασα πάνω της. Όπως πάντα.

Φυσικά και την αγαπάω γαμώτο! Περισσότερο και από την ίδια την γαμημένη μου ζωή. Μου είναι τόσο δύσκολο να μείνω μακριά της. Είναι τόσο σημαντική για μένα, ακόμα και αν δεν της το δείχνω.

Αν με αφήσει, θα πεθάνω. Κυριολεκτικά.

________

Lia's POV

"Καλημέρα Δεσποινίς Τζόνσον" με χαιρετάει η ψυχολόγος μου με ένα πλατύ και λαμπερό χαμόγελο, όπως πάντα. Η μητέρα μου μόλις έμαθε ότι αυτοτραυματίζομαι, άρχισε να κλαίει, κάτι που δεν μ' άρεσε καθόλου. Έχω να την δω να κλαίει από τότε που πέθανε ο πατέρας μου. Είναι γελοίο όμως αυτό. Εννοώ το να με βάζει να ζωγραφίζω πάνω σε ένα χαρτί με τα αγαπημένα μου χρώματα. Φυσικά η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω και αρνηθώ αμέσως. Όμως η ψυχολόγος μου είπε ότι αυτή η αντίδραση είναι για όσους δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Όπως και να έχει δεν πρόκειται ποτέ να πω τα προβλήματα μου σε έναν ξένο.

"Για πες μου, συνεχίζεις να χαρακώνεσαι;" ρωτάει ενώ σημειώνει κάτι στο τετράδιο μπροστά της. Προτιμώ να μην απαντήσω, μιας και συνεχίζω να το κάνω, και σκύβω το κεφάλι μου. Κουνάει το κεφάλι της και την ακούω να ξεφυσάει απογοητευμένη.