Just another slave|L.S

Hoofdstuk 27

POV: Louis
We moeten eerst nu op zoek naar de steen van Moniaca in het zwarte meer. Soraya loopt voorop en wij volgen haar. Harry kijkt haar nog steeds met een afkeurende blik aan. Hij vertrouwd haar nog steeds niet 100%. Ik schenk er maar geen aandacht aan want ik wil geen ruzie met hem. Ondertussen kijk ik om me heen. De jungle is vrijwel overal hetzelfde maar er valt me wel iets op. Hoe verder we lopen, hoe donkerder het woud word. De schaduwen worden met elke stap groter en de geluiden worden langzamerhand zachter. Als een echo die vervaagd. Liam lijkt het ook te merken.

'Soraya waarom word alles hier donkerder en zo stil?'. Ze draait zich even om. 'Omdat het zwarte meer zich in het meest duistere gedeelte van de jungle bevind' zegt ze. 'Waarom is het er dan zo duister?' Vraagt Niall nu vanuit de bomen. 'Omdat het beest daar woont.. Het beest dat mijn ouders heeft vermoord' antwoord ze. Ik slik even. 'En je weet echt niet hoe dat beest eruit ziet?'. Ze schud haar hoofd. 'Niemand weet dat.. Alleen dat het groot, harig en sterk is.. Geen levend wezen durft in de buurt te komen..daarom hoor je hier ook geen enkel geluid'. 'Dan moeten we maar extra stil zijn' zegt Harry nu waarna we voorzichtig doorlopen. Na een tijdje doorgestapt te hebben komen we uiteindelijk aan bij een gitzwart meer. Ik vergelijk het met het deel waar Liam zwemt aan de andere kant. Zijn deel is helder en kleurloos.. Een heel verschil dus.

'Niemand is ooit dapper geweest om in het meer te zwemmen, te bang om mee te worden gezogen door de sterke draaikolk op de bodem. De steen die jullie zoeken ligt in die draaikolk. Die moet je eerst door voordat je hem kan pakken' legt Soraya uit. 'Daar kunnen we niet bij.. We zullen verzuipen' zegt Harry. 'Ik niet' zegt Liam waardoor we allemaal zijn kant op kijken. 'Liam doe niet zo raar, die draaikolk zal je verwoesten' zegt Niall. Liam schud zijn hoofd. 'Ik kan nu ademen onder water en ik heb een sterke staart. Als ik hem goed gebruik kan ik mezelf daarmee uit de draaikolk trekken'. 'Kan je dat aan?' Vraag ik. Hij knikt zelfverzekerd. 'We moeten wel, het is onze enige kans' zegt hij. Harry knikt kort en haalt hem uit het deel waar hij in zwemt om hem vervolgens naar de andere kant te dragen waar het meer zich bevind. 'Weet je het zeker?' Vraagt hij nog. 'Harry gooi me gewoon in het meer'. Harry haalt diep adem en gooit Liam dan over zijn schouder het zwarte water in.

Hij verdwijnt gelijk onder water. Omdat het water zo zwart en helderloos is kunnen we niet zien wat hij doet. Heel frustrerend. Er is dan ook een pijnlijke stilte die ons overheerst. Vooral Niall is nerveus. Hij hangt ondersteboven aan een tak en krabt de hele tijd zenuwachtig achter zijn bruine harige oren. Dat kan ook wel kloppen aangezien Niall stapelverliefd op Liam is. Dat zie ik aan alles. Liam voelt ook hetzelfde voor hem. Dat heeft hij me ooit in vertrouwen vertelt. Kortom: ze zijn gek op elkaar. Nu is het alleen nog de vraag wanneer ze het zelf inzien. Na een tijdje begin ik ook negatieve zenuwen te voelen. Het duurt nu wel heel lang. Uiteindelijk is het Harry die de stilte verbreekt. 'Dit kan toch nooit zo lang duren' zegt hij. 'Inderdaad.. Hij zou allang boven moeten zijn' zegt Niall direct.

Dan opeens duikt Liam met volle kracht het water uit met de steen in zijn rechterhand wat hij boven zijn hoofd gestrekt houd. Zijn gezicht ziet wel krijtwit en hij is volledig uitgeput. Iedereen slaakt een zucht van opluchting. Hij gooit dan in een vloeiende beweging de steen naar mij. 'Vangen!'. Ik vang hem zonder hem uit mijn handen te lagen vallen. Harry trekt Liam weer het zwarte meer uit en gooit hem weer in zijn eigen heldere deel. Niall klimt gelijk naar beneden om naar Liam toe te gaan. 'Gaat het met je?' Vraagt hij. Liam knikt. 'Ja maar ik heb echt mijn best moeten doen.. Die stroming is echt sterk' hijgt hij. 'Maar dankzij jou hebben we de steen, goed gedaan' zegt Niall die voorzichtig zijn hand pakt wat Liams witte en bleke gezicht een rode blos bezorgd.

Ik kijk naar de steen in mijn handen. Hij is inderdaad oranje en geel en glimt als nooit tevoren. Hij is nog mooier dan ik me kon voorstellen. 'Hij is erg mooi' zeg ik bewonderend. Harry knikt en legt zijn hand op mijn schouder. 'Ja dat is ie zeker.. Wel jammer dat we hem open moeten breken.. We hebben immers het sap nodig wat zich binnenin bevind'. Dat doet me er gelijk weer aan herinneren dat dit nodig is om het tegengif te maken.

Ik knik. 'Heb jij een flesje om het in te doen Harry?' Vraag ik. Hij knikt en haalt een flesje tevoorschijn. 'De vraag is alleen hoe we het open krijgen' zegt Soraya. Dan loopt Niall na ons toe en pakt de steen uit mijn handen. Hij gooit het daarna met een kreet naar een boom toe waarna hij openbreekt. Hij maakt een klein apengeluidje en rent er op handen en voeten op af waarna hij het weer aan mij geeft. 'Zo kan het natuurlijk ook' lach ik. Ik laat al het sap in het flesje druppelen tot alles eruit is. Ik zie daarna Niall mij met grote ogen aanstaren. Ik zucht en geef hem de steen terug. Althans.. De twee helften. Dat is wat hij wilt. Dat is wel duidelijk aangezien hij hem net als ik heel mooi vind. Hij glimlacht naar me en schiet daarna weer de boom in. Hij begint echt al steeds meer apen trekjes te krijgen. Dat is minder goed nieuws maar het belangrijkste is dat het eerste ingrediënt voor het tegengif binnen is.
------------------------------------------------------
LoveYouu❤️❤️