Just another slave|L.S

Hoofdstuk 16

POV: Louis
Harry kijkt me verschrikt aan. 'Louis hoe kom je daarbij?' Vraagt hij snel. Ik pak het boekje tevoorschijn en laat het zien. 'Je moet beter uitkijken waar je je spullen laat slingeren'. Zodra hij het boekje ziet wil hij het grijpen maar ik houd het achter mijn rug. Inmiddels is zijn gezicht krijtwit en zijn ogen vol woede gemengd met angst. 'Louis geef dat hier' zegt hij op een dreigende toon. 'Niet voordat je antwoord heb gegeven op de vraag' zeg ik. 'Geloof me, dat wil je niet weten'. 'Ik wil altijd de waarheid weten Harry. Dat weet je'. Harry zucht en gaat naast mij zitten op bed. 'Toe Harry zeg het me.. Ik wil het weten.. Ik wil alles weten'. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Hij voelt zich duidelijk betrapt. Hij pakt mijn hand stevig beet. 'Ik wil het je heus wel zeggen maar je moet echt je mond houden'. Ik knik en ga er beter voor zitten.

'Wat wil je eerst weten?' Vraagt hij. 'Wie Illias?'. 'Dat is de man die zijn hele leven voor mij en Zayn gezorgd heeft' zegt Harry. 'Hoe bedoel je dat?'. 'Ik en Zayn zijn beide vondelingen. We hebben hetzelfde mee gemaakt. Onze ouders hadden geen geld om voor ons te zorgen. Zayn is achtergelaten door de zijne als baby zijnde en ik door de mijne. Illias heeft ons gevonden met enkel een brief in de doos waarin wij op straat lagen. In onze brieven stond eigenlijk praktisch hetzelfde. Ze hadden onze geboortedatums achtergelaten en onze namen. Ook met een uitleg dat ze te arm waren en ze erg veel van ons hielden. Illias heeft ons opgevoed als zijn eigen zoons. Daarom voelt Zayn ook een beetje als een broer aan voor me'. 'Ik weet zeker dat je ouders geen andere keus hadden Harry.. ze hadden je heus wel gehouden als dat kon.. dat had mijn moeder waarschijnlijk ook gedaan met mij.. ouders doen wat zij denken wat juist is' zeg ik. Harry glimlacht en verstevigd zijn greep om mijn hand en vervolgt dan weer zijn verhaal.

'Illias is al zijn hele keven wetenschapper. Een soort professor eigenlijk. Als Zayn en ik uit school kwamen toen we klein waren keken we altijd met bewondering toe wat hij allemaal aan het doen was in zijn laboratorium wat in de kelder van ons huis lag. Meestal werden we dan weer naar boven gestuurd omdat hij het te gevaarlijk vond. Naarmate we ouder werden mochten we wel meehelpen met proefjes. Meestal kleine onschuldige dingen. Hij was al jaren bezig om een tegengif te bedenken tegen dieren allergie. Zodat mensen gewoon een huisdier konden hebben zonder dat ze last zouden hebben van niesbuien of jeukende ogen. Wij hadden zelf ook een hond thuis. Rufus. Wij waren allemaal gek op hem. Illias nog het meest. Na het overlijden van zijn vrouw had hij Rufus aangeschaft. En elke keer als hij verdrietig was ging hij naar Rufus toe. Daarna voelde hij zich meestal een stuk beter. Maar op een dag gebeurde het. Zayn en ik hadden de deur open laten staan toen we uit school kwamen en Rufus was naar buiten gerend. Hij rende de weg op en net op dat moment kwam er een auto aan die hem aanreed. Hij was op slag dood.. maar de automobilist reed gewoon door. Ik zag Illias kijken naar Rufus die daar dood op de weg lag. Ik zag duidelijk tranen in zijn ogen. Toen hij de auto nakeek veranderde de blik in zijn ogen. Ze werden van het een of andere moment hard en kil. Alsof hij met zijn blik iemand wilde doden. Hij is direct naar zijn laboratorium gerent. Daar heeft hij dagen gezeten. Zayn en ik hadden Rufus begraven in de tuin. Illias wilde geen afscheid nemen. Hij vond het gewoon te moeilijk. Hij wilde maar niet naar boven komen. Hij bleef in de kelder. Zayn en waren al iets ouder dus we konden wel voor onszelf zorgen. We brachten Illias ook eten en drinken wat hij meestal weer voor de helft liet staan. Na een tijd kwam hij weer naar boven en riep ons naar de woonkamer.

Ik schrok van hem. Het was niet mijn ''peetvader'' die ik altijd gekend heb. Hij was onwaarschijnlijk mager met donkere wallen onder zijn ogen. Zijn haar piekte alle kanten op en hij zag lijkbleek. Hij vertelde ons dat hij een nieuw plan had ontwikkeld. Hij ging de komende tijd zich niet meer bezig houden met een middel tegen allergie maar met een middel wat mensen in dieren konden veranderen. Zayn en ik wilden niet geloven dat zoiets bestond en dachten dat hij gek geworden was. Waarschijnlijk was dit om de dood van Rufus. Dat had hem echt wat gedaan. Hij nam zijn nieuwe plan heel serieus.. hij zette alles op alles en hij haalde zijn ingrediënten overal vandaan. Voor het middel had hij ook DNA nodig van de dieren. Dat was het aller belangrijkste. En dat kreeg hij.. voor een godsvermogen. Hij vergat mij en Zayn een beetje maar ongeveer een half jaar geleden zijn hij dat de eerste DNA strengen bijna klaar waren en hij drie proefkonijnen nodig had. Drie jongens met bepaalde eisen. Hij zei dat er een huis leeg stond in het bos. Daar moesten Zayn en ik de komende tijd verblijven en de jongens daar vast houden. We zwerfden het hele land door. We vonden eerst Liam, toen Niall en als laatste.. jij. Illias zei ons om hard tegen jullie te zijn. We mochten geen kern van medelijden laten zien en we mochten jullie hard aanpakken. Daarom hadden we maar bedacht dat jullie dat enorme huis moesten schoonmaken. In het begin had ik er nog moeite mee maar na een tijdje wende het gemeen zijn. Vooral omdat Zayn hetzelfde deed. Maar bij jou.. ik weet niet Louis.. het leek wel of jij met je blauwe ogen en je zachte stem mijn hart gevuld met haat weer deed ontdooien'.

'Ik weet ook wel dat jij niet zo gemeen van jezelf bent Hazz.. Dus daarom was je zo gemeen tegen me in het begin.. je moest het doen van Illias' zeg ik. Hij knikt. 'Nu begrijp ik alles Harry.. maar.. gaan jullie ons echt naar jullie peetvader brengen.. wat Illias is dat toch?' vraag ik zacht. 'Ja hij is onze peetvader maar ik moet het doen Louis.. ik kan niet anders.. al wil ik echt niet dat jou iets overkomt.. ik verzin nog wel een oplossing maar als er op een dag een rode envelop op de mat ligt is het te laat.. dan is dat een brief van Illias' zegt Harry. Ik knik en kijk op de klok. 'Ik moet maar weer eens verder' zeg ik. Harry pakt me nog even beet. 'Niks zeggen Louis.. tegen niemand niet' zegt hij. 'Je kan me vertrouwen Harry.. net zoals ik jou nu vertrouw'. Hij trekt me nog iets dichter naar zich toe en houd mijn hoofd in zijn handen. 'Lou?'. 'Ja?'. 'Ik houd van je'. 'Ik ook van jou Harry'. En met die woorden worden we verstrengeld in een passievolle zoen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

New Chapter! LoveYouu Xxx