Just another slave|L.S

Hoofdstuk 44

POV: Louis
Het wachten lijkt wel een eeuwigheid te duren. De tijd gaat opvallend langzaam. Alsof de klok me wilt pesten. Hoe meer minuten er verstrijken, hoe onrustiger ik word. Duurt het misschien zo lang omdat het slecht nieuws is? Of is het misschien ook goed nieuws? Ik weet het niet. Ik ben niet zo vaak in een ziekenhuis geweest. Het irriteert me ook dat iedereen er zo rustig onder blijft. Niall en Liam lezen samen één of ander tijdschrift en Soraya en Zayn praten met elkaar alsof er niks aan de hand is. Aan de ene kant is het best begrijpelijk want het is hun moeder niet waarom het gaat. Ze kennen haar helemaal niet. Je doet stom Louis.. ongeloofelijk stom. 'Lou je doet niet stom' zegt Harry. Ik kijk hem vragend aan. 'Zei ik dat laatste hardop?'. Harry knikt. Ik zucht en laat mijn hoofd in mijn handen rusten.

Hij geeft me een kus op mijn hoofd. 'Het komt heus wel goed met haar schatje.. heb vertrouwen in de dokters'. 'Als jij het zegt Hazz.. ik mag er niet aan denken als ik haar nog eens verlies, dit keer voorgoed'. 'Lou kijk me eens aan.. jij verliest je moeder niet. geloof mij nou maar'. Ik glimlach en grijp zijn hand steviger vast. 'Ik houd van je glimlach Lou' zegt hij met als gevolg dat ik moet blozen. 'Ik houd er ook van als je verlegen word'. 'Harry stop' giechel ik zacht. 'Nee dat doe ik niet, sterker nog ik ga het nog wat erger voor je maken' zegt hij met een knipoog. Hij gaat meer rechtop zitten en schraapt zijn keel. 'Ik wil je bedanken Lou'. 'Bedanken? Waarvoor?'.

'Jij bent degene geweest die mijn leven weer zin heeft gegeven. Ik herinner me nog het eerste beeld van je op de veiling. Je ogen vielen me als eerste op maar toen ik je volledige gezicht zag wist ik dat je iets had. Wat kan ik niet zeggen maar het is anders dan de rest. Toen ik je beter leerde kennen wist ik dat je van mij zou worden Louis Tomlinson. Ik wilde die perfecte grappige jongen voor mij alleen. Ik zou niet rusten voordat dat ook echt zou zijn. Uiteindelijk.. ben jij mijn redding geweest.. kitten' zegt hij waarna hij zijn lippen op de mijne drukt. Als we loskomen van elkaar kijk ik in zijn felgroene ogen. 'Ik denk dat we elkaars redding zijn geweest' zeg ik. 'Dat zijn de woorden die ik zocht Louis'. Ik wil weer mijn lippen op de zijne drukken als er een dokter in de wachtkamer verschijnt.

'Hoe gaat het met haar?' vraag ik gelijk. 'Uw moeder maakt het goed meneer Tomlinson. Ze is alweer bij bewustzijn en ze heeft naar u gevraagd'. Ik kijk Harry even kort aan. 'Ga maar Lou, wij wachten hier wel'. 'Dankje Hazz'. Ik laat zijn hand los en loop de dokter achterna naar de kamer waar mijn moeder ligt. Zodra ik haar zie liggen ziet ze er al beter uit. Nog wel heel mager maar er is al wat kleur op haar wangen te zien en ze is weer helemaal schoon. 'Er zit een slangetje in haar neus waardoor ze voorlopig nog eten krijgt. Later kan dit vervangen worden door gewoon voedsel. Ze moet veel eiwitten eten om aan te sterken en dan komt het weer helemaal goed met haar' legt de dokter uit. 'Bedankt' zeg ik waarna hij weg loopt. Mijn moeder opent haar ogen en glimlacht als ze me ziet. Met haar linkerhand klopt ze naast haar op bed waar ik plaats neem. Ze pakt mijn hand vast en streelt met haar duim de mijne. 'Ik heb je gemist Louis'. 'Ik jou ook mama'. 'Ik wil alles weten. Wat is er allemaal gebeurd?'. 'Het is nog een lang verhaal en ik weet niet of je het zal geloven' zeg ik. 'Als jij zegt dat het de waarheid is zal ik het geloven' zegt ze. Ik neem een diepe hap lucht en begin mijn verhaal.

Dus.. die Illias kan je nu niets meer aandoen?' vraagt ze voorzichtig als ik na een lange tijd alles vertelt heb. Ik schud mijn hoofd. 'Nee die valt me zeker niet meer lastig'. 'Jeetje jongen wat jij niet allemaal heb meegemaakt.. maar er zijn gelukkig ook wel een aantal goede dingen gebeurd. Je bent niet arm meer en je hebt Harry ontmoet.. en als ik je zo over heb hoor praten is hij wel een leuke jongen'. 'Dat is hij zeker mam.. door dat teken van ware liefde weet ik wel zeker dat ik bij hem hoor'. 'Dat vind ik fijn om te horen lieverd. Ik ben blij dat je de liefde hebt leren kennen, net zoals ik die gekend heb'. Ik begrijp gelijk waar ze het over heeft. 'Mam.. papa is nog steeds bij je.. dat weet je toch?'. Ze knikt wazig. 'Jij lijkt heel erg op hem.. meer dan je beseft'. Misschien ontdek ik het later zelf' zeg ik. Ze aait even door mijn haar. 'Dat weet ik wel zeker'. Op dat moment komt Harry voorzichtig binnen gelopen. 'Stoor ik?' vraagt hij. 'Nee natuurlijk niet Harry, kom binnen' zegt mijn moeder. Hij loopt naar haar toe en schud haar uitgestoken hand. 'Fijn u te ontmoeten' zegt hij.  Ik grijns breeduit als ik Harry en mijn moeder zo zie. Best gek om te zien dat ze nu voor het eerst pas echt kennis maakt met de liefde van mijn leven.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In het volgende hoofdstuk gebeurd er iets onverwachts, alvast ter voorbereiding ;)
LoveYouu Xxx