Just another slave|L.S

Hoofdstuk 19

POV: Louis
We rijden nu al dik een uur en er is nog geen woord gezegd. Niemand van ons durft te praten. Wat ik me goed kan voorstellen want Zayn heeft een erg kort lontje. Niet dat hij minder haat tegen ons heeft als we zwijgen. Haat heeft hij sowieso al standaard. Wat ik ook doe. Wat zij ook doen. Om de zoveel tijd kruisen de blikken van Harry en mij in de achteruitkijkspiegel. Hij geeft me dan een kleine knipoog. Alsof hij wilt zeggen dat alles wel goed komt. Het maakt me rustiger. Ik ben in ieder geval blij dat Harry wel mijn kant kiest. Hoewel hij er verder niks mee kan. Zayn wint het toch wel van hem. Na nog een tijd te hebben gereden stoppen we bij een normaal huis in een normale straat. Alsof er helemaal niks aan de hand is. Zayn zet de motor uit en haalt uit het kastje bij Harry een pistool wat hij laad en stevig in zijn hand houd. 'Als iemand van jullie durft weg te rennen of durft om hulp te schreeuwen schiet ik hem neer' zegt hij dreigend. 'Begrepen?'. We knikken alle drie. Hij geeft Harry een hoofdknik en ze stappen tegelijk uit

Ze trekken de deuren open en we stappen van de achterbank af zo naar buiten. Zayn heeft het pistool onder zijn jas verstopt. 'Lopen' sist hij. Harry loopt voorop en Zayn achter ons. We maken geen schijn van kans. Ik zie wel wat voorbijgangers langs het huis fietsen zoals je dat wel dagelijks ziet. Maar ik kan niks doen. Ze moesten eens weten. Harry opent de deur en we lopen naar binnen. Zo op het eerste gezicht lijkt het een gewone gang van een normaal huis. Niks aan de hand zou je zeggen. 'We zijn er Illias!' roept Zayn nu. We horen stappen van boven en er loopt een man naar beneden. Ik schat hem tussen de 30 en de 40. Hij heeft al een beetje grijze haren en zijn ogen lijken wel van groen glas. Ik krijg rillingen als ik in ze staar. Verder heeft hij gewone kleren aan en zijn vingers zijn opvallend lang en dun. Hij trekt Harry en Zayn in een knuffel. 'Mijn zonen, ik heb jullie maanden niet gezien'. 'Maar nu zijn we er weer' zegt Harry. Als hij hen los laat wend hij zich tot ons. 'Dus het is allemaal gelukt?' vraagt hij. Hij loopt eerst naar Liam en streelt over zijn wang. 'Een bleke huid'. Dan woelt hij door Niall's haren. 'Blonde haren'. Een dan loopt hij naar mij en houd hij mijn hoofd in zijn handen. 'En ogen nog blauwer dan de hemel boven ons'. Dan laat hij mijn hoofd weer los. 'Goed werk jongens, breng ze naar hun kamers' zegt hij. Harry en Zayn duwen ons naar de trap. Eenmaal boven worden we alle drie in een aparte kamer gegooid. Geen idee waarom. Dat vind ik helemaal niet prettig. Al weet ik wel zeker dat ze het niet gaan veranderen. Zodra ik de kamer binnen stap word de deur dichtgegooid en hoor ik hoe het slot omgedraaid word. Of ik zou kunnen vluchten.

Ik neem plaats op het bed en slaak een diepe zucht. Die Illias vond ons blijkbaar wel goed test materiaal voor zijn experiment. Ik vraag me wel af hoe het in z'n werk gaat. Hoewel ik het van de andere kant gezien niet wil. Ik wil niet weten wat me allemaal te wachten staat. Hoe zouden Niall en Liam zich nu voelen? Vast heel bang. Dat weet ik gewoon zeker. Want dat ben ik zelf ook. Ik ben ook super bang. Na een tijdje te hebben gewacht hoor ik hoe het slot van de deur word afgehaald en hij word geopend. Harry en Zayn staan voor me. 'Jij bent vandaag de eerste Tomlinson' zegt Zayn. 'De eerste?'. Maar ik krijg geen verdere uitleg want ze hijsen me op van het bed en sleuren me mee naar beneden. Van Harry pik ik het. Ik weet dat hij het niet meent maar Zayn zou ik het liefst neerknallen. Als ik een pistool had dan. Eenmaal in de gang aangekomen doet Harry de deur open. Meestal is een deur in de gang de meterkast of de wc maar nu was er een stenen trap te zien. Zayn duwt me naar beneden en loopt daarna achter me aan. Ik vind het er niet prettig. Het is er donker en de muren voelen klam aan. Zodra ik door loop krijg ik een beetje licht te zien. Daar ga ik dan maar op af. Hoe dicherbij ik kom, hoe feller het licht word. Daar staat dan ook Illias ons al op te wachten. 'Ah de blue eyes' zegt hij. 'Sorry?' vraag ik. 'Dat is makkelijker dan je naam, vanaf nu noem ik je blue eyes' zegt hij. Ik draai even met mijn ogen waarna ik een klap van Zayn krijg. 'Niet zo brutaal!'. Ik haal mijn schouders op.

'Laten we maar beginnen' zegt Illias. Vlak daarna pakken Harry en Zayn me vast en duwen me in een stoel en klikken mijn polsen en voeten eraan vast. 'Wat is dit?!' roep ik. Ik krijg geen antwoord en probeer me los te rukken. 'Minder vragen stellen Louis, het zal je redding zijn' zegt Illias. Hij draait zich om en pakt iets van de tafel. Als hij zich weer omdraait zie ik dat hij een enorme spuit in zijn handen heeft wat de haren op mijn huid overeind doet staan. 'Dit gaat maar even pijn doen blue eyes' zegt hij. 'Nee! Alsjeblieft!' schreeuw ik. Hij schuift de mouw van mijn vest omhoog en zet de naald op mijn huid. Ik kijk Harry nog hulpzoekend aan maar het helpt niks. Hij houd zijn hoofd gebogen want hij kan niks doen. Illias drukt het door en ik laat een schreeuw van de pijn. Ik voel hoe het warme goedje mijn lichaam word ingespoten. Het bijt ontzettend. Het voelt smerig. Als de hele spuit leeg is haalt Illias hem er weer uit. 'Breng hem naar een cel'. zegt Illias. Ze maken mij los en trekken me mee. Ik voel me zo slap als een lappenpop. Ik word al redelijk licht in mijn hoofd. Alsof er met een hamer tegenaan geslagen is. Ik word een cel ingeduwt en hij word stevig dicht gemaakt. Ik lig op de koude stenen grond en zie alles draaien. Zodra ik opkijk zie ik Harry nog staan aan de andere kant van de tralies. 'Het spijt me' zegt hij waarna hij weg loopt. Dat is het laatste wat ik zie voordat mijn ogen dicht vallen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

LoveYouu Xxx