Just another slave|L.S

Hoofdstuk 45

POV: Louis
Na de ontmoeting van Harry en mijn moeder hebben we nog wat gepraat. Net zolang totdat we weggestuurd werden door een verpleegster die vertelde dat we morgenochtend weer terug mochten komen. We liepen naar buiten en namen weer plaats op de achterbank van de auto terwijl Liam ons dit keer naar huis reed. Eenmaal daar ploften we opgelucht neer op de bank. 'Ik ben blij dat we haar gevonden hebben Louis' zegt Niall. 'Ik ook, heel even dacht ik dat ik haar kwijt was'. 'Hé jouw moeder is hartstikke sterk, je moet haar niet onderschatten' zegt Harry. 'Hoe weet je dat nou?'. 'Omdat jij ook sterk bent Lou en ik jou ook heb onderschat. Een grote fout die ik niet gauw meer zal maken'. Het is even stil als plots Niall's maag begint te knorren. Iedereen gniffelt even zachtjes. 'Wat? Van al die reddingsacties krijg je best honger' lacht hij. 'Ik heb ook wel best honger maar er is geen eten in huis.. dus wie gaat dat halen?' vraagt Zayn. Liam en Niall maken een kreunend geluid en gaan dichter tegen elkaar aan zitten. 'Nou jullie twee dus niet' lacht Soraya. 'Wij halen het anders wel hé Hazz?' vraag ik. Hij knikt. 'Is goed maar dan kiezen wij uit wat we gaan eten'. 'Deal, als wij maar op de bank mogen blijven zitten' zegt Liam waarna hij een por krijgt van Zayn. Harry en ik staan hoofdschuddend op, trekken onze jassen aan en lopen naar de auto. 'Wat zijn Liam en Niall toch lui' zucht Harry als we eenmaal rijden. Ik pak lachend zijn hand die hij niet op het stuur rust. 'Laat ze toch lekker, nu mogen wij tenminste iets uitkiezen wat we lekker vinden'. Harry grinnikt even kort. 'Ja dat is waar'.

Eenmaal aangekomen bij de supermarkt lopen we hand in hand naar binnen. 'Zullen we anders pannenkoeken maken?' stel ik voor. Harry knikt goedkeurend. 'Ja maar dan moeten we wel extra veel beslag maken, met Niall in huis blijft er anders niks voor ons over'. 'Ja dat joch is niet te stoppen als hij honger heeft' lach ik. We pakken de benodigde dingen die we nodig hebben. Ook slaan we nog wat chips en cola in voor vanavond. Voor het geval dat. Misschien gaan we wel een filmpje kijken ofzo. Als we alles hebben afgerekend en de tassen achterin hebben gezet rijden we weer op weg naar huis. Alleen nu is Harry stiller dan op de heenweg. Ik begin nu ook al zijn gave te ontdekken. Hij kan namelijk altijd aan mij zien of er iets aan de hand is. Nu is het een keer mijn beurt. 'Er zit je iets dwars Hazz.. wat is er?'. Hij wacht even maar slaakt dan een diepe zucht. 'Ik krijg dat beeld van de mensen in die armenwijk maar niet van mijn netvlies. Die arme kinderen wiens gezichtjes besmeurt waren met stof en hun wangetjes die helemaal ingevallen waren'. Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen. 'Ik ook niet Hazz.. maar als je wilt kunnen we nu er wel even langs gaan om wat geld te geven aan bedelaars met kinderen'. Hij draait zijn hoofd naar mij toe. 'Wil je dat echt doen?'. Ik knik. Hij glimlacht en geeft me een kus op mijn wang. 'Je bent een schat Lou'.

We nemen een omweg en stoppen vlakbij de armenwijk. Ik neem mijn portemonnee mee en we lopen het laatste stukje. Eenmaal daar is het even gruwelijk als het zonet zog was. Iedereen huilt en er heerst een zweer van pijn en puur verdriet. We lopen langs een paar gezinnen die ons danken als we ze wat geld geven. Ik hoop ten goede dat ze het ook daadwerkelijk gebruiken om hun kinderen goed op te voeden. Na een rondje te hebben gelopen kan ik het niet meer aanzien. 'Zullen we gaan Harry?'. Geen gehoor. Ik draai me om. 'Harry?'. Dan pas zie ik dat hij bij een doos staat en er een oude vrouw naast zit. Ze is minstens in de 60. Hij heeft tranen in zijn ogen. Ik loop erheen en kijk wat er in de doos zit. Tot mijn verbazing ligt er een baby'tje in.

'Deze vrouw vertelde me net dat dit kleine meisje haar kleindochter is. Haar ouders zijn hier al beide gestorven en haar oma is nu dus ook heel ziek geworden'. zegt Harry zacht. 'Zouden jullie haar naar een adoptiebureau willen brengen jongens? Ik kan het niet meer doen. mijn einde nadert al snel' zegt de oude vrouw schor. Ik knik. 'Natuurlijk mevrouw'. Harry pakt het kleine meisje op uit de doos terwijl de vrouw mij een klein mapje geeft. 'Hier staan haar gegevens in' legt ze uit. 'We zullen het doen mevrouw, maakt u zich geen zorgen' zeg ik. Een tevreden opgeluchte zucht verlaat haar lippen. 'Bedankt.. ik kan niet rustig sterven met het gevoel dat mijn kleindochter niet veilig is'. Ik bijt pijnlijk op mijn lip. 'We zullen doen wat goed is'. 'Nogmaals bedankt.. ik sta voorgoed bij jullie in het krijt, ga nu maar. Ik red me wel' spreekt ze. Niet lang daarna lopen Harry en ik met het meisje naar de auto toe. Eenmaal daar opent ze haar ogen. 'Haar ogen zijn blauw Lou.. net als de jouwe' zegt Harry zacht. Ik knik. 'Hoe heet ze eigenlijk?'. Ik open het mapje en kijk naar haar gegevens. 'Ze heet Alice en ze is een half jaar oud'. 'Alice' fluistert Harry terwijl hij haar kleine hoofdje streelt. 'Mooie naam hé Hazz'. 'Zeker.. een hele mooie naam voor een heel mooi klein meisje.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

LoveYouu ❤️❤️