Hoofdstuk 28

1.6K 85 10
                                    

POV: Louis
Na een lange tijd lopen zijn we allemaal zichtbaar moe aan het worden. Dat zie ik aan alles. Niall loopt alweer op de grond in plaats van door de bomen te slingeren, Liam zwemt langzamer dan hij eerst deed en Harry's gezicht is wit en zijn ogen zijn omringt met donkere kringen hoewel zijn hand nog altijd veilig in de mijne ligt. De enige die nergens last van lijkt te hebben is Soraya. Die stapt stevig vooruit en haar ogen lijken wel niet moe te krijgen. Ik vraag me af hoe lang we dit nog gaan volhouden want mijn benen worden ook al moe en beginnen al lichtelijk te trillen van de vele inspanning. Niall is de eerste die na enkele minuten de stilte doorbreekt. 'Ik heb honger, hoe lang gaan we nog door?'. 'Het is nog zo'n 3 uur lopen' antwoord Soraya. Niall maakt een kreunend geluid en laat zich tegen een boom zakken. 'Ik kan niet meer' klaagt hij. 'Ik ook niet' zucht Liam. Ik kijk vragend naar Harry. Hij knikt even en wend zich dan tot Soraya. 'Misschien is het beter als we nu gaan overnachten'. Ze knikt begrijpend. 'We zijn dichtbij een veilige grot waar we beschermd zijn tegen de kou en de regen, daar groeien ook veel bananen' zegt ze waardoor Nialls ogen oplichten. 'Waar wachten we dan nog op?!' Roept hij en hij sprint een beetje naar voren. Ik grinnik zacht. Ineens is hij niet meer zo uitgeput nu hij dit weet.

Soraya krijgt gelijk want na een kleine 10 minuten lopen zijn we aangekomen bij een grote grot en een aantal hoge bananen bomen. Niall maakt een kirrend geluidje en vliegt bijna een boom in. 'Hé Niall gooi er ook een paar naar beneden voor ons!' Roept Harry. Een paar seconden daarna vallen er een aantal bananen naar beneden die Harry en ik opvangen. 'Dankje!'. Liam kijkt afkeurend naar de bananen. 'Ik ga wel op zoek naar voedsel in het water' zegt hij als ik hem er 1 aan bied. Ik haal mijn schouders op en ga tegen een boom aan zitten. Ik haal de schil eraf en zet mijn tanden in een banaan. Gadver! Wat ik normaal zo lekker vond is nu echt smerig. Harry die inmiddels naast me is komen zitten lijkt het te merken. 'Wat is er Lou?'. 'Die bananen zijn smerig' zeg ik. Harry trekt even verbaasd zijn wenkbrauwen op maar lijkt het dan te snappen. Ik begin nu ook al de smaak van een kat te krijgen. Toch eet ik een paar bananen op. Ik moet toch iets eten. Ik ben dan ook blij als het allemaal achter de kiezen is. Ik zucht en laat me iets meer onderuit zakken. Net op dat moment valt er een bananenschil op mijn hoofd. Ik kijk omhoog en zie Niall gulzig op een tak boven mij eten. 'Hé Niall kijk een beetje uit waar je je schillen heen gooit!'. Hij kijkt beneden en begrijpt gelijk wat ik bedoel. 'Sorry Lou!'. Ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar Harry en ik zie hem moeite doen om een lach te onderdrukken. 'Lach niet' zeg ik terwijl ik de schil van mijn hoofd haal. Hij trekt me iets dichter naar zich toe. 'Sorry kitty'. Ik zucht en leg mijn hoofd tegen zijn borst.

Soraya zit tegenover ons en kijkt om zich heen. De blik in haar ogen staat verdrietig. Ik zou graag eens met haar willen praten. Misschien zou het haar goed doen. Al weet ik dat dat vanavond geen goed idee is. Ik voel mijn oogleden al zwaarder worden maar ik vecht tegen de slaap. Ik lig zo lekker tegen Harry aan. Hij is zo warm en hij ruikt lekkerder dan ooit tevoren. Misschien komt dat omdat ik nu een betere neus heb dan anders maar toch. Het gaat om het idee. Na een tijdje houd ik het niet meer eb moet ik een geeuw onderdrukken. 'Ben je moe Louis?'. 'Nee' lieg ik. Harry grinnikt zacht en geeft me een klein kusje op één van mijn kattenoren. 'Ga maar lekker slapen anders, het is goed'. Ik knik lichtjes en ga nog dichter tegen hem aan zitten en voel hoe de zon langzaam ondergaat en tussen de bomen verdwijnt. Ik luister naar Harry's kalme ademhaling en zijn regelmatige hartslag. Het maakt me rustig. Zo rustig dat ik automatisch begin te spinnen terwijl Harry zijn sterke armen beter on me heen slaat. Ik voel de slaap steeds meer toenemen. Als ik bijna in slaap ben gevallen voel ik plots hoe Harry me optilt en me naar de grot draagt. Ik laat het maar gebeuren en het laatste wat ik voel is dat hij me een klein kusje op mijn wang geeft waarna mijn ogen definitief dichtvallen en ik in zijn armen in slaap val.
----------------------------------------------------
Nieuw hoofdstuk! LoveYouu❤️❤️❤️

Just another slave|L.SWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu