Ako at Ang Masungit na Board Chairman

Chapter 14

Angella’s POV

*throbthrobthrob*

“Eh?” nabigla  ako at napalingon sa kanya dahil sa sinabi niya. Nung pagkasabi ko ng ‘Eh’ para bang bumigat ang pakiramdam ko na gusto ko ng umiyak.

Bakit ako napalingon sa kanya?

Bakit ako naaapektuhan sa sinabi niya?

Bakit ako nasasaktan na halos hindi na ako makahinga?

Ang dami kong tanong na hindi ko masagot. Hindi ko alam kung bakit ako nalulungkot siguro dahil sa sinabi niya o sa ibang bagay?

“Uy. Ok ka lang?” tanong niya sa’kin.

“A-ah! O-ok l-lang a-ako.” sabi ko sa kanya na nauutal utal.

“Sigurado ka dyan?” pagtatakang sabi niya sa’kin.

Nung hahawak siya sa  balikat ko eh, bigla akong umurong. Hindi ko alam kung bakit.

Pero, nasasaktan ako.

“U-uuwi na ko! Sige, bye!” nagpaalam na ako sa kanya.

Nung nag pass-by ako sa kanya bigla niya akong pinigilan.

“Sabay na tayo.” sabi niya sa’kin pero hindi na ako lumingon pa sa kanya.

“H-hindi. Okay na ako.” nauuta-utal kong sagot at binitaw ko na yung hawak niya sa kamay ko at tuluyang umalis na.

Nung naglalakad ako, hindi ko napansin na may luhang lumalabas sa mga mata ko. Hindi ko  na naman alam kung bakit. Bigla akong napaluhod sa sahig at umiiyak.

Can’t someone help me to get out of this pain feeling?

That thought came into me when someone hug me from behind.

“Sasabihin mo ok ka lang pero, hindi naman pala. Stop pretending!” sabi niya sa’kin habang nakayakap siya sa likod ko at tinayo na niya ako.

“Why are you crying?” tanong sa’kin ng Ivan na ‘to habang nakayakap siya sa’kin.

Bigla akong nabigla na katotohanan na ang nangyayari kaya tinulak ko siya at buti na nga lang hindi siya napaupo sa sahig at tumakbo na ako pero pinigilan pa rin ako ni Ivan

“Hey! Why are you crying?! Stop pretending that I didn’t question you!” sigaw niya sa’kin pero hindi ako sumagot at pinilit ko yung pagtanggal sa paghawak niya sa’kin.

Binitawan niya ako kahit alam niya na hindi ako makakatakbo pag hindi niya ako binitawan dahil ang lakas niya eh. Nung binitawan niya ako may narinig ako sa kanya.

[I always make you cry huh.] bulong niya at nung lumingon ako ng unti hindi ko inaasahan na ang mukha niya ay malungkot pero, nakangiti.

Tumakbo pa rin ako na may bitbit na konting guilt dahil sa sinabi niya. Wala naman siyang ginagawang masama ah? Ako nga ata yun eh. Tumakbo ako ng tumakbo hanggang may nabunggo akong lalaki.

“Sorry.” sabi ko sa kanya at patakbo na sana ako ng bigla niya akong hinila. Magre-reklamo na sana ako kaya lang, si Carlo lang naman pala.

“Angella?” tanong niya pero hindi ako umimik at iniwas yung tingin sa kanya.

“Why are you crying?” tanong niya sa’kin.

“Hindi ko alam pero, nung sinabi ni Ivan na mag co-confess daw siya kay Cindy, bigla na lang ako umiyak. Hindi ko alam kung bakit. Ano ba ‘to ha Carlo?!” confuse na sigaw ko sa kanya.