Ako at Ang Masungit na Board Chairman

Chapter 17

Nag tulungan kami nila Amy, Ivan, Nathan at ako sa assignment. Buti nga ang seating arrangement namin sa table eh maganda. Ako at si Amy ang magkatabi at si Nathan at Ivan naman ang magkatabi. Ang weirdo nga eh kasi minalas pa ko at katapat ko pa ‘tong Bakulaw na ‘to at syempre pag mayroong akong hindi maintindihan, kay Amy ako nagpapaturo “Amy, pano ‘to?” tanong ko sa kanya “Ugh! Tabi ka nga kay Ivan pwede? Sa kanya ka na lang magpaturo at kami na lang ni Nathan ang magtabi kasi ang dami mong tanong eh. Sigurado hindi ka nakinig kay Ms. Roxan so, Ivan pwede ba?” tanong niya kay Ivan. ANO?! Ayoko nga! “Sure,” tipid niyang sagot kay Amy at nakipagpalit sa kanya “So, pano ‘to?” tanong ko sa kanya na nakatingin lang sa notebook at kung ano ituturo sa akin. Ayokong tumingin sa mga mata niya dahil baka umiyak na naman ako na hindi ko alam kung bakit. Inexplain niya sa akin kung paano sagutin yung question na tinanong ko sa kanya at yun na yung huling tanong na pinaturo ko sa kanya kasi ayoko na muna makipag usap sa kanya na dahil sa iiyak ako eh na hindi ko naman alam kung bakit.

Ivan’s POV

Masaya na sana ako nung nagpalit kami ni Amy sa upuan dahil sa hindi niya maintindihan yung tanong pero that’s the last question she asks me and why the hell she is not looking to me?! Sh*t. She is smiling to Nathan but ME?! She is frowning that’s why I made a decision that can make her fall in love with me but Dad decided on his own but I’m okay with it because she will be in MY room. Just thinking that it will happen makes me excited. I’m secured with Nathan because he is Amy’s fiancé but with Carlo, I’m insecure because he almost hangs out with Angella. Just to make sure that Carlo will not make a move on her, I’ll just make her fall in love with me.

When we are about to leave at the library, Amy suddenly speaks, “I have an idea!” she said confidently to us, “Kung gumawa kaya tayo sa bahay niyo Ivan as in tayong apat ng assignment sa Biology? Okay lang ba sa’yo?” tanong niya sa akin. Hindi sana ako papayag pero maybe it’s a good idea, “Fine,” sagot ko kay Amy “So, what do you think Angella, Nathan?” tanong niya sa dalawa “Ok lang sa’kin” sagot ni Angella “Me too!” sagot naman ni Nathan “Well, let’s see each other in Ivan’s house but I don’t where it is?” tanong niya sa amin “I’ll go fetch you all but since I don’t know Nathan’s house, he must go to your house” sagot ko sa kanya. “Ok!” sagot naman niya ng ngiti “Ok” tipid na sagot ni Angella.

Nung sabay na umalis si Amy at Nathan at kami na lang ni Angella ang nasa library kasi duty din kami eh ang tahimik.

D*mn! This is so hard; her not speaking to me is like hell!

What did I do to her?

Angella’ s POV

Kainis! Bakit kasi magka-duty kami nitong Bakulaw na ‘to eh ayoko nang ganitong katahimikan lalo na’t wala naman siyang ginagawang masama sa akin tapos eto naman ako umiiwas ng walang dahilan, ang weird.

Shocks! Hindi ko malagay yung book sa taas. Pano na ‘to? Pataas ko kaya ‘tong book sa kanya…..hay! Wag na lang baka ma-istorbo ko pa. Abot ako ng abot dun sa taas nung biglang may umagaw sa book at nilagay ito doon at lumingon ako sa nag taas ng book “Thank you-“ napatigil ang mga salita ko at ang ngiti ko nung nakita ko si Ivan na nasa likod ko. In fairness, kahit trabaho siya ng trabaho ang bango bango niya pa rin. Ay kalabaw! Wag ka ngang mag isip ng ganyan, Angella! Humarap na lang ako ulit sa malaking bookshelf na nasa likod ko nung pagharap ko sa kanya. “Ah! Thank you!” pagkasabi ko nun sa kanya eh aalis na sana ako para ibalik yung mga nasa ‘For Shelving’ sa counter kaya lang bigla niya akong pinigilan sa kamay “Bitawan mo nga ako!” sigaw ko sa kanya pero hindi niya ako binibitawan at humigpit lalo yung hawak niya sa’kin “Bakit mo..” tumigil siya sa pagsalita at tumigin sa’kin “ba ako iniiwasan?” sabi niya sa’kin at hindi ko ine-expect na magiging sad yung expression niya. Sasagot pa lang ako eh binitawan na niya yung kamay ko “Alis na ko, bye” paalam niya at umalis na ng tuluyan sa library. Biglang bumigat ang pakiramdam ko.