Ako at Ang Masungit na Board Chairman

Chapter 32

Angella’s POV

A-ano daw?

Imposible ‘to….

Walang gusto sa’kin si Ivan….

“Hahaha. Ivan, nababaliw ka na nuh. Kakasabi mo nga lang na di mo ko gusto-.” Lalong humigpit yung yakap sakin ni Ivan. Ang unfair mo naman. Yan ang nasa isip ko na sinasabi ko sa kanya. TT__TT “Oo. Hindi kita gusto pero, mahal kita. Iba ang gusto sa mahal, Angella. Nung una, akala ko di ako magkakagusto sa t*ngang babaeng ‘to.” Kaasar 'to ah! “Ah. So, minumura mo ko? Sampalin kaya kita!” Inis kong sabi sa kanya. Murahin daw ako. Walang hiya. Ganda na sana ng moment eh. -.- “Wait kasi. Patapusin mo ko. Pwede?” Inis din niyang sagot na nagpatahimik sa’kin. Humiwalay siya sa pagka yakap at tumingin sa’kin at nagsalita. Sobrang seryoso naman neto. Kakilig tuloy. >///< “Lagi na lang ako pinapahamak. Lagi na lang ako kinokonsensya. Pero, habang tumatagal ako na yung nagiging t*nga dahil nagmamahal ako sa isang estudyante ko. Board Chairman ako. Kasama sa kontrata ni Mom na bawal ako magmahal ng babae dito sa school kasi, ipapakilala din nila ako. Kahit estudyante lang din naman ako. They are so unfair. Masasaktan lang kita pag naging girlfriend kita. Sasabihan ka ng kung ano anong salita. But now, seeing you with Carlo makes my heart throb and makes my mind break. I will fight for you even if the world is against us. Be it as my family’s name. I’ll prove them that the girl in my hands and in front of me are right for my heart and mind.” Sabi niya sabay hila sa waist ko at dinikit yung noo niya sa noo ko. “Hey. Will you be my girlfriend?” Sabay sabi niya. Shocks! Kilig na talaga ako. >///< “Dami mong sinasabi. Sanay na ako na pagsabihan ng masama nuh dahil sa pretend relationship natin. Pero, gusto ko na talaga maging totoo yun.” Sabay pikit at ngiti ko sa kanya. “Edi mag-yes ka na.” Ngiting sagot naman niya. “Hoy lalaki! Di ako easy girl ah! Syempre, di mo ako ganun makukuha. Lalo na nung nasaktan mo ko.” Pout kong sabi sa kanya. “Hahaha. Ok ok!” Ngiting sagot niya. Yung ngiting nakakakilig na talaga. Hahaha. ^___^ Bigla naman niyang hinigpitan yung pagyakap niya sa waist ko sabay ngiting sabi ng, “I’ll make you fall for me even more.” O sige na! Ako na na-fall sa bakulaw na to. Tinanggal ko yung pagkahawak niya sa waist ko at sabay ngiting sabi ng, “Ewan.”

Humiga na ako sa kama ko at inaantok pero, kinikilig pa rin. Ang sarap sa pakiramdam na minamahal ka rin pala ng taong mahal mo. Tama nga naman si Ivan. Iba ang gusto sa mahal. Dugtungan na rin natin. Iba ang crush sa gusto, iba ang gusto sa mahal. Oh diba? At least walang assuming na mangyayari. Ano kaya mangyayari bukas?

Cindy’s POV

(Long time no POV, everyone. As if naman na gusto niyo ko magkaroon ng POV. Joke. XD)

Haay. Di ako makatulog. Same room nga kami ni Carlo, di naman kami nagpapansinan. Mapuntahan nga sa kama niya. Miss ko na rin siya eh…. “Carlo!” Sabay alog sa kanya. “Ano? Matulog ka na lang.” Sagot niya sa’kin pero, naka-side view na hindi nakaharap sa’kin. “Ayaw! Gusto kita makausap! Carlo!” Alog ulit sa kanya. “Wag ka ng makulit. Sugurin mo dun si Ivan. Siya naman gusto mo eh. Panakip butas lang ako.” Sagot niya sa’kin. “Idiot ka talaga kahit kailan! Nag-sorry ako kasi di ko pa alam kung ano ang nararamdaman ko talaga sayo. Ayokong mag-“I like you too.” ng di ako sigurado. Kung gagawin ko lang yun, masasaktan ka lang sa huli pag nalaman mo. Kung wala ka na talagang pake sa nararamdaman ko, so be it. I’ll forget the feelings I have for you. And lastly, I love you.” Ngiting sabi ko kay Carlo na nakatingin na pala sa’kin. Ba’t umiiyak din ako habang nakangiti? Naging ganito lang ako kay Carlo, never kay Ivan. TT__TT

Umalis ako sa kwarto at umalis sa building. Wala na akong pake kahit umuulan ngayon o gabi na. Ang importante, makalimutan ko ‘tong feelings ko kay Carlo. Pumunta na lang ako sa park kung saan tuwing umiiyak ako, nandyan si Carlo. Umupo muna ako sa swing. Alangan namang tumayo lang ako. Haay. Naalala ko pa nung bata ako, may nang-away sa’kin na mga lalaki. Dito ako umiyak nun at dito din ako lagi pinupuntahan ni Carlo. Pero, ngayon di siya pupunta. For sure yan. “Waah!” Sigaw ko habang nakikisabay ang ulan sa iyak ko. At least may kadamay ako.

Carlo’s POV

Di ko aakalain na mamahalin ako ni Cindy. Akala ko talaga si Ivan ang gusto niya. P*tcha! Asan yung brat na yun? Pero, kahit brat yun mahal ko yun ah. Sumakay ako sa kotse ko at hinanap si Cindy. I’m so freaking out. Di na ko makaisip kung nasan siya. Sa park. Kung saan siya lagi umiiyak. Sigurado akong nandun yung brat na yun. Nung nasa park na ako, ayun. Nandun nga umiiyak. Di lang pala si Ivan ang t*nga, ako din pala. Pinaiiyak ang taong mahal mo. Pero, sadyang nagmamahal lang talaga eh. “Nandito ka lang pala.” Sabi ko kay Cindy at nagulat siya nung makita niya ako. “Sorry kung ang idiot ko minsan. Alam mo tong idiot na ‘to, nagmamahal na dati pa sayo. Akala niya hindi mo siya mamahalin. Ang torpe torpe niya. Pero, ok lang sa kanya na masaktan sarili niya basta maging masaya lang yung taong mahal niya na mahal iba hindi siya. I love you too, Cindy and I’ll always be. Sorry sa pagpapaiyak ko sayo ngayon ah.” Ngiting sabi ko sa kanya pero, yung malungkot. Nabigla ako nung niyakap niya ako. “Ok lang yun. Sorry kung naging manhid ako dati ah. Salamat sa pagtanggap ng feelings ko. I thought it’s too late, idiot.” Sabay higpit ng yakap niya. Shet. Kakilig ‘to. “A-ah. U-uwi na tayo. Curfew na eh. Pagalitan pa ko ni Ivan lalo na pag nakita kang umiyak.” Sabay buntong hininga. “Wag ka mag-alala! Ako bahala sayo!” Ngiting sagot ni Cindy. Yung ngiting di ko pa nakikita. Wow ah. Dumadamoves para tumibok ang puso ko ng paulit ulit. Wag naman sana sobrahan. Too much love from Cindy can kill me eh. Hahaha.

Ivan’s POV

Makagawa na nga ng paraan para main-love sa’kin si Angella ng paulit-ulit. Hahaha. Ahh. Alam ko na punishment ni Carlo at Cindy sa paglagpas sa curfew. Wahahaha! ^___^ *---* Nung pagdating nung sasakyan ni Carlo, inabangan ko agad sila. Akala nila ah. Mga makukulit na bata. -.- “Ivan, kaya lang naman kami late kasi-.” Di ko na pinatapos si Cindy. “Kasi nag away kayo at nagbati. Umiyak ka kasi tears of joy. Yun ba yun?” Poker face kong tanong sa kanya. “Oo!” Sagot naman niya. “Invalid reason. May punishment kayo sa’kin. Meet me tomorrow at my office. Bye.” Explain ko sa kanila sabay alis.

(A: Hala! Ano kaya punishment nila? Siguro may evil plan na naman ‘to si Ivan or baka LOVE PLAN? Hahahaha. Abangan! ^___^v)