Ako at Ang Masungit na Board Chairman

Chapter 30

Angella’s POV

“I like you.” Sabi sa’kin ni Ivan. “Eh?” Pagkasagot na pagkasagot ko, nagkaroon ng fireworks. Bumitaw siya sa pagkayakap at sinabing, “Are you happy now?” Tanong niya sa’kin sabay ngiti. Imagination ko lang ata yun. Pero…..

Hindi niya alam kung gaano niya ako napasaya ngayon. Nangasar man siya, pero bumawi rin sa pagtawa sa akin.

Napangiti ako ng wala sa oras at sinabi sa kanyang, “Hmm! I’m happy!” Hindi ko alam kung anong ngiting ipinakita ko sa kanya pero ang alam ko lang eh, sobrang saya ko ngayon. ^___^ Habang pinapanood ko yung fireworks na nagpuputukan, magkatabi lang kami ni Ivan nakaupo sa sahig na may banig, syempre. “You know, I met a crybaby when I was a child. She felt like she was all alone. But I’m sure when she smiles, she’s beautiful.” Kwento niya sa’kin at dahil dun, napatingin ako sa kanya. “Ako din. Nagkakilala kami kasi umiiyak ako noon. Naging malungkot ako nun kasi namatay na yung Mom and Dad ko.” Kwento ko sa kanya at natapos na rin yung paputok ng mga fireworks at yumuko na lang ako.  “Simula nun, inalagaan na ko nila Lolo at Lola. May kompanya ang Mom at Dad ko. Ang nag take over sa company eh yung Tita kong mabait. Plastic kasi yung mga nasa side ng Dad ko eh.” Malungkot kong ngiting sabi sa kanya. “Don’t you ever get lonely sometimes?” Tanong niya sa’kin, pero hindi pa rin ako tumitingin sa kanya. Nakayuko pa din ako.

Ba’t ganun parang feeling ko gusto kong umiyak?

Ba’t kung gusto kong umiyak sa tabi niya pa?

Siya nga lang ata ang taong nagtanong kung okay lang ako eh.

Ang huli ko na lang alam eh, nararamdaman ko ng may basa sa mga pisngi ko.

Nakayuko pa rin ako. Ayoko talagang makita niya akong umiiyak.

“Angella, face me.” Utos sa’kin ni Ivan. Humarap ako sa kanya, pero nakayuko pa rin ako. Hindi ko alam kung bakit lagi niya na lang ako napapasunod. Dahil ba mahal ko siya? Bigla niya naman akong niyakap sa dibdib niya. Itutulak ko na sana siya sa pagkayakap sa’kin ng bigla siyang magsalita. “Cry if you want. Just don’t dirt my shirt.” sabi niya sa’kin. Napangiti tuloy ako ng wala sa oras. At mukhang baliw na umiiyak at ngumingiti. Pano  ba naman? Eh ‘tong masungit na board chairman na ‘to eh, nagbibiro pa sa ganitong sitwasyon.

Pagkatapos na pagkatapos kong umiyak sa t-shirt niya, eto na agad ang bumungad na salita. “Tch. Iiyak na nga lang, kailangan pang magdumi ng damit ng ibang tao.” Sabay alis niya ng polo niya. Hahagisan ko na ‘to ng sapatos eh. Pasalamat siya pinaiyak niya ako sa dibdib niya.

Sasagot na sana ako ng biglang bumukas ang pinto. Nung pagkatingin ko, isang lalaki na sa mga 40’s na. Naka-suit at naka-pocket pa yung kamay  sa pants niya. “What are you doing here, old man?” Biglang tanong naman ni Ivan sa lalaki. “Respect your Dad, Ivan.” Grin na sagot naman ng lalaki. Naglakad siya papunta sa harap namin at hindi ko ine-expect yung sasabihin niya. “Hi, Young Lady. I’m  Ivan's father. Nice to meet you." Ngiting sabi sa'kin ng lalaki. "A-ah. Nice to meet you din po. Angella David po." Sagot ko sa Papa ni Ivan. "Oh. What a coincidence. One of my partner company is your family's name right?" Ngiting tanong niya sa'kin. "Opo. Tita ko po siya." Sagot ko sa kanya. "You'll not inherit your father's company?" Pagtataka niyang tanong sa'kin. "Ako po, pero pag natapos ko po yung college dun lang po ako magiging CEO ng company ng Dad ko po." Sagot ko ulit. "Hey, Old Man. Stop asking her such stupid questions." Singit ni Ivan sa usapan namin. "I don't care what status you're in love with. All I care is you truly respect and love her." Ngiti niyang sagot. "But I think your Mom will ask this so, I asked her. Don't worry. She already passed for me." Dagdag niya. "So, let's go?" Ngiting aya niya. “Old Man. Stop that ugly face you're showing." Singit ni Ivan. "Respect your father, Ivan." Ngiting sabi naman ni Tito kay Ivan. Pero yung ngiting nangangasar. XDD "Tsk." Inis na sabi ni Ivan. "Let's go to your room." Ngiting sabi ni Tito. "Ok po." Sagot ko naman.

Pumunta kami sa room namin ni Ivan. Susungit sungit si Ivan pero pagdating sa parents niya, wala siya. Naniniwala na nga ako sa kasabihang: Your weakness is your parents. Oh di ba? Ang galing! Hahahaha. Bagay na bagay kay Ivan.  XDD Nung nasa room na kami, tiningnan tingnan ni Tito yung room. "What a neat room." Impress na sabi niya sa'kin. "Thank you po." Ngiting sagot ko kay Tito. "I didn't expect that you can smile so beautiful in front of Ivan." Pangangasar ni Tito na dahilan na mapamula ako. "Stop it, Dad. She's just my student." Seryosong sagot ni Ivan. Pinagtusok tusok niya ang puso ko dahil dun. Pinakain namin si Tito ng dinner at umalis na siya. Naiwan kami ni Ivan sa kwarto. Bakit ayokong magsalita? Parang pag binuka ko yung bibig ko at magsalita ng kahit isang salita, iiyak na ako ng di oras. Umupo na siya sa kama niya at ako naman, nakatayo malapit sa kama niya sa paanan. Eto na yun. Humarap ako kay Ivan at nag salita ako. "I like you, Ivan." Buong tapang kong sabi sa kanya. Halatang nagulat siya sa sinabi ko.

I see the blue in your eyes

Baby what are you hiding?

I catch a glimspe of the truth

And it don't look good, no

I feel the ground fall away

"I'm sorry." Hindi siya nakatingin nung pagkasabi niya nun.

As you fight back the tears

And choke the words

“Eh?” Ang tangi ko na lang nasabi.

You don't love me

You can't say it

After all this time

You don't want me

You can't mean it

Tumayo siya at yayakapin na sana ako pero....

Tell me you lied

Yesterday everything

Seemed so ok

How can it be that today

You don't love me?

"Bakit mo pa 'to ginawa?" tanong ko sa kanya habang nangingiyak. "Bakit mo pa ako pinaasa?" dagdag ko pa. Wala na. I broke down.

I thought that I really knew

Who you were, baby

But now my world is a mess

And I'm going down

I can't bear to believe

There's nobody else

The reason is...

You've shattered my heart

And you've left it for dead

The truth is I've been misled

You don't love me

"Sana, iniwan mo na lang ako na mabuhusan ng juice at pagtawanan ng iba! Sana, hindi mo na lang ako naging pretend girlfriend!" dagdag ko pa ulit na nakayuko. Pero wala ni isang salita lumabas sa bibig niya. "Ayoko na." sabi ko sa kanya at tumingin na sa mga mata niya at umalis. Hirap pala nuh. Umibig ka sa isang taong wala namang feelings sayo. Bakit pa sa kadami-daming lalaki na nakilala ko na isang board chairman, manhid at masungit pa? This feelings is so unexpected.