AYNADAN KORKAN KIZ (Büyüklere Masallar 1)

Bölüm - 22

Senin gülünün diğerlerinden daha önemli olmasını sağlayan şey, ona ayırdığın vakittir.

-Küçük Prens

"Düştüğün durum yüzünden ağlıyorsan ağlama.Kendini küçük düşürmekten başka bir işe yaradığın yok."

"Noldu sana böyle? Bu sen değilsin.Olamazsın hayır.Seni tanıyamıyorum."

"Sana acıyıp üzülmemi falan mı bekliyordun yoksa?" diye devam etmiş adam.

Kendisinden nefret ediyormuş hissi uyandıran şimdi hiç de aşina olmadığı bir çift zalim göz ona buz gibi ve her zamankinin aksine oldukça duygusuz bir ifadeyle bakıyormuş.

"Beni ne kadar iyi tanıyordun ki? Kendini prenses sanan küçük bir kız çocuğundan başka bir şey değilsin."

Adamın devam ettiği dur durak bilmez hakaretlerini daha fazla işitmek istemediğine karar veren Laura koşarak ve arkasına bir kez olsun bakmadan oradan uzaklaşmayı dilemiş.Bu sarayda daha fazla kalamazmış.Şu an tek arzusu nineciğini de alarak bu sarayı terk etmek, güvenli ve huzur dolu klübelerine geri dönebilmekmiş.

"Seni daha fazla dinlemek zorunda değilim."

Kız tam arkasını dönüp gideceği sırada adam bileğinden tutarak sıkıca yapışmış.

"Nereye gittiğini sanıyorsun? Benim iznim olmadan şurdan şuraya gidemezsin.Bu saray bana ait unuttun mu?"

"Sen... sen... kötü bir adamsın." diye haykırmış Laura.

"Nihayet anladın." demiş adam ve ardından attığı kahkaha kızın kulaklarını çınlatmış.

"Göründüğünden de aptalmışsın."

Bir kez daha "Rahat bırak beni." diye haykırmış.

"Kes sesini.Bütün sarayı ayağa kaldıracaksın."

"Canımı acıtıyorsun."

Adam bu sözlerinin üzerine kızın kavradığı bileğini daha çok sıkmış.

"Hiç bir yere gitmiyorsun."

"Benden ne istiyorsun?" diye bağırmış kız. "Beni korkuttuğunu görmüyor musun?"

"Şimdi aç kulaklarını ve beni iyi dinle.Ne söylersem hatfiyen yapmanı emrediyorum.Duydun mu beni?"

Laura cevap vermemiş ve bu da adamın daha fazla sinirlenmesine sebep olmuş.

"Duydun mu dedim?" diye kükremiş adam.

"Duydum." diye yanıt vermiş Laura usulca.

Bir yandan sessiz sessiz ağlıyor hem de artık hiç tanımadığını düşündürten bu adamdan ölesiye korkuyormuş.

"Burada oturacak ve yerinden hiç kalkmayacaksın.Benin küçük bir işim var ve sonra yanına döneceğim.Sen de o zamana kadar asla ama asla sarayın kapısında içeriye adımını atmayacaksın."

Laura adamdan kaçırarak yere bir yerlere odakladığı ve ondan tarafa hiç bakmadığı korku dolu gözleriyle onu onaylamış.

"Duydun mu?" demiş adam yeniden.

"Cevap ver.Dilini mi yuttun?"

"Duydum." demiş kız bir kez daha.

"Aferim.Ben şimdi gidiyorum.Sen de burda uslu uslu oturacak ve burada beni bekleyeceksin."

Laura az beklemiş uz beklemiş.Dere tepe düz beklemiş fakat ne gelen varmış ne de bir giden.Artık hava kararıyor, karanlık iyiden iyiye çöküyormuş.Neredeyse saatlerdir bahçede oturuyormuş ve belli ki adam da gelmeyecekmiş.