KURŞUN ADRES SORMAZ Kİ

"BENİM İÇİN"

Yeni bölümde geldiii! Bu bölümü ikinci kez geçirdik maalesef çünkü bölüm silindi. Biz de bölüm gecikmeden gelsin diye 3162  -sayılar Seto'ya özel- kelimelik bölümü tekrar ve çabucak geçirdik beklemeyin diye. Umarız beğenirsiniz.

Bölüme geçmeden önce bir şey daha ekleyelim, 15 Temmuzda verdiğimiz şehitleri unutmayalım arkadaşlar. Hepsi için bir fatiha lütfen...

Bölüme geçecek olursak; geçen bölümü bir de Asmin'den okuyun bakalım neler olmuş? Tahminleriniz tutmuş mu?

Her bölümün açıklamasında yazdığımız gibi; oy ve yorum unutmayın.

Öpüldünüzzzz....

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ben de mutfağa gidip koca bir bardak dolusu su  içtim. Ben hala mutfaktayken - Devran çıktıktan 5 dakika falan sonra-  kapıdan tıkırtı sesleri gelmeye başladı. Devran bir şey mi unutmuştu acaba. "Devran?" diye seslendim sorarcasına. Kapıya doğru ilerlemiştim ki gördüğüm yüzle donup kaldım.

Bu... Bu Halil'di. Siktir. evime kadar girmişti. Bu it bu cesareti bulup evime kadar girmişti! Lanet olsun! Evimdeydi.

"Çık evimden!" diye bağırdım Halil'e. O ise o iğrenç sırıtmasını yüzüne yerleştirip "Gitmek mi? Katiyyen olmaz. Burda benim olan bir şey bir ve almadan gitmem." dedi pis herif. "Halil git burdan. Sana ait hiçbir şey yok burda. Olmayacakta." dedim sinirle. "Aaaa Asmin, ne çabuk unuttun ama sen benimsin. Bana aitsin. Ne işin var ki o Devran pezevenki ile?" dedi yaklaşmaya başlayarak. Nefret ediyordum onun bu tavırlarından. "Ben sana ait falan değilim. Ben Devran'a aitim. Tamam mı? Sadece Devran'a! Seninle sadece saçma bir şekilde beşik kertmesiyiz biz. Hangi devirde yaşıyoruz? Aşk var artık aşk. Tabi senin gibi pis bir insan ne anlar aşktan. Şimdi tekrar söylüyorum sen de gidiyorsun. DEFOL! Çık. Bu evden de hayatımdan da." dedim uzaklaşarak.

Maalesef ki bu Halil şerefsizi benim beşik kertmemdi. Kahretsin ki o gördüğüm adam bu idi işte. Bizi izleyen Halil'di. Hep bir bokluk yapmasından korkuyordum ama Devran'a söylemedim. Beşik kertmesinin olduğu bir devir bile değildi ki. Onunla değilde Devran ile evlendiğime fazlasıyla sinirlenmişti anlaşılan. Ama Allah aşkına beşik kertmesi mi kaldı ya?

"Ben alıcağımı almadan gitmem." dedi ve hızlı adımlarla bana doğru yaklaştı. Ben ise Halil şerefsizinden kaçıyor elime geçeni ona fırlatıyordum. Sonunda Halil ani bir hareketle beni tuttu ve "Kaçma güzelim" dedi. "Bana asla ama asla güzelim deme! Sakın!" diye bağırdım. Bana en son Devran demişti 'güzelim' diye. Bu it söylememeliydi.

"Olur güzelim." dedi it. Beni sürükleyerek üst kata çıkardı. Ondan kaçmayı deniyordum. Korkuyordum da. Her ne kadar saklamaya çalışsamda çok korkuyordum. "Bırak beni Halil. Bırak!" dediğim an kendimi yatak odasındaki yatağın üzerine fırlatılmış buldum.

Hayır!

Olamaz!

"Bu yatakta mı sikti seni o şerefsiz? Bu yatakta mı ait oldun ona? Bu yatakta mı birbirinizin oldunuz? Hmmm,  yatak güzelmiş bakalım senle Devran'a eşlik eden bu yatak bize de edecek mi?" dediği an başımdan tonlarca kaynar suyun döküldüğünü hissettim. O an çöllerde dondum, kutupta yandım. Kanımın çekildiğini hissettim. "Şerefsiz olan sensin anlıyor musun sen?! Ve o düşündüğün şey asla olmayacak. Asla! Anlıyor musun beni?" dedim o bana yaklaşırken.

Ben ise ani bir hareketle yataktan kalktım. Halil ise benden daha atik çıktığı için duvarın dibinde kıstırdı beni. Erkekliğine tekme atmayı denedim direkt ama tüm ağırlığını bana yasladı ve bileklerimden tutup duvara sabitledi. "Bırak beni piç herif. Devran şimdi gelir seni de sikerse görürsün. Çık bu odadan da hayatımdan da. Defol git diyorum sana Def-Ol-Git. Uzak dur benden. Siktir ol ve git " dedim.