HAYATIMDAN ÇIK ARTIK " KIZIM "

KORKUYORUM ANNE!!!

Multide :KÜÇÜK MEYRA :) İYİ OKUMALAR 😊😊

    Çöplük gibi bir yerdeydim ve korkuyordum sanki sanki kalbime küçük küçük dikenler batıyordu. Çok biçare durumdaydım. Ağlamak ,çığlık çığlığa bağırmak istiyordum. Ancak o zalim kaba pis kokan adamın beni bulmasından o kadar korkuyordum ki...

       Bir köpek yanaşmıştı o an yanıma. Köpeklerden nefret etmiştim her zaman çünkü annemin bir nevi bir zamanlar bayılma ve beraberinde ölümü getirme  sebebiydi neden mi? Annemin meğersem köpeklere alerjisi varmış bende küçüğüm haliyle yine küçüğüm ama bir büyükten daha olgun düşünüyorum artık. 

   
   
     Nerden bileyim annemin alerjisi var. Ben annem sevinsin diye öğle uykusundayken gizlice dışarı çıkmış ve küçük minnoş bir köpekle karşılaşmıştım. Anneme sürpriz yapmak istedim. Ve annemin yatağının üstüne bırakıp çıktım odadan birde küçük bir öpücük bıraktım ona sanki öleceğini biliyormuşum gibi... Annem uyanamamıştı... O köpekte ortalıktan kayboldu zaten. Ama annemi öldürdü ama annem değil sanki ben ölmüştüm beni bir başıma bırakıp gitti (!) Of be öf. Dünya resmen benimle oyun oynadı babamla bir başıma kalmıştım bir aya kalmaz anneme acısından oda beni terk etti aman ne hoş(!) Her neyse köpeklerden nefret ediyordum. Köpeğin yanımdan gitmesi için nelerimi vermezdim haliyle annemler iki  yıldır olmadığı için köpeklerden uzaklaşmış ve onlardan gitgide korkar hale gelmiştim.

     Köpek yanıma yanaşmıştı yere çömeldim korkuyordum ne yapacaktım?! Bağırsam veya kaçsam adam beni yakalardı. O an Superman'in gelmesi için dua ettim. Ama o beni nerden bilecekti.Hem bide Batman gelse oooo kavga çıkardı. Bu düşüncelere yüzleşirken köpeğin yanımdan gittiğini gördüğümde bir hayli rahatlamıştım. Ama daha fazla dayanamadım bir hıçkırık kaçtı ağzımdan... Annemin yüzü belirdi karşımda o an üstümden kamyonet kalktı sanki annem ağlamamı istemezdi 'Sen güçlü bir kızsın, güçlü kızlar ağlamaz...' derdi annem dizlerimi göğsüme çekip yüzümü kollarımın arasına aldım.  Hıçkıra Hıçkıra ağladım. "Korkuyorum anne!" Bağırsam da sesim o kadar güçsüz çıkmıştı kii... Titriyordum.
Annemin sesi yankılandı  kulağımda "Sen güçlüsün güçlü kızlar ağlamaz.." dedi o an 'Ben güçlü değilim, hiçbir zamanda olmadım.Olamadım... Ben  sana bir evlat bile olamadım anne! Ben katilim, seni öldüren katil...Katil...' deyip  bağırmaya o kadar ihtiyacım vardı ki ama ayakta durmalıydım   ben kendi kendime konuşurken o adamın gitmiş olduğunu gördüm. Hemen kalktım ordan. Annem görse ooo bana demediğini bırakmazdı... Yere oturduğum için.  Düşündüğüm şeyle tebessüm ettim ama ne tebessüm görenler suratımdan anlardı nasıl olduğumu tebessümümden, acı ,acı dolu tebessümden... Yürümeye başladım. İstanbul'un sokaklarından geçiyordum gözlerimde yaş, kalbimde yas vardı belki ama olsun dedim olsun...

     Sokak sokak cadde cadde yürüdüm. Sonunda bitkin düştüm her ne kadar akıllı ve kurnaz olsamda küçük  hatta küçücük bir çocuktum daha yahuu! Eve gitmek istiyor ancak evin yolunu bir türlü bulamıyordum birden kendimi söverken buldum. 'Aptalsın işte aptal! Teyzeni sevmesende niye kalmadın? Niye of be of. Sen bu kadar deli bir cesarete ortak olmazdın Meyra olamazdın!Sen... Of annem görse, öğrense ne kadar üzülürdü.Maalesef görüyorlarmış eniştem demişti bana annen ve baban... Cennetten görür görür seni diye... Meyra! Sen of. Dayanacak gücüm yok artık...' son sözlerim o kadar kısık çıktı kii. Artık dayanamayıp sokak ortasında bir yere başımı çarptım ve çarpmamla gözlerimi yavaşça kapatmam bir oldu kapatmak istemiyordum son gücümüde tükendi  ve gözlerim kapandı...

Hikayem hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce saçma mı?
Sizce Meyra ismi güzel mi ilerleyen bölümler ile ilgili planlarım var harika bölümler bekliyor sizi!!!  Umarım beğenirsiniz.. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin...🙈🙈
Oyys şimdiden yorum yapanlar var hepinize saygılarımı ve sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum...