HAYATIMDAN ÇIK ARTIK " KIZIM "

MEYRA!

Multide.. Meyraaa 💛

-Meyra EVCEN -

Sabah sabah evdeki gürültülerle uyandım. Telaşla aşağıya inmeden önce birkaç basamak kala durdum. Annem ve yine müştemilatta kalan daha yeni gelen hizmetlilerle kavga ediliyordu. "Siz... Benim yavrumu elimden aldınız. Ne yaptınız da küçücük kızın aklını çeldiniz! O bizim.. Bizim" diye bağırken annem araya ağlayarak girdi. "Yaa ne istiyorsunuz ondan! O benim anladınız mi be-nim!!" deyip hüngür hüngür ağlamaya başlarken birkaç adım daha ilerleyip ne olduğunu anlamaya çalışırcasına "Ne oluyor burda! Biri açıklasın yoksa.." dedim en güçlü sesimle. Salondaki herkesin gözleri beni bulurken ben sorgulayacı gözlere etrafı süzmeye başlamıştım . Yerde kırık dökük vazo, dağınık yastıklar, yeni alınan kırık CD'ler ... Etraf harabeye dönmüş gibiydi. Babam hiç beklemediğim bir anda bana gurleyince Bakışlarım onunla buluştu. "Meyra, odana çık. Bu konular seni bağlamaz!" diye sözleri sıçramama neden olmuştu. Sinirle babama patladım. "Ya burda! Evimde bağırışıyorsunuz ve sonra suçlu ben öyle mi! Sabah sabah bağıra çağıra pat güt gürültü var ve hiç bir şey yok öyle mi?! Öyle olsun bakalım.. Öyle olsun.." deyip sinirle odama çıkıp ağlamaya başladım.

Ya ne oluyor o kadının dedikleri... Babamın bana hayatında ilk defa bu kadar şiddetli bağırışı... Bu evde bir işler dönüyor ve ben bunu öğrenmesini bilirim. Diye düşünürken dolabıma ilerleyip içinden birkaç giysi çıkarıp Üstüme geçirdim. Çantamda alıp aşağıya indim. Her yer temizlenmiş ve etrafta hiç kimse yoktu . Bende durumdan istifade hızlıca kapıyı açıp evden çıktım.

Okula geldiğimde yine Akınla gözlerimiz çakıştı. Saliselikti ama... Yerime geçip Su ve Çağlayla sohbet etmeye başladım. Bugün yine doluyum zaten kimsenin üzerime gelmesini istemiyordum. Kankilrime olanları anlattım. Onlarda birkaç şeyden şüphelendi gibiydi ama bana söylemek istemediler. Şükür dinlemedigim ders bitmişti. Şu Su galiba gönlünü şu çocuğa kaptırdı kii.. Oh my god! Bunlar el ele mi tutuştu! De get yani! Bunlar! Su! El ele! Yarabbi sabır. Koşarak onların arasına girdim. "Sevgili mi oldunuz la siz?!" dedim şok olmuşçasına. Şu başını eğerken Arda başını sallayıp sırıttı . Bunlar dahi oldu ya laa! Diye kendi kendime konuşmaya başladım.

Okul çıkışında Otoparka indim. Etrafta kimse yoktu. Ve bu sessizlik benjm içimi ürpertiyordu. Etrafı süzmeyi bırakıp arabanın kapısına yönelmiştim ki, hiç beklemediğim bir anda ağzımı biri sımsıkı bir şekilde kapatmıştı. Yaşadığım şeyle gözlerimi kapatmak istemesemde kapatmıştim. Bedenim soğuk mermerle buluşmuştu...

-Akın KESKİN -

Meyra 'yı halen köpek gibi sevsem de Ateş ile o gün yaptıkları aklımdan çıkmıyordu. Evet gördüm. Her şeyi kendi gözlerimle. Lanet olasıca bir öpücük! Otoparka doğru ilerlemeye başlamıştım. Otoparka ilerlerken yerde bastığım kolye ye benzer bir şeyle yere baktım. Yanlız bu... Meyra! Hayır olamaz Meyra 'nın kolyesiydi. Hemen kolye yi alıp arabayla ordan uzaklaştım.

Evde kolye ye bakarken lanet olasıca bir telefon sesiyle küfür mirildandim "Lan abi! Koş.. Meyra ... Meyra!" dediği an ayaklanmıştım bile. "Ne diyosun lan it! Doğru düzgün anlat! "Lan Akın Meyra kaciirilmis televizyona bile çıktı. "Saat akşam 20.00 sularıydı. Direkt kapıya koştum. Dışarıya çıktım. İçimde çok büyük bir korku vardı. Arabama atlayıp ne yapacağımı bilmeden "Nerdesiniz olum siz ?!" dedim bağırarak "Şuan biz karakoldayız... İstersen gel buraya.." dediği sözcükler beynimde tümör olacak derecede yüksek bir tınıyla yankilaniyodu. Okulun önünde buldum kendimi direkt Otoparka indim. Mesaj gelmişti. Lanet olası bir mesaj bakmak istemedim. Otoparkta kimseler yoktu ve karanlıktı. İçimden bir ses bakmam gerektiğini söylüyordu. Mesajı açtım. Gizli bir numaradandı.

"Sevgilin elimde... Polisi ise karıştırma! Yoksa olacakalardan sorumlu değilim"

Yazıyordu... Benim Sevgilime haa! Benim! Hızlıca Otoparka indim. Hiç kimse yoktu. Bizimkileri aradım. Olanları anlattım. Polis olmasın falan da dedim. Etrafa bakımayı bırakıp koşmaya başladım. "Sevgilim nerde lan! Cesaretin varsa çık karşıma. Bırak lan Sevgilimi derdin kimleyse benimle hallet. Sevgilimi bırak! Onun saçını teline zarar gelirse yemin ederim yakarım seni yakarım..." diye bağırırken bir mesaj seside beynimde yankılanmaya başladı.

'Ahh KESKİN sen ne komik adamsın! Bence biraz acale et! Yoksa sevgilinin sadece saçlarına zarar gelmeyecek... Seninle Okulun altındaki bodrum katına gel!Para Mara değil derdim. Meyra ' nın babasınıda getirmeyi unutma..."

Mesajlar beni bitiriyordu. Sinirle duvarı yumrukladım. Neden Meyra 'nın babası? Bu çocuk kimse onu yaşatmayacagimi biliyor ama! S***ir et! Korkuyordum. Ama Meyra için Meyra! Koşarak Aras ' ı aradım çok geçmeden cevap verdi. Aras okulun altındaki bodrum katına gelin ben oraya gidiyorum şimdi polisi molisi karıştırma! Meyra 'nın babasını getirmeyi unutma.."
"Akım niye Meyra 'nın babası?!" "Ya Aras dediğimi yap yeter!" Hemen telefonu kapatıp okulun altına giden okulun arkasında küçük bir gerçite koştum. Alt tarafta sıralar vardı. Kendimi ordan geçirip bedenimi sırların üstüne bıraktım. Her geçen saniye benim için bir ölüm çığlığıydı. Etraf karanlıktı. Sıraların üstünden atlayıp yere doğru atladım. Telefonunun ışığını açtım. Mesaj geldi yine telefon çektiği için çok şanslıydım.

'Meyra 'nın babası nerde?! Ve hızlı ol! Daha fazla bekleyemem!"

"Seni yaşatmayacagım lan yaşatmayacagım! Nerdesin köpek herif!" diye son güçcumle bağırmaya başladım. Ateş açtı telefonu bu sefer. "Akın biz geldik suan aşağı iniyoruz!" onun seside en az benimki kadar telaşlıydı. Çok geçmeden yanıma gelen herkes benim yanıma toplandı. Ve yine lanet olası bir mesaj sesi..

"Haa şöyle dümdüz yürü ve sağdaki ilk kapıdan içeri gir Emre ile!"

Emre abi ve bziimkilefle birlikte koşarak ilerledik. Karşımıza kimse çıkmamış ve Meyra berbat bir halde karşımda duruyordu. Ona sımsıkı sarılıp hızlıca okulun bahçesine çıktık. Meyra iyice ayılmıştı. Okulun bahçesinde karşımıza yüzü kapkara bir şekilde kapalı olan bir adam belirdi. Meyra 'yı arkaya aldım. "Senn.. Ne istiyorsun lan bizden!?" Meyra ağlamaya başlamıştı. Silahı bize doğru tuttu. "Meyra ağlama!" dedim suan ne yapacağımı bilmiyordum. Lanet olası kurşun sıkılmıştı. Canım hiç yanmiyordu. Ama Mey...Meyra! Gözlerimin önünde!
"Meyraaa!!! Meyra! Meyra... Seni öldürücem lan yaşatmayacagım!" Diye bağırırken "Ambulansı arasaniza lan!" Diye bağırmaya devam ediyordum. Meyra gözlerini kapatmak üzereydi. Benim yüzümden gidiyordu! Korkuyamadım onu! Korkuyamadım. "Meyra kapatma gözlerini kapatma!" Meyra zorluyordu. Ama gözleri lanet olası bir kursuna Telsim olmuş gözlerini yumştu. Ambulans sireninin o tiz sesi kulaklarımi dolduruyrodu. Meyraaa ambulansa konuldu. Sinirle ve Korkuyla arabama binip son hız hastaneye sürdüm...

Arkadaşlar lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin...