HAYATIMDAN ÇIK ARTIK " KIZIM "

AKMEY

Arkadaşlar biliyorum Yb çok geç oldu sorryy.. İyi okumalar 😅😅

-Meyra EVCEN -

Hastaneden çıktım diye sevinememiştim bile!.. Annemin tonlarca arkadaşı geldi. Gelme de ne gelme illa bir laf atacaklar(!) "Ahh canım çok geçmiş olsun be.. Ya siz tabii genç nesil. Bu kadar da olmaz bir erkek için böyle yapmacık sevgi gösterileri. Benim kızım hiç öyle mi evde oturur hiç kötü davranışta sergilemez saçma sapan hareketlerde de bulunmaz.." 'Sanki kendi kızı sultan.. Kendi kızın evde otursun inşallah evde kalır! Turşusu kurarsın bir de içinden içinden neler diyo! Genç nesil! Geçmeyen embesil! Protezli çatlak kafalı karı. Töbe Yarabbim Töbe! Boş kafa zorlama! Diye bağırmak istiyorum şuan!'
"Teşekkür ederiz ya çok saolun sizin kızınızda evde kala kala ev olmasın. Dikkat edin derim ben " "Ne dedin kızım?" "Ev diyorum ev hani bir çatısı dört duvarı olan insancıklarin barındığı yer. Tövbe yaa! Evde size kalsın evde kalan kızınızda!" deyip ayağa kalktım annem salonda olsaydı neler yapardı da suan mutfakta görevlilere yardım ediyor.

Odama girip kapıyı kilitledim. Doktor saçma sapan bir nedenden gazete , dergi, sosyal medya ve TV programları izlememi yasaklamıştı. Bende napıyım derdine düşerken Akın aklıma geldi. Direkt telefona sarıldım. Halen yaralarım vardı ve canımı acıtıyordu. E haliyle ani bir hareket yaptığım içinde şuan sızlamasını gösterdi. Akın 'ı aradım cidden biliyordum artık kime aşık olduğumu. Çok geçmeden açtıktan sonra " Akın. Beni kurtar bu karılardan!" "Senin yaraların iyi mi?! Geliyorum hazırlan istersen doktora görünelim. hemen geliyorum haa şu koca karılara söyle onların anasıdan girer ebesinden.." sözünü kestim direkt "Hoppp ticari dur! Yararlım iyi ve gel beni al burdan.." telefon yüzüme kapanmıştı. Korkuyla etrafıma baktım. Tekrar aradım. Açmadı. Hızlıca ayaklandım yaramın sızlamasıyla yüzümü ekşitim. Kilitli olan kapım bir anda açılınca Korkuyla irkildim. Gözlerim Korkuyla kapıya bakınca Akın Beyler geldiğini anladığımda iyice rahatladım. Bundan iyi kapkatçı falan olurdu herhalde şuna bak iki dakkada kapıyı açtı iki kere evime girdi!

Kısa bir şokun ardından koşarak boynuna sarıldım. "Lan kızım ben seni anlayana kadar yaşamam heralde! Bu ne daha yaraların iyileşmedi. Yat yatağa!" En nefret ettiğim şey emir almaktır ama onun emri bile güzel geliyordu be! Konuşmana kurban.. Ama kızmayacağımı kim söyledi? " Sen! Bana! Emir! Mi verdin?" "Evet küçük Hanım yat yatağa" öyle bir bakıyordu ki mübarek müptedel Polat Alemdarı geçer üstüne Mesut komseri ekletirdi. Hastane işleri falan derken Akın 'da illa ki yorgun düştü. Gözlerinin altında hafif halkalar oluşmaya başlamıştı. İyice kızdırmak şuan yapacağım en son şeydi. Bana yaptıkları beni fazlasıyla mutlu ediyordu. Ama kendimi kötü hissetmemi de sağlamıyor değildi elbet. Ama eğer uyuyacaksak birlikteydi. Bir süre bakıştıktan sonra arkasına geçip yatağa itmeye çalıştım ama yalnızca çalıştım. Çalışabildim. Kütük yerinden kıpırdamadı. "Öküz , kütük , hayvan , bitki , eşya ,maymun!! Ya benim 2 yıllık tekvando eğitimim boşa gitti ama gidemez!" Ben hala ittirmeye çalışırken bana doğru dönüp "Boşuna uğraşma mini mause beni yenemezsin. " deyip göz kırptı. Ona bakakalacaktım ki aşık olsamda hemen kaptırmamalıydım. "Seninkine ne demeli Sünger Bob.." sözümü kesince haliyle sustum. "Sus ve yat" "Sende benimle yat!" Dediğimde susturulmam bir oldu. "Zaten.." ukala ukala sırıtıyordu. Ahh sinir! Yatağa yattım. Oda yanıma yanaşmıştı ki içeri bizim müştemilatta kalan annemlerle kaç kere kavga eden bir görevli girdi. Bizi görünce gözleri pörtledi. Tövbe Yarabbim deyip deyip bir eliyle bize dönük gözünü kapattı. İsmi tam bilmesemde annemin kine benziyordu. Ama biraz değişikti. Annemin (ölen annemin ) ismi Büşraydı ama burdakinin ismi çok iyi hatırlamasamda Kübraydı herhalde. Normalde böyle bir olay olsa güler geçerdim. Ama bu kadının annemle onca kavgası beni illa gıcık ediyordu. "Bir daha odama izinsiz girmezseniz sevinirim" Kadın Üzgünce odadan çıkarken güçsüz bir sesle "Òzur dilerim.." demişti. Akın illa bu sert çıkışıma karşı bana sorarcasına baktı. "Ya bu kadın eve alındığı günden beri evde huzur kalmadı. Babam eve daha geç gelmeye başladı. Annem zaten çok fazla kavga etselerde kovmadı. Benim içimde bir kurt düştü. Kötü bişi olmasından korkuyorum. Annemle babam sanki bana her kahvaltı velhatta akşam yemeğinde bir şey söyleme derdindeler ama söyleyemiyorlar. Bu kadını bir gece benim odama girip saçlarımı okoşarken yakaladım. O günden sonra odamın hep kapısını kilitledim" Akın'ın içine bir kurt düştüğü yüz ifadesinden belliydi. Ben Akın'a Akın halıya bakarken kızlar içeri dalmıştı. Akın halen yatağa girmediği için çok fazla şanslıydım. Kızlar Akın 'ı görünce Çağla "Sorryy... Okay biz Çıkıyoruz ve bakmıyoruz" ellerinde bir poşet dolusu karamı görünce koşarak ellerinden aldım. "Ya benim kankilerim bir..." demeden yaram tekrar sızladı. "Lan kızım ani hareket yapma" dedi hafif güçlü bir sesle. Koltuk altımdan tutup beni yatağa bıraktı. Ve kızları dışarı alıp bir şeyler konuşmaya başladılar. Onlar konuşurken benim hafiften hafiften kıskançlık tellerim havalanmaya başlamıştı. Sinirden bir Karam ısırdım. Onlar 2 dk konuşurken ben beş tane karam bitirmiştim. Kızlar tekrar içeri girdiğinde ne konuştuklarını merak etsemde sormamaya kararlıydım. Sonuçta Kankamı sevgilimden Kıskanmak olmazdı. Kızlar bu sefer biraz daha neşesiz girdiler içeri. Benim istemsiz kaşlarım çatılırken anlamış olacaklar ki içerde ki havayı hemen değiştirmeye çalışırcasına Su "Kızım Siz! Şimdi! Akınla! Sevgili! Gerçek mi??" Dedi büyük bir heyecanla "Evet" dedim Ağzımda karam olsada ağzım açık sırıtarak "Vovvv nasılmış sevgili olmak!" "Birdakka Biz suan Akınla sevgili miyiz?! Gerçekten ben Akın 'ın o benim sevgilim mi?! Oha biz sevgili değilsek!" "Ya kızım saçmalama bu çocuk senin için çırpınmadı mı?! Kaç kere sevgili olmak istemedi mi! İşte sevgilisiniz " "Kızlar biz valla sevgiliyiz" hemen söze atladı Çağla "Ya kırk yıl düşünsem aklıma gelmez hatta dur bi dakka Akın Meyra *AKMEY* aşkı bu kardeşim. Ama biliyor musun bu çocuk Ferhat olup dağları delerse hiç şaşırmam deler valla" dediği an gülüşmeye başladık. "Yok delmesin! Deldirmem. Orda Şirin için dedi bir kere!" Dedigim an tekrar gülüşmeye başladık. Bu günde *AKMEY* olduk yarın ne olacağımız belli olmaz...

Canımlar Yb geç oldu çok sorry... İyi okumalar 😅