Pasion i fshehte [SHQIP]

9.Fake $€x

Ky eshte kapitulli me i gjate ne historine e kapitujve te mi, madje do ishte akoma me i gjate por u perpoqa ta shkurtoja paksa.
Gjithsesi...
Shpresoj qe tju pelqeje
Tell me what you think about it
Vote, comment and share if you like what you read.
Me shume dashni, J.D.

Ate mbremje, mes sharjesh e britmash, Riko, burrat e tjere dhe Aleksis, e çuan Diegon ne kliniken e tij personale. Aleksisin nuk e lane qe te hynte ne klinike. "Urdhrat e bosit"-siç i kishte thene njeri prej njerezve te tij dhe ajo nuk arriti ta shihte Diegon per ca dite te mira.

Nje pasdite, vendosi te provonte te takonte Diegon.

Sapo futi kembe ne perimetrin ku shtrihej klinika, dy burra e ndaluan.

-Me lini te futem brenda!

-Jemi urdheruar te mos lejojme askend qe te shqetesoje bosin!-shpjeguan me ate te foluren e tyre robotike e te komanduar.

-Nuk me behet vone se çfare ju kane urdheruar! Thuajini atij bosit tuaj te dhj€re se dua ta takoj urgjentisht!-kundershtonte Aleksis me fytyren e skuqur nga zemerimi.

-Çfare po ndodh ketu djema?-jehoi ne korridorin e ndriçuar zeri i njohur i nje femre. Aleksis ktheu koken kureshtare dhe u ndesh me fytyren acaruese te asaj bjondes se papelqyeshme, Aimes a çfare dreqin e kishte emrin.

-Nuk eshte puna jote!-i foli ftohte Aleksis.

-Gjithçka qe ndodh ne vilen e chiquitos(vogelushit) tim eshte puna dhe problemi im,-Aime fliste tere arrogance dhe me nje theks spanjoll te cilin, Aleksis vetem tani e dalloi.

-Me degjo me kujes, e dashura ime,-iu drejtua gjoja me perkedheli Aimes,-Pse nuk shkon te kujdesesh per nevojat e ndonjerit dhe te me lesh mua te qete?!

Aimes qeshi me te madhe.

-Oh, zemer, ti nuk e ditke qe une kujdesem vetem per nevojat e nje mashkulli ketu, -syte e saj te kalter xixelluan. -Dhe tani, nese mund te me falesh, jo se me plas shume ne me fal ti apo jo, me duhet te kujdesem pak per nevojat e mashkullit tim, -Aime i shkeli syrin, u beri me shenje burrave qe Benin roje para klinikes se Diegos dhe u fut brenda.

Aleksis shtrengoi nofullat dhe grushtet. Pra ai třàpi i perkedhelur, megjithese gjoja "shume i plagosur", kerkonte küçken e tij personale per t'u kenaqur mire e mire, kurse ate e linte si nje cope te vertete müţi!

-Kam per te te vrare Diego Hernandez! Do te t'i shkul töp€t dhe do t'ua jap per te ngrene peshkaqeneve!-shgryu tere inatin para se te zhdukej per ne dhomen e saj.

Dy dite me vone, Riko i tha se Diego do te dilte nga klinika. Lajmi as nuk e gezoi, as nuk e acaroi. Rruges per ne dhome, u ndal per disa sekonda perballe deres se zyres se tij.

-Po kerkon ndokend?

"Müţ, prape kjo?!"

Aime po i afrohej duke ecur tere krenari e vetbesim. Fustani i shkurter qe mbante ne trup i nxirrte ne pah format e beshme te trupit. Epo, ta pranojme, kishte goxha parakolpe dhe prapakolpe.

-Po kerkoja trurin tend diku ketu, por me kote, s'kam per ta gjetur kurre. Harrova qe ti nuk e ke nje te tille.-ia ktheu Aleksis me ton ironik.

-Kujt i plas per trurin kur ke gjera te tjera si keto,-beri me shenje nga gjoksi i ekspozuar,-dhe keto,-nxorri pak ne pah te pasmet e rrumbullaketa,-qe mund te kenaqin chiquiton (vogelushin), dhe mua sigurisht!-dhe qeshi e lumtur.

Aleksis rrotulloi syte e nervozuar. E urrente qe ajo e quante Diegon chiquito. As nuk e dinte se çfare djallin do te thoshte ajo müt fjale!